O defensa andaluz, que estreou «Cibeles» hai uns días a modo de celebración polo vixésimo aniversario do seu debut como madridista, é o último dunha longa lista de xogadores que, polo menos por un breve momento, intentaron converterse en cantantes
10 sep 2025 . Actualizado á 05:00 h.Sergio Ramos, o heroe da décima Copa de Europa do Real Madrid, está na fala da xente. O central sevillano sorprendeu ao mundo rescatando a súa faceta de cantante —e digo rescatar porque o camero xa ensinou os seus «dotes» como intérprete anteriormente, no 2016, na canción A vermella baila coa Nena Pastori— cun tema para conmemorar o 20 aniversario desde o seu debut co club branco, ao cal chamou Cibeles, en honra á fonte na que celebrou os triunfos cultivados durante a súa estancia na entidade merengue. O lanzamento deste proxecto levantou todo tipo de comentarios en redes sociais, ningúns sobre os órdagos lanzados facía o equipo de Chamartín e o seu presidente —«esqueciches de min, deixáchesme sen poder decidir, iso é o que máis doe»—, pero a maioría das mensaxes foron en clave de mofa cara ao futbolista, quen non foi o único da súa profesión que se atreveu a probar sorte na música. Aínda que entre broma e broma, Cibeles acumula millóns de escoitas en apenas uns días.
Os VALENTES QUE O INTENTARON
A liga española estivo dominada durante unha década por dúas estrelas mundiais: Leo Messi e Cristiano Ronaldo. A nivel futbolístico o duelo entre os dous cracs foi feroz, pero a nivel musical o portugués levou a palma. Nos seus comezos como xogador do Real Madrid, alá polo 2009, Ronaldo gravou uns versos da canción Amor Meu de Frank Sark —o que desmente a crenza da maioría de afeccionados, que aínda a día de hoxe pensan que esta foi unha dedicatoria a Irina Shayk, parella do futbolista nos seus inicios como merengue—, para o anuncio do xa desaparecido banco BES [Banco Espirito Santo]. As cinco veces Balón de Oro non volveu probar sorte ante os micrófonos, pero foi o suficientemente inspirador como para que outros probasen sorte.
Un deles foi o seu compañeiro de equipo na tempada 2009-2010, Royston Drenthe. O xogador dos Países Baixos, ao que non lle foi nin a metade de ben nos campos que a Ronaldo, intentou fraguar unha carreira como rapeiro —Roya2faces foi o alcume artístico que escolleu— con bastante menos éxito que a nivel deportivo. Os seus temas máis destacados foron Tak Takie, co artista Ou-NIQ, e Paranoia, en solitario. Drenthe fracasou, pero foi o precedente dun Memphis Depay ao que lle foi bastante mellor no mesmo xénero musical. O ex do Atlético de Madrid, tamén neerlandés, acumula máis de 200.000 oíntes mensuais en Spotify e varios proxectos que exceden os cinco millóns de reproducións. De feito, o seu Non love acadou os 11 millóns.
TODO AO LATINEO
Un xénero que seduciu a varios exfutbolistas é o que hoxe ocupa a maioría de listas de éxitos ao longo do mundo: o reguetón. Un dos maiores expoñentes deste fenómeno é, sen dúbida, José Manuel Pinto, antigo gardameta do Celta de Vigo e do Barça. Chamado Pedrés Wahin na súa faceta autoral, o andaluz defínese a si mesmo como artista e produtor musical no seu perfil de Instagram. O seu maior hit é A Habana, tema que compuxo para a oitava entrega dunha das sagas máis recadadoras da historia do cine, Fast & Furious, e que suma máis de 21 millóns de reproducións en Spotify.
Jesé Rodríguez, quen aínda segue en activo —concretamente na Ou.D As Palmas, en segunda división—, tamén intentou triunfar como reguetonero, e foi o que máis preto estivo de logralo. O canario, que estivo envolto en todo tipo de polémicas desde o seu debut no primeiro equipo do Real Madrid, xa fai máis dunha década, encadeou en apenas un ano dous éxitos nunca antes vistos con Eu sabía e Fálalle (Remix), coas que sumou máis de 86 millóns de reproducións en Youtube e nas que colaborou con dous clásicos do xénero como DA Gueto e Ozuna. Todo isto rematou sendo unha miraxe, xa que a partir de aí a súa carreira viuse completamente estancada (tamén a nivel deportivo) e o bo de Jey M (ese é o seu pseudónimo musical) acabou abandonando o seu outro soño fai xa máis de tres anos.
A EXCEPCIÓN
No entanto, non todos os futbolistas tiveron tan pouca fortuna na música como os xa mencionados. Álvaro Benito, o ex xogador do Real Madrid e agora analista en Movistar +, compaxina o seu oficio cunha carreira como guitarrista e cantante do grupo Pignoise. Foi fundado no 2002, co salmantino aínda en activo, pero xa lidando cunha serie de gravísimas lesións nos ligamentos, as cales lle levaron á retirada tan só un ano despois da creación da banda. Con máis dun millón de oíntes mensuais en Spotify e conquistando verán tras verán a miles de españois cos seus concertos, Pignoise é un dos grandes clásicos dos anos 2000 en España, década na que o seu álbum Anunciado en televisión obtivo un disco de platino, concretamente no 2006, e na que recibiron múltiples nomeamentos aos Premios 40 Principais, entre eles ao de Artista Revelación.
Neste último exemplo é no que se ten que apoiar Sergio Ramos para poder cumprir a meta que lle declarou a Pablo Motos hai uns días nO formigueiro: «Véxome gañando unha Champions como adestrador, pero visualizo antes conseguir un Grammy». Mentres que varios exfutbolistas si conseguiron conquistar unha orejona tomando os mandos dalgún persoal —un exemplo próximo para o defensor é o seu excompañero e exentrenador, Zinedine Zidane, que logrou gañala tres veces consecutivas con el como capitán—, ningún conseguiu sequera un nomeamento nos grandes premios da música, será o sevillano o primeiro ou quedará a súa aventura musical nun mero simulacro como a doutros tantos?