E se A túa MASCOTA PESASE MÁIS QUE TI? Estas necesitan camas a medida e quilos e quilos de penso, pero teñen un corazón acorde ao seu tamaño. Ningúns ata se van de terracitas. Teñen unha vida de altura...
08 sep 2018 . Actualizado á 12:13 h.Baloo non foi premeditado, veu de sorpresa. Tiña catro meses cando Melania decidiu acollelo. Atopárono nun pobo, onde os cans amastinados adoitan utilizarse para o campo e para coidar as casas. «De pequeno apuntaba xeitos, con cinco meses xa era do tamaño dun cocker», afirma. No seu piso xa habitaban outros dous cans, un galgo e un pastor alemán. «Estamos un pouco/pouo apertados», ri Melania. Aínda que para ela é como ter outro fillo e xa non imaxina a súa vida sen el. «Baloo pesa ao redor de 70 quilos e, aínda que ten unha chea de camas, tivemos que comprarlle un colchón en Ikea para que durmise», conta. Pero desde que Melania quedou embarazada cambiou de sitio, agora el dorme aos pés da súa cama, «é moi protector co bebé, cóidanos moito». Paséao como mínimo tres horas ao día e consome 30 quilos de penso ao mes. «Cando imos a casa dos meus pais, cocíñanlles unha pota de oito quilos de carne só para eles!», di con substancia. Come e moito, pero tamén o queima. «Gústame levarlle a correr ao monte e ao río», detalla a súa dona. Aínda que cando entra pola porta de casa todo cambia: «É moi tranquilo, dentro sempre está tombado». Aínda que o seu tamaño resulta difícil de ocultar. «Se se deita no corredor non podemos pasar», asegura.
Baloo leva moi ben cos outros cans do parque, aínda que impón. «Se ladra parece que vai matar a alguén, non ten o mesmo ladrido que outro can», afirma a súa dona. Aínda que nunca sacou os dentes, algunhas persoas non están concienciadas con este tipo de animais. «Hai xente á que lle dá un pouco/pouo de medo», indica. Os cans non gustan a todos, pero ás veces atoparse cun animal destas dimensións impresiona o seu.
DE VIAXE PERRUNO
«Os cans veñen alá onde imos», apunta Melania. Antes a familia tiña unha furgoneta pequena, pero decidiron comprarse unha máis grande precisamente para poder desprazalos a eles. «Levámosnolos/Levámonolos de cámping e encántalles», conta ela. Aínda que lles dan moitas alegrías, hai persoas que non o entenden. «A xente dime cousas como: Se parece un cabalo!, pero telo nun piso?», confesa. E aínda que os demais opinen sempre, ela aos seus grandes cans non os cambia por nada.
Esta dona prefíreos de gran tamaño porque son máis tranquilos que os pequenos e, ademais, porque lle gusta máis o carácter que teñen. «Baloo é como un cachorro grande, faiche moita graza porque sempre está accidentado», explica con tenrura deste can nobre, cariñoso e tranquilo. Unha grandeza con forma de animal.
«De pé mide un metro oitenta»
Dama é un gran danés de dous anos e medio que de normal mide un metro, aínda que se está de pé, chega ao metro oitenta. Con esa altura pasa de todo, menos desapercibida!, e na súa casa, un piso de 60 metros cadrados situado no barrio coruñés de Monte Alto, é a raíña. «Ao chegar a casa tómbase no sofá. É supertranquila e non che dás conta nin de que está, a non ser que se te cruce no corredor...», conta Pilar. «Ten unha tenrura desproporcionada, e se quere mimos síntase amais de ti coma se estivese no colo», relata. Para os seus donos o importante non é o espazo que teña a casa, senón sacar á cadela para pasear o suficiente. «Pola mañá paseámola 30 minutos, ao mediodía uns 20 e pola noite pegámonos unha hora camiñando», manteñen. E aínda por riba movemento, estes mozos tamén lla levan con eles cando van ao traballo. «Veu connosco ata a facer o Camiño de Santiago», contan os orgullosos donos da bela Dama.
Este verán elixiron ir a Amarante, en Portugal, porque no aloxamento rural ofrecíanlles a posibilidade de levar á súa mascota: «Sempre que vou a algún hotel de cans teño que avisar de que pesa 64 quilos, xa que normalmente aceptan a mascotas que non pesen máis de dez», di. Á parte de Dama teñen dous gatos persas, «se un dos gatos está no cuarto o can non entra, respéctao moito ? indica Pilar? pero no sofá acaban durmindo xuntos os tres!». Ao ser un can tan grande, as extremidades van crecendo por partes. Pilar asegura que a está vendo crecer de forma desmesurada. «Unhas veces véxoa máis alongada e outras máis alta, é coma se crecese a anacos», conta a dona ríndose. Pilar e Antonio sempre o tiveron claro: encántanlles os cans, e máis un gran danés. «Normalmente os cans teñen a un dono favorito, pero non pasa iso con esta raza, a nós ela quérenos por igual. Se a saco eu, espera ao meu marido, e se sae o meu marido, búscame a min, é incrible», detalla Pilar.
«O que sentimos por ela é un amor incondicional», asegura. Enorme.
«Levamos ao can de terracitas»
Ao día necesita tres paseos que duren unha hora cada un, un quilo de penso, e moitos pero que moitos mimos. Segue sendo un cachorro grande, xa que ten só un ano e medio, aínda que non o pareza. Pero nótase na súa enerxía e, coa mesma idade que un dos fillos de Ana, ela non dúbida en usala para xogar e darlles cariño. «O meu bebé dun aniño faille de todo ao can, pero levan xenial, el nin se inmuta, é bo», conta a dona. Estivo abandonado e recollérono con só oito meses, «tiña moito medo ao principio, custoume que collese confianza», relata. Foi unha sorte que se atopasen, e desde entón formaron unha familia.
Ares mide 73 centímetros e pesa 53 quilos. «Ao contrario do que pensa a xente, os cans grandes son máis tranquilos que os pequenos», confirma Ana. Hai catro meses empezou a súa terapia en Cans School, un centro de adestramento en Sada onde lle están axudando a perder o medo que ten á xente. «Eu lévoo a terapia, pero realmente a terapia dáma el a min», explica xenerosa. Mediante un ensino con recompensas positivas, cada vez pode relacionarse máis, «ata nolo levamos de terracitas», confesa.
Ana asegura que o seu can sabe ben cando está triste: «Os cans teñen algo especial, poden comprenderte, é unha mascota superbuena», indica. «Se tivese que dicir unha calidade especial que ten, é a tranquilidade que transmite». Ana non o cambia por nada. Se conviviches cun animal así, entenderalo. Grande.