Un paraíso avícola, milenario e único en Europa que merece ser potenciado
CARBALLO
Foro Voz Paisaxes Pondalianas | Expertos, empresarios e poetas destacan o valor do estuario do Anllóns
24 abr 2022 . Actualizado á 20:40 h.Se o surrealismo de Dalí bebeu directamente da idílica Costa Brava, Eduardo Pondal fixo o propio coa paisaxe bergantiñá. Sobre as similitudes entre o pintor catalán e o bardo, sobre o influenciados que están os artistas pola súa contorna e sobre outros moitos temas falouse onte en Ponteceso durante un Foro Voz no que especialistas e literatos departiron sobre a importancia económica, social e cultural da ordenación do territorio.
Ante eles, unha sala chea de mozos alumnos do curso de monitor de tempo libre que arrincaba xusto onte. O alcalde e presidente da Fundación Eduardo Pondal, Lois García Carballido, deu a benvida a uns e outros «ao pinar espeso, á pequena Ponteceso». Falou Carballido sobre a obra de Pondal, «un dos grandes repositorios da reflexión sobre a paisaxe», e apelou á rendibilidade económica como garante para a protección da contorna.
Tras el, Pedro Calaza, director da Escola Galega da Paisaxe, pronunciou un relatorio na que puxo o foco na enorme variedade paisaxística de Galicia [máis de 28.000 catalogados] e en que é, xunto con outras tres comunidades, dos poucos territorios que teñen unha lei de protección propia. «Paisaxe é moito máis que vexetación. É flora, fauna, construcións... E non debemos esquecernos da paisaxe das cidades, onde vive un 80% da poboación», dixo Calaza, antes de explicar o traballo e os obxectivos que persegue a fundación Juana de Vega, entidade da que depende a Escola Galega da Paisaxe.
Citando o traballo do xeólogo e catedrático emérito Juan Ramón Vidal Romaní, explicou aos presentes que o Monte Branco é a duna rampante «máis alta de Europa», algo que, ao seu parecer, debería porse en valor. «A duna de Pilat, a segundo da lista, é dos lugares máis visitados de Francia. Debemos lograr iso para o Monte Branco», dixo, potenciándoo como un recurso de gran valía.
Culminou a súa intervención achegando unha serie de curiosidades sobre o Esteiro do Anllóns: ten 7.000 anos de antigüidade, é un paraíso da fauna avícola, con 300 especies catalogadas; refachos de ventos de 120 e 140 quilómetros por hora deron lugar á duna do Monte Branco e está rodeado de microtopónimos cargados de lendas e referencias poéticas, como o Pozo da Xerpa (sirena encantada metade serpe e metade muller).
Infraestrutura verde e marismas
Un dos termos nos que o director da Escola Galega da Paisaxe máis profundou foi o de «infraestrutura verde», que a priori, recoñeceu, podería soar a oxímoron (dous termos contrapostos), pero que a nivel de ordenación territorial ten bastante sentido. Concíbese como «unha rede ecoloxicamente coherente e estratexicamente planificada de zonas naturais e seminaturales e doutros elementos ambientais, deseñada e xestionada para a conservación dos ecosistemas e o mantemento dos servizos que nos provén». Así a describe o Ministerio de Transición Ecolóxica, que o ano pasado sacou adiante a súa propia estratexia respecto diso.
En colaboración coa Xunta, a Fundación Juana de Vega impulsou un proxecto piloto para definir a infraestrutura verde da área da Coruña: 140.000 hectáreas e moitos concellos implicados. Como curiosidade, mencionou que marismas como o Esteiro do Anllóns teñen unha gran capacidade de captación de carbono. «Moito máis eficientes que os bosques», dixo.
Percorrido | Entre a costa sagrada de Pondal e unha viaxe pola natureza
A. L.
O mesmísimo Eduardo Pondal, na persoa de Suso Martínez, recibiu no alto do Monte Branco aos alumnos do curso de monitores de tempo libre e paisaxismo, ao director do Instituto de Estudos do Territorio, Enrique Luis de Salvador Sánchez, e demais asistentes ao foro. «Coñezo ben esta terra», proclamou o bardo naquel «fanal inmenso do universo», no Petón do Farol. Tamén lembrou aos xigantes sepultos en Dombate e outros dolmens/dólmenes da Costa da Morte. Suso Martínez recreou a figura do poeta de Ponteceso, que sempre quixo ser un bardo universal como os piñeiros emerxidos do mar de Niñóns en «esta costa sagrada».
O foro de onte tamén incluíu un paseo en barco eléctrico pola canle do Anllóns. A empresa A-2velas mostrou como é posible realizar unha aventura náutica ecolóxica e sostible. A bordo da embarcación silenciosa Xouba, Francisco Brea, un monitor do curso de paisaxismo e tempo libre, foi explicando as especies que se podían ver desde o medio da canle: «Abeneiros, freixos, carballos, salgueiros carrizos, lirios, tamargueiras». Ao chegar á Picota, deu volta e víanse as campás de Anllóns.
