O tramo da autovía Rías Baixas que ninguén festexou

Carlos Punzón
Carlos Punzón VIGO / LA VOZ

VIGO CIDADE

XOAN CARLOS GIL

Acada as súas vodas de prata o traxecto final do viario que entrou en uso sen inauguración nin actos

23 mares 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

As promesas, reproches e titulares sobre o calendario de inauguración das autovías de unión de Galicia coa Meseta na segunda metade dos anos 90 poderían perfectamente trasplantables aos que xera desde hai anos a conclusión do AVE entre Madrid e a comunidade galega. Bailaban as datas, sobraban escusas e Galicia non deixaba de emitir os seus queixumes polo aldraxe que se aseguraba facíaselle vivir en comparación coa aposta gobernamental polo Mediterráneo.

Había, como agora, un presidente socialista no Goberno central, Felipe González; un ministro de Obras Públicas igualmente do PSOE, como hoxe, Josep Borrell, e un titular da Xunta do PP, Manuel Fraga, que de cando en vez daba un golpe na mesa e replicábao a súa conselleiro Xosé Cuiña para esixir celeridade. Un mes arriba ou abaixo para a inauguración de cada tramo da autovía das Rías Baixas convertíase en motivo case de conflito diplomático. E Borrell respondía lamentando a falta de paciencia e recoñecemento ao seu traballo advertindo que naquel 1996 de hai 25 anos Galicia ía ser a comunidade na que máis quilómetros de novas autovías entrarían en funcionamento.

No medio dos pulsos a conta do calendario programouse a inauguración do tramo final da autovía do sur de Galicia, o traxecto da A-52 que acaba no Porriño desde O Confurco. E o Goberno socialista que estaba en funcións ao ser derrotado por José María Aznar, se contrarió cando o entón alcalde da Cañiza e senador, César Mera, advertiu que a inauguración se convertería nun caos ao non estar concluídos as ligazóns dos pobos coa nova autovía e que o centro da súa vila tería que absorber todo o tráfico, como tamén ocorre agora ao estar pechado por reparación o maior túnel da A-52.

Fose a advertencia do rexedor ou a conclusión dos responsables da obra de que non había condicións para o corte de cinta con garantías, que a inauguración prevista para o 21 de marzo aprazouse «por dificultades de última hora», anunciaba o Goberno Civil de Pontevedra. Non foi aquel mércores, pero dous días máis tarde, os condutores que saían a última hora da xornada desde Vigo cara a Ourense ou os que facían o mesmo viaxe en sentido contrario eran encamiñados ao novo tramo da autovía da Rías Baixas sen festexos nin inauguracións. Abriuse como con vergoña, aínda que se aseguraba que o ministro Josep Borrell quería ser en persoa quen puxese en marcha o maior número de tramos posible dunha das obras que máis dores de cabeza xeráronlle. Estes eran catro quilómetros e medio claves para circunvalar O Porriño e que mesmo serviron de heliporto ao propio Borrell un mes máis tarde cando o helicóptero que o trasladaba, esa vez si, para inaugurar o tramo anterior de 19 quilómetros (O Porriño-Batalláns), posábase sobre o asfalto cortando o tráfico a Garda Civil para a operación de aterraxe observada desde senllos autobuses por toda a comitiva congregada. Ese foi o día no que agora vicepresidente da Unión Europea recriminou á prensa cuestionarlle sobre o perigo do trazado da autovía A-55 (Vigo-O Porriño), desde a súa entrada en funcionamento una das máis perigosas de España. «Os galegos nunca quedan conformes con nada», dixo algo alterado polos apupos dunhas duascentas persoas que berraban «Autovía si, pero non así», clamando por ligazóns á infraestrutura desde os pobos que quedaban ao seu paso. Alí estiveron o entón deputado Abel Caballero, o mítico alcalde de Ponteareas , José Castro, ademais do conselleiro Cuíña, azoute do Goberno socialista a conta dos atrasos.

Vinte e cinco anos cúmprense pois daquela apertura do último tramo da autovía sen fanfarrias, nin ninguén que o festexase, o tramo de ninguén, pero o definitivo dunha infraestrutura cuxo custo roldou os 20.000 millóns de pesetas de entón (120,2 millóns de euros) e que semella ter quedado incompleta, sen a conexión final con Vigo que aínda que recibiría o visto e prace para a súa realización en 1999, de momento séguese sen albiscar mentres se parchea unha e outra vez una das estradas con máis densidade de tráfico de toda Galicia.