Luis Rodríguez Patiño, párroco de Momán (Xermade) e de Labrada (Guitiriz), leva catro décadas en activo
03 jun 2021 . Actualizado á 20:00 h.«Sempre digo que o revolucionario é o Evanxeo». Que un sacerdote mostre fidelidade aos textos sacros non debe supor gran sorpresa. Si, en cambio, pode causar un pouco/pouo de sorpresa que se lle aplique a condición de revolucionario ao que escribiron catro autores logo elevados a santos; pero tamén se dilúe un pouco/pouo o aspecto sorprendente ao saber que esa frase procede de Luis Rodríguez Patiño.
Dun cura que critica á xerarquía eclesiástica, que organiza misas para protestar pola abundancia de fochancas nunha estrada que vai de Momán (Xermade) ás Pontes ou que aproveita a colocación dun belén, instalado nunha capela desa localidade xermadina, para fustigar a políticos pode dicirse que rompe moldes. O que non se rompeu é a súa fidelidade á Igrexa, que cumpre agora 40 anos.
O 8 de xuño de 1981, en Cedeira, tivo lugar a súa ordenación sacerdotal. Nesa vila oficiou a súa primeira misa e estivo destinado un tempo. Entón era bispo de Mondoñedo Miguel Anxo Araúxo, ao que Rodríguez Patiño eloxia con poucas/pouas pero rotundas palabras: «Era outra cousa», di, lembrando, por exemplo, o difícil que era ser bispo nos últimos anos do franquismo nunha cidade como Ferrol, onde a loita obreira estaba moi presente.
Na vida de Rodríguez Patiño estivo moi presente a emigración e mesmo os seus pais viviron durante anos en Inglaterra. Admite que o contacto con ese mundo, que coñeceu vivindo unha tempada en Londres, animouno a seguir a carreira relixiosa. Iso si, agrega que na súa formación foi decisiva a Teoloxía da Liberación. «Tiven bos profesores de Teoloxía, que me ensinaron a ver os problemas da xente. Ver sufrir á xente faime sufrir», di.
Desde principios dos oitenta Rodríguez Patiño atende parroquias de Monfero e de Aranga. Con este século sumáronselle as de Labrada (Guitiriz) e de Momán (Xermade), e sen a súa presenza na Terra Chá dificilmente explicaríase a posta en marcha dun centro comarcal da UNED Sénior, con aulas en Momán e en Guitiriz. Explica que ser un cura rural ten sentido para axudar a que os fregueses «sexan actores da súa propia vida». Con xestos e palabras que ás veces o apartan doutros cura, non sente alleo: «Aprécianme», di. Iso si, recalca: «Sempre digo que o primeiro é o Evanxeo, e logo, a doutrina de la Iglesia». Di que ás veces sente un pouco/pouo canso: «Se non fose pola fe...», comenta.
Da formación ao amor pola liturxia
Ademais dos estudos de Teoloxía, Luis Rodríguez Patiño cursou os de Filosofía. Os de Dereito, Ciencias Políticas, Criminología e Traballo Social completan ese perfil. Hai anos, emprendeu unha campaña para denunciar a deterioración das pinturas murais da igrexa de Labrada e apoiouse para iso na Constitución, lembrando que o coidado do patrimonio é deber das institucións públicas. O templo recibiu traballos de reparación que frearon os problemas de humidade, causa da deterioración dos frescos.
Ao lado dese sacerdote crítico e combativo hai outro que recoñece claramente o seu apego a cuestións do oficio. «A liturxia encántame, eu vivo a misa», di. E se alguén pretende cualificalo, comenta que algúns políticos que vían con bos ollos as súas críticas porque estaban na oposición mostraron certo malestar cando chegaron a gobernar e foron eles os criticados.
Inicio.
Luis Rodríguez Patiño naceu na Coruña en 1957. Tras estudar o Bacharelato no instituto de Monelos entrou na congregación dos combonianos.
Evolución.
Pasou por Palencia, por Valencia e por Londres. De volta en España, foi ordenado sacerdote en 1981 en Cedeira.
Actualidade.
Atende as parroquias de Labrada (Guitiriz), Momán (Xermade), Cambás (Aranga), O Alto de Xestoso (Monfero) e O Alto de Xestoso (Monfero).