No obrador A Bulanxerí da Coruña o 100 % das traballadoras son mulleres
12 mares 2023 . Actualizado ás 05:00 h.Nesta panadería, ademais da croissant recentemente feito, cheira a igualdade. É o obrador da Bulanxerí, en cálea Maxistrado Manuel Artime da Coruña. Aquí pintan de fariña o feminismo porque todo o equipo está formado por mulleres. O seu teito de cristal é un escaparate enorme onde se reflicte o bo rolo co que traballan. Ata a xefa é unha muller.
Pero non todo é de cor violeta-feminista. Aínda hai clientes que tardan en ver a Mónica Abeijón (Muros, 47 anos) como a responsable da empresa. Cústalles. E iso que ela, xunto aos seus socios Alberto Neira e Jacques Isaac, é a dona da panadería. Pero «ás veces interpretan que son a muller do xefe ou non me perciben como a xefa».
Tempo ao tempo. «Ao feminismo, como ao pan, hai que amasarlo pasiño a pasiño», comenta Mónica. Esta empresaria do pan é partidaria de ir avanzando amodiño. «Creo que as cousas se conseguen mellor polas boas, aínda que hai momentos en que é normal que saiamos a poñer os puntos sobre as íes». Con dous fillos, a conciliación é a desigualdade que máis lle preocupa.
«Traballar entre mulleres é algo máxico», afirma Sara Martínez (Ourense, 31 anos), a quen atopamos nas patacas. «Ese denominador común fainos ser máis empáticas entre nós e que haxa unha sensación de irmandade consolidada. Cando falo do meu traballo coa xente que me rodea, é un aspecto que sempre destaco, porque ao final chegas a traballar con ganas e ilusionada».
Penetrámonos neste obrador, onde todo é branco e relucente. Son as oito da mañá e na sección de bollería Yamila Sidati (Arteixo, 24 anos) leva un intre elaborando unha crema de queixo con lima e limón para rematar de glasear os rolos de canela. «Isto é todas a unha. Non hai unha loita interna da ver quen destaca máis. Aquí todas loitamos igual para que o traballo salga ben. Creo que a complicidade que temos entre nós é total. Se hai un problema, todas nos apoiamos. De feito, somos como unha pequena familia», di.
Para elas, a excelencia é o camiño e a paridade é pan comido, pero todas recoñecen que aínda queda moito para que a igualdade plena remate de hornearse na sociedade. Vixiando temperaturas e cocciones do pan de cada día vemos a Milagros Vea (Ecuador, 29 anos). A esta membro do equipo da Bulanxerí gustaríalle que as mulleres puidesen quitarse os medos á hora de volver a casa soas pola noite, por exemplo. «Eu quixese non ter que preocuparme por esas cousas». A ela tócalle madrugar polo seu traballo, pero confesa divertida que vive xusto en fronte.
Yamila cre que as mulleres teñen «máis difícil entrar no mundo da panadería. Persoas como Alberto ou Mónica da Bulanxerí si que dan oportunidades ás mulleres, pero realmente entrar a facer pan é complicado para nós. Laméntoo porque somos moi capaces. E en Galicia as mulleres estiveron na panadería toda a vida. É unha pena que se nos quite de aí por pensar que somos máis débiles ou que non temos a forza suficiente para facer pan», analiza. Rematamos o percorrido. Xunto ao mostrador está Aldara Ares (A Coruña, 24 anos): «Hai que visibilizar ás que están arriba, pero tamén ás que están na base. Falta ese recoñecemento». Pois iso. E que hornee.
«Hoxe en día é moi raro ver a mulleres facendo pan nunha panadería»
Esta mañá reina a ilusión na Bulanxerí, porque o seu famoso pan brioche chegou moi lonxe. A gran Lucía Freitas escolleuno para elaborar a súa hamburguesa de premio nun concurso no que compite esa mesma mañá e todos están expectantes. Seguimos conversando sobre o 8M co persoal, composta integramente por mulleres.
Pero o pan de cada día no seu sector, como en tantos outros, segue sendo a desigualdade. «Hoxe en día é moi raro ver a mozas facendo pan nunha panadería. Mulleres haberá, pero seguramente estean na zona de pastelería. É verdade que hai sitios como este onde están a dar oportunidades, porque ao final somos igual de capaces que os homes e é unha pena que non sexa ao 50 %. Aos poucos, agardo que vaia mellorando a situación», apunta Yamila Sidati.
A súa compañeira Sara Martínez ten claro que homes e mulleres aínda non son iguais en dereitos, «pero a conciencia feminista cada vez é maior, sobre todo entre as mulleres».
Encántalles o seu traballo e nótase. «O máis bonito? Que é un proceso moi artesanal no que non somos meras operarias. Nós realizamos o proceso de principio a fin. E se sae ben é porque velamos para que iso sexa así. Ao estar a traballar con algo que está vivo, o proceso é máxico. O noso papel é intentar que o pan e os croissants e todo o que facemos aquí saia igual cada vez», argumenta Sara.
«O meu traballo é a miña paixón. Á parte de facer un produto de calidade e san para os clientes, o que máis me gusta é a parte creativa. Sempre estamos a buscar cousas novas e iso é algo enriquecedor», engade Yamila.