Son como fadas madriñas da maternidade. Ensinan a coidar aos bebés e pasan a noite con eles para que os seus pais descansen. Esta é a figura que puxo en marcha Marta Alonso das Heras en Galicia
30 may 2020 . Actualizado á 12:40 h.Marta Alonso das Heras é a maior de catro irmáns. «Aos 15 anos xa coidaba os nenos dos veciños». Nese momento aínda non sabía o que quería, pero si que quería coidar dos demais. Decidiu estudar Enfermería. Despois dunhas prácticas no hospital materno reafirmou a súa vocación: dedicaríase ao mundo da pediatría. Así é como, con 25 anos, converteuse no anxo da garda para moitos pais: ela é salus, a persoa que axuda a coidar dos recentemente nados durante os seus primeiros días de vida. Unha fada madriña da maternidade. «Unha salus é unha figura da enfermería aceptada, unha persoa que acompaña aos papás tras o parto coas primeiras dúbidas que lles poden xurdir na casa e que se cadra no hospital nin se lles ocorreron», explica Marta. De que téñolle que poñer ao bebé para saír á rúa a como collelo para bañalo. Foi durante a súa etapa como enfermeira no hospital Belén cando tivo claro o seu camiño como salus. «Preguntaban se coñeciamos a alguén de referencia para ir a casa e que lles puidesen axudar os primeiros días». Así é como se especializou nesta figura, con todo o aprendido na carreira, e o seu instinto de irmá maior, e creou B-Salus.
Se vistes Tully é posible que o papel da salus lémbrevos a esta película. Charlize Theron está espectacular no seu papel de nai desbordada e embarazada do seu terceiro fillo. En Tully, o irmán de Theron na ficción decide regalarlle o servizo dunha coidadora nocturna para axudala coa súa terceira maternidade. Non vos imos a facer máis spoiler. Só que vos animedes a vela. Aínda que seguro que o nome de salus sóavos máis porque Irene Montero e Pablo Iglesias contrataron a unha para axudarlles co coidado dos seus xemelgos. Hai máis famosos que tiraron de salus: de Tania Llasera a Pilar Rubio. «Non é unha canguro, é unha persoa que entende e ten experiencia e coñecemento no ámbito do recentemente nado», explica Marta.
Preguntámoslle como é o traballo dunha salus: «Hai varias modalidades. Sempre vou a casa dos pais. Pódese facer un apoio dunhas catro ou cinco horas desde que os pais chegan co bebé a casa. Ou tamén se pode facer noite para que os pais poidan descansar. Nese caso, se a lactación é materna achegaríase o bebé ao cuarto cando fose necesario». «Sobre todo trátase de acompañamentos durante os primeiros días. De axudarlles a resolver dúbidas, por exemplo a intentar descubrir por que chora un bebé, que pode ser por moitas razóns. Ou a que os pais poidan durmir polas noites, o descanso é moi necesario», conta.
«Ao final trátase de que a maternidade e a paternidade non sexa tan dura e sacrificada. Hai momentos críticos, nos que de súpeto non entendes nada, e o importante é que os papis saiban que cada bebé é un mundo, que non todo o que poñen nos manuais vai cumprir». A misión de Marta: «Axudar a entender que non existen as comparacións. Que un bebé colle a teta á primeira e a outro lle custa e non pasa nada». Esa «distorsión da realidade» cre que ás veces é produto dos libros e «do que nos chega da tele, na que os bebés son perfectos e monísimos. Pero cada bebé é un mundo e o importante é tranquilizar aos papis e axudalos á adaptación».
«A xente agradece cando pode descansar»
O seu traballo tamén consiste en facer que os pais «non sentan culpables por deixar o bebé en mans doutra persoa para descansar». «O servizo é a domicilio, estou na casa das familias, hai xente que quizá non entende esa separación, pero é importante saber que si podes contar con esa axuda e que é beneficioso para os pais que poden afrontar desta forma, dun xeito máis positivo, a paternidade», apunta. «A xente agradece cando pode descansar e cando te vas da casa resolvendo as súas dúbidas».
E como é a primeira noite? «Previamente xa estiven cos pais e coñecinos. Quedan bastante tranquilos porque teñen á súa disposición un servizo de profesionais». Marta pasa a noite co bebé no salón ou no cuarto do pequeno. «Hai pais máis apagados. O bo é que se están intranquilos sempre poden ir ao salón ou ao cuarto e ver o seu bebé». Marta cre que ese descanso axuda despois ao coidado do fillo, a estar máis tranquilo. «Tamén á túa relación como parella. Non hai nada peor que non poder descansar. Pódeche volver tolo».
Ela adora aos nenos: «Teñen unha imaxinación tan grande! Pásomo pipa con eles, son súpers inocentes e ao momento quérente moitísimo». Ser a irmá maior fíxolle desenvolver un instinto especial que agora lle serve para guiar aos pais primerizos: «É un traballo moi gratificante. Ves como o bebé vai crecendo e é moi bonito. Despois atópaste con eles pola rúa pasado o tempo e ves os o enormes que están».
