O futbolista boirense fai malabares para compaxinar a súa actividade profesional cos partidos en Segunda Galicia
28 ene 2023 . Actualizado ás 23:37 h.DJ Matrek estivo ata as cinco e media da mañá picando en Melide. A súa actuación acabou e tocaba, rapidamente, pór rumbo a Santiago para durmir unhas horas. Ao mediodía debía presentarse en Urdilde. Alí xa era Manuel Treus (Boiro, 1995), o número dez do Sporting Lampón, un equipo boirense de Segunda Galicia. «Aproveitei para durmir dúas horas na furgoneta», apunta o extremo esquerdo do equipo, que alterna desde fai preto dunha década dous horarios dificilmente compatibles: o de disyóquey co de futbolista. «Hai fins de semana que acabo esnaquizado. Paso moitas horas de pé», asegura o picadiscos de Escarabote, que resume o segredo de que mereza a pena: «Sigo xogando porque me gusta».
O Sporting Lampón vive esta fin de semana un encontro marcado en vermello: o derbi boirense contra o Galicia Bealo (domingo, 16.15 horas). «Estamos de sorte e queremos gañar o partido. Agardo un bo ambiente», apunta Treus, que chega particulamente acertado. O futbolista suma dous goles nos tres últimos partidos. E fíxoos, ademais, despois de sufrir unha rotura de fibras en decembro.
Este contratempo desafinó a un futbolista que, por motivos laborais, acostuma vivir pretemporadas atípicas. «Empézoas desastrosamente porque fisicamente non estou ben. Cústame arrincar», asegura o disyóquey barbancés, que o pasado verán, «o mellor» de toda a súa traxectoria, actuou en máis de 50 festexos por varios municipios da comarca de Barbanza.
No inverno segue a festa
Iso si, no inverno non para: «festas privadas, discotecas, pubs e agora temos entroidos. Logo chegará o bo tempo e as terrazas. E xa está o verán. O tempo pasa moi rápido». Nos entroidos, será un habitual das celebracións en distintos puntos do municipio que lle viu crecer. Entre as súas primeiras festas do 2023, tamén aproveitou para exercer a súa paixón e profesión na súa celebración de aniversario.
Na súa casa e ante a súa xente viviu o momento máis álxido da súa carreira, o pasado 6 de xullo. Eran as festas patronais de Boiro. A súa música serviu de antesala e de broche final. Despois da súa intervención inicial para caldear o ambiente, chegaron dous clásicos recoñecidos dentro e fóra de Galicia: os boirenses de Triángulo de Amor Bizarro e orquéstraa Panorama. Tras o grupo caldense, DJ Matrek comeuse o escenario ante preto de 5.000 persoas. «Foi a que máis me impactou e na que máis me divertín. É un obxectivo que non todo o mundo pode cumprir no seu pobo. quedei moi contento co meu traballo», remarcou.
Todo empezou fai preto de dez anos. Manuel Treus estudaba un ciclo de Formación Profesional en Telecomunicacións. Alí coñeceu a un amigo que practicaba como picadiscos. «Abriume os ollos», lembra o boirense. «Nunca me gustou beber, prefería ir ás festas a bailar. Logo deime conta, cando vía ao disyóquey, que eu quería estar aí animando a festa», lembra. Unha habilidade que é, precisamente, unha das virtudes que mostra DJ Matrek no seu espectáculo. O barbancés acostuma pór temas comerciais. «A miña forma de animar á xente é o que marca a diferenza. A música é para case todos a mesma, as modas son as modas. A claves está en como a xente se entretén contigo», resume o mediapunta do Sporting Lampón, capaz de alzar centos de mans con clásicos como Danza kuduro. Tamén, como non, atende a peticións: «Nunha das últimas festas que estiven, antes mesmo de empezar, xa me dicían: ‘Manu, pon a de Shakira [BZRP Music Sessions, Vol. 53]'. Tívena que pór de primeira», apunta o disyóquey.
Manuel Treus é un picadiscos autónomo desde fai case cinco anos. Este ano mellorará considerablemente as súas actuacións, tras adquirir un camión e un escenario propio. «Agora poderei ir ás festas e montar o meu espectáculo», afirma un DJ Matrek que xa é un clásico dos carteis das distintas festas da comarca de Barbanza.
Antes do vórtice dos entroidos, o boirense volverá a enfundarse a camiseta amarela e azul do Sporting Lampón. Agárdanlle os seus veciños do Galicia Bealo e aí non haberá baile que valla.