Bruno Padín: «Tiña claro que quería falar da historia do Grove centrándome na xente común»

Como era un grovense na Antigüidade ou na Idade Media? De qué se alimentaba? Cal era o seu xeito de vida? Que primaba hai dous mil cincocentos anos na economía da vila? A todas esas preguntas e a moitas máis responde o libro Entre o mar e a terra. Unha historia das xentes do Grove que será presentado este venres ás oito da tarde na Casa da Cultura de O Grove polo seu autor, o meco Bruno Padín, doutor en Historia pola Universidade de Santiago de Compostela, e responsable de obras como La traizón en a historia de España.

O proxecto comezou a fraguarse hai oito meses, cando o Concello do Grove chamou á súa porta para encargarlle tan ilusiónante tarefa. Tiña claro que quería facelo dende unha perspectiva ampla, centrándose na xente común. «Cando falamos de historia parece que estamos falando de reis e de xente moi importante, pero este libro fala de xente normal, coma nós», explica. O seu obxectivo era ir camiñando dende o século IV ou V antes de Cristo ata o XX. «Iso faiche pasar pola Antigüidade, a Idade Media, a Idade Moderna e a Idades Contemporánea», conta. Quería reconstruír o xeito de vida da xente que viviu na vila dende hai dous mil cincocentos anos, e acadouno bebendo de moitas fontes. Descubriu así o patrón de dieta que os mecos tiñan hai centos de anos, cal foi impacto que tivo Roma aquí, nas industrias do salazón, como se enterraba á xente e qué relación tiña iso co mar.

A historia do Grove, que era unha illa, penduraba entre a terra e o mar. «Na Idade Media, entre o século V e o século XV, o peso da terra é moito máis importante, porque O Grove viuse atacado por vikingos, musulmáns…”, subliña. Quizais poucos saiban que Julio César pisou estas terras de camiño cara A Coruña, ou que o municipio se viu moi afectado pola matrícula de mar, un sistema de recrutamento que iniciaron os Borbóns no século XVIII, polo que os homes de 18 a 60 anos debían marchar en caso de guerra, e moitos morreron fora. «Se comparamos as épocas de guerras do século XVIII coas épocas nas que máis mortes hai no Grove coinciden, e sabemos que na guerra que se chamou da Orella de Jenkins morreron once persoas do Grove, alá no Caribe», sinala. Hai moitas cousas da xente común neste libro, que tamén dedica un capítulo ao papel da muller, que era a que quedaba a cargo de todo, ata dos preitos se o home morría na guerra.

Reflexa cómo a localidade se conforma como vila mariñeira na Idade Moderna, aínda que «O Grove está en todas as rutas de navegación dende hai máis de dous mil anos». A nivel económico chama a atención que nos anos 1.400 e 1.500 se vivía da pesca do polbo e do congro, por exemplo. O contido está moi condensado pero non deixa atrás A Toxa, e a importancia da industria balnearia. Tampouco a curiosa relación que existía co mosteiro de Armenteira.

Padín contextualiza cada época de maneira equilibrada, e levanta dúbidas sobre algúns mitos populares. «Existe a crenza de que somos Grobios, pero non é verdade, os Grobios están un pouco máis ao sur». Se algo tivese que destacar da Historia do Grove sería «a capacidade da xente de adaptarse e de aproveitar ao máximo os recursos».

---

---

---