Temor e esperanza entre a comunidade do país que vive en Vigo, maioritariamente contraria ao réxime
02 may 2019 . Actualizado ás 22:41 h.Case un milleiro de venezolanos residen oficialmente en Vigo, segundo os datos do Instituto Nacional de Estatística. A asociación que os agrupa eleva a cifra ata os 2.500 contando cos emigrantes retornados. Todos eles están a vivir cunha gran preocupación, pero tamén con moita esperanza, o desenvolvemento dos acontecementos no seu país.
A inmensa maioría do continxente venezolano na cidade, o cuarto máis numeroso tras portugueses, brasileiros e romaneses, son contrarios ao réxime de Nicolás Maduro. A chegada de oriúndos dese país hase incrementado nos últimos anos ao agravarse a crise social e económica. O presidente da Asociación de Venezolanos en Vigo, Manuel Pérez, asegura que a radiografía da comunidade local é bastante diversa. «Agora están chegando moitos profesionais e familias con fillos pequenos. O primeiro perfil que chegou foi o emigrante retornado pensionista, que veu buscar a España unha tranquilidade para a súa saúde, pero agora están vindo os seus fillos e unha poboación máis nova», asegura.
A sede do colectivo na rúa Pino volveu converterse onte pola tarde nun punto de encontro entre os venezolanos para compartir a información que lles vai chegando sobre o conflito do país. «Temos moitas esperanzas, pero tamén temos moito medo e agardemos que Maduro se vaia para poder volver traballar nunha democracia», sinalaba Gladys Rodríguez, que leva 17 anos vivindo en Vigo. Mónica Janeiro afirma que viven horas en albas e de moita tensión polos seus familiares. «Agardemos que esta sexa a definitiva», aseguraba onte.
Os chavistas son minoría en Vigo. Agrúpanse no comité galego bolivariano creado hai doce anos. O seu presidente é Lois Pérez Leira, que di representar «á maioría dos partidos de esquerda progresista». Actualmente centra a súa actividade no envío periódico de medicamentos. Fala de «patético golpe de estado» e négalle apoio popular.
Envío de miles de medicamentos desde Vigo empaquetadas por dúas voluntarias venezolanas e un sacerdote jesuíta
Venezuela necesita moita axuda humanitaria para paliar as necesidades dunha poboación cada vez máis empobrecida e Vigo é sensible a esta demanda. Dúas voluntarias deste país coordinan co sacerdote Benito Santos o envío masivo de medicamentos desde a igrexa dos Apóstolos, na rúa Velázquez Moreno. Farmacias, particulares e persoal sanitario doan os medicamentos que Lisbeth Vermellas e Ysabel Reno encárganse de empaquetar dedicando moitas horas do seu tempo libre. O apoio económico dos fregueses permite custear o envío de todos os medicamentos por barco ou avión mediante unha axencia de transporte. As dúas venezolanas radicadas en Vigo encárganse de comprobar que os medicamentos chegan a quen o necesitan. Unha das condicións que piden aos beneficiarios é que lles manden fotografías mostrando como lles chegou a axuda. Así poden comprobar que reciben os produtos médicos con moita emoción.
Sen envoltorios
Os medicamentos chegan a Venezuela sen as caixas dos envoltorios. Lisbeth e Isabel encárganse de quitalas e envolver os medicamentos e os prospectos con papel adhesivo. Desta forma, alixeiran peso para abaratar os custos do transporte e asegúranse de que os medicamentos non serán vendidos ou cambiados por comida ao chegar ao seu destino. Antibióticos, cueiros, antidepresivos, pezas para vendaxe, relaxantes musculares, insulina ou pastillas para a tensión arterial son algúns dos produtos que envían ao seu país de orixe. Reconfórtalles saber que grazas a este traballo están a salvar vidas. «Moitas persoas morren por non ter unha pastilla para regular a tensión ou insulina. Grazas ás doazóns, iso témolo nós e podémolo facilitar», sinala Ysabel Reno. Grazas a un medicamento que enviaron lograron salvar a vida dun bebé que tiña unha enfermidade cardíaca.
Desgraciadamente, a axuda non chega a tempo. Lisbeth Vermellas expón o caso dunha muller que se suicidou antes de que chegase o antidepresivo que lle enviaron.
Os beneficiarios son persoas que, a través do boca a boca, saben do traballo que as dúas voluntarias venezolanas realizan co pai, dado que non se publicitan nas redes sociais. Os casos para axudar chéganlles a través de famlias que saben doutras famlias que recibiron axuda.
O sacerdote xesuíta Benito Santos, que está a piques de cumprir 50 anos de servizo pastoral na igrexa dos Apóstolos, destaca a solidariedade dos fregueses apoiando esta iniciativa. «Temos varias axencias especializadas no envío dos medicamentos e estano facendo moi ben. Os prezos son alcanzables e motivamos á xente, que responde moi ben», asegura.