Hai uns meses, o colexio Eusebio dá Guarda celebrou o seu aniversario cun vídeo ao ritmo de Xoel López
20 mar 2024 . Actualizado á 05:00 h.Hai uns meses, o colexio Eusebio dá Guarda celebrou o seu aniversario cun vídeo ao ritmo de Xoel López. Soaba De pedras e area mollada mentres os alumnos aparecían polos corredores, envolvían unha guitarra, miraban polas mesmas fiestras que o cantante coruñés naquela infancia que lembra nesta canción. Antes, el mesmo cantara eses versos nunha das aulas do colexio. Os nenos aprendéronse a canción, e o retaco arrastra as sílabas cando canta «e eu non creo nos fantaaaaasmas».
Nas últimas semanas tocoume percorrer eses mesmos corredores, subir e baixar escaleiras que aínda que non se parezan ás que eu subía en EGB, gardan o recordo de sons e cheiros similares. A monotonía de choiva tras os cristais, os poemas incomprensibles que canta López vivímolos todos noutros edificios de teitos altos, fiestras de madeira, mesas de cor verde e ruído de cadeiras contra o chan.
Desde a biblioteca luminosa e ampla do Eusebio, lembro as dúas do meu colexio. A pequena, que era un cuartito repleto de libros de Alfaguara de lombo laranxa, ao final dun corredor. E a grande, tan solemne coas súas vitrinas de madeira e cristal e as biografías de Stefan Zweig.
Síntome como unha espía xigante nunha casa de bonecas. Coma se puidese pisar os pupitres diminutos. Coma se puidese alagar estas clases se me boto a chorar, Alicia sen mandilón, fóra de sitio, camiñando amodo por un corredor adornado con mapas antigos cheos de países que xa non existen. Aquí aprende o retaco a ler, a facer amigos eternos, a xogar a pedra, papel e tesoira. Cambian os métodos, a banda sonora. Pero os recordos que se crean aquí son universais, por iso caben nunha canción.