Deputación, concellos e mancomunidades do entoo si se sumaron á iniciativa ambiental
02 oct 2017 . Actualizado ás 11:01 h.Agora chamamos compostaxe a converter a materia orgánica en abono e fertilizante para a terra. En realidade só lle puxemos un nome bonito ao que levamos facendo desde o neolítico. Non só se trata dun cambio semántico, tamén aprendemos como facer máis eficiente, cómodo, rápido e limpo un proceso natural que sinxelamente niso: compostar os residuos orgánicos. Cando a maioría da poboación vivía en zonas rurais xamais se considerou a esa materia orgánica como lixo, e moito menos un problema. Os nosos antepasados, mesmo recentes, tiñan claro que debiamos coidar e alimentar o chan que nos alimenta. Agora vivimos maioritariamente nas cidades e é a nosa percepción urbanita da realidade a que converteu un recurso natural nun problema, pero nin antes nin agora os alimentos nacen nos andeis do supermercado.
O concepto de lixo inventámolo nós. É algo que non existe na natureza e ese medio quilo de materia orgánica que cada vigués e viguesa guinda ao colector verde diariamente (unhas 150 toneladas día en total) é o mellor exemplo. A natureza pecha os seus ciclos nun círculo perfecto e a materia orgánica regresa ao chan do que saíu nun ciclo continuo vital e sustentable. Nós rompemos ese círculo e convertémolo en lineal, restando ao chan unha fertilidade que non lle devolvemos. A terra se empobrece e nós con ela mentres compensamos este absurdo a base de química. Afortunadamente as cousas están a cambiar para ben.
Sen saír da nosa contorna próxima atopamos que cidades (Pontevedra), concellos (Vilaboa, O Grove ou As Neves) e mancomunidades de concellos (O Morrazo) xa están a aplicar programas de compostaxe familiares e comunitarios para volver pechar o círculo da materia orgánica, e de paso aforrar diñeiro. Só falta Vigo. A maior cidade de Galicia e consecuentemente a maior produtora de residuos urbanos segue allea a este número crecente de concellos que apostan pola compostaxe. É unha simple cuestión de falta de vontade política á que se suma o agravante de que sexa precisamente a Deputación Provincial, presidida pola primeira tenente de alcalde do concello de Vigo, a institución que máis decididamente está a apostar por implicar aos Concellos da provincia no proxecto Revitaliza para a compostaxe da fracción orgánica dos residuos urbanos. Faino achegando recursos económicos e técnicos para este proceso.
Compás de espera
Supomos que Carmela Silva, de momento incapaz de convencer o noso rexedor para incorporarse á iniciativa, debe estar a pensar aquilo de que «en casa de ferreiro…». Actualmente, excepto Vigo, todos os municipios que bordean a ría están a tratar unha boa parte dos seus residuos orgánicos. É un bo momento para lembrar o que significaría aplicar esta campaña na nosa cidade. Se soamente as familias da área rural e periurbana (unhas 28.570) que dispoñen de xardíns e hortas incorporásense a este proceso, eliminariamos dos nosos residuos, e xa que logo deixarían de ser un problema, unhas 50 toneladas diarias de materia orgánica que, á súa vez, traduciríase nun aforro anual para as arcas municipais de 1,3 millóns de euros. Tamén podemos engadir iniciativas de compostaxe comunitaria en hortos urbanos, parques, xardíns ou urbanizacións. E se á súa vez, en convenio coas comunidades de montes de Vigo instalásense áreas de compostaxe nas respectivas comunidades, o aforro anual para o Concello superaría os tres millóns de euros. Esta parte sería o aforro directo, pero non debemos esquecernos de engadir as toneladas de abonos, fertilizantes e agroquímicos que non teriamos que comprar (nin nas nosas casas nin nos nosos servizos municipais de xardinería) ao producir o noso propio abono natural, que sería de excelente calidade.
O interese económico resulta evidente, pero non esquezamos os beneficios ambientais. Menos agroquímicos e fertilizantes artificiais e mellor saúde para o noso chan, que producirá alimentos máis saudables para nós e para o planeta. E se unha vez alimentadas as nosas macetas e terras de cultivo sóbranos compost, que facemos con el? Literalmente, tiralo no monte. A perda de chan fértil a consecuencia dos incendios forestais e o cambio climático é dramática. Non deixa de ser irónica o paradoxo de que a mellor solución para rexenerar os montes incendiados esteamos a enviala a incinerar. Pero aínda falta Vigo.