Vítimas das gravacións na Maruxaina, frustradas pola falta de avances na investigación

José Francisco Alonso Quelle
JOSÉ ALONSO VIVEIRO / LA VOZ

A MARIÑA

PEPA LOSADA

O caso remóntase ao 2019 e din que achegaron probas suficientes para descubrir aos autores que colgaron os vídeos en web pornográficas

20 may 2022 . Actualizado á 18:37 h.

Este venres declararon no Xulgado de Instrución número 1 de Viveiro catorce mulleres, vítimas das gravacións que lles fixeron sen o seu consentimento na festa da Maruxaina, en San Cibrao (Cervo) no verán do 2019, cando ouriñaban nunha ruela debido á escaseza de aseos públicos. Os vídeos foron colgados en webs de contido pornográfico, onde aínda seguen a pesar do tempo transcorrido.

Había esta mañá 18 mulleres citadas, pero catro non compareceron. Relatando a súa experiencia, pouco ou nada relevante achegaron ao xa sabido, ao que xa declararan antes outras vítimas anteriormente. Ao final, serán sobre un centenar as que pasen polo xulgado, porque a lista segue crecendo. O 18 de xullo farano outras vinte. Cada trámite é unha conta máis nun longo rosario dun procedemento que está a provocar gran frustración nas vítimas, ante a falta de avances e porque os autores das gravacións seguen libres.

Os feitos remóntanse ao verán do 2019 e denunciáronse un ano despois. O titular do Xulgado de Instrución número 1 de Viveiro decretou o arquivo da causa por considerar que non se acreditara suficientemente a comisión dun delito, xa que as mulleres estaban a ouriñar na vía pública e podían ser vistas por calquera que pasase por alí. O arquivo foi recorrido e en novembro do 2021 a Audiencia Provincial ordenaba ao mesmo xuíz continuar a investigación. Niso está, tomando declaración ás vítimas. Estas, pola súa banda, seguiron investigando pola súa conta e froito das súas pescudas souberon doutras webs con vídeos de parellas practicando sexo na praia de San Cibrao durante A Maruxaina e nunha romaría asturiana. Iso deu lugar a unha ampliación da denuncia. O xulgado admitiuno e encargou á Garda Civil que fixese un atestado.

Pero pasaron varios meses e nada sábese do resultado, a pesar de que nesas novas gravacións hai datos aparentemente moi relevantes e de peso para dar cos autores.

«Nos vídeos que motivaron a ampliación da denuncia vense caras, cítanse nomes e incluso se chega a dicir todo ou parte dun número de teléfono. E cremos que son da mesma autoría porque coinciden no formato e nos nomes tan desagradables que se deron aos vídeos cando se subiron ás páxinas pornográficas», sinalan desde o despacho Ego Legal Avogados, de Oviedo, que representa a unha parte das vítimas.

«Tanto elas como nós -engaden- estamos convencidos de que con esta información pódese coñecer aos autores das gravacións; agora, que finalmente se coñezan e que estas persoas acaben no xulgado non o podemos asegurar. Estamos a pór todo da nosa parte, tanto os avogados como sobre todo as vítimas para que se chegue ao final. Pero xa se verá. A ampliación da denuncia presentámola o 15 de decembro do 2021 e sete días despois o xuíz acordou que a Garda Civil confeccionase un atestado en base aos feitos denunciados do que non se sabe nada. O xuíz foi moi dilixente, pero non se avanzou».

«Para as vítimas esta situación é moi frustrante, que aínda sigamos na fase de instrución. Van tomar máis declaracións o 18 de xullo e supoño que o xulgado terá que habilitar outro día», engadiron desde o despacho Ego Legal Avogados. Algunhas das mulleres citadas residen fóra de España, «e outras xa non queren seguir».

Os letrados tampouco teñen constancia, de momento, do resultado da comisión rogatoria enviada a Estados Unidos para investigar os servidores desde os que se publicaron as gravacións. Resultado de toda esta situación é que, como os vídeos están aloxados en servidores estranxeiros, as autoridades españolas non teñen competencia para pedir que se retiren.

A exvicepresidenta Carmen Calvo, de visita este venres en Viveiro, manifestou que o xeito de previr sucesos como os ocorridos é «que os homes escoiten, porque nós levamos escoitando miles de anos. Ao incorporarnos aos espazos públicos, temos dereito a facelo ao noso xeito, e tamén a que as cousas cambien, que sexan diferentes conforme nós. Non temos obrigación de aceptar todas as regras que están establecidas».