Dúas persoas faleceron como consecuencia da explosión. O propietario do material detonante está detido por homicidio, imprudencia e estragos
24 may 2018 . Actualizado ás 13:45 h.O tempo parouse onte en Tui ás 16.25. Moitos reloxos deixaron de funcionar a esa hora por unha explosión no lugar da Torre, parroquia de Paramos. Unha considerable cantidade de material pirotécnico, almacenado no galpón dun soar sen licenza para dita actividade -explicaron o exalcalde Enrique Cabaleiro e o actual, Carlos Vázquez Padín- explotou, quizais pola calor rexistrada onte e nos últimos días, acadando a onda expansiva uns 800 metros á redonda, segundo o delegado do Goberno, Santiago Villanueva. levou por diante a vida dunha muller, que non saíu a tempo da súa vivenda. Esta mañá foi achado un segundo cadáver na mesma casa.
O balance oficial de feridos elevouse a 30, dos que sete son menores de idade. Presentan fracturas, contusións, queimaduras ou traumatismos. Nove foron atendidos no punto de atención continuada de Tui, 15 no Hospital Álvaro Cunqueiro, tres en Povisa e outros tantos en Fátima. Pasadas as once da noite, 18 xa recibiran a alta.
O reconto de vivendas, a falta de examinar a zona máis próxima á explosión, elévase a polo menos unha ducia das que xa non queda nada: só a base, e nalgúns casos nin iso. O lume estendeuse aos tellados doutras tres vivendas e decenas de fogares resultaron danados de forma grave, sobre todo no interior. Villanueva confirmou tamén que o bombazo provocou unha cráter duns 30 metros que borrou todo resto do soar que onde estaba o galpón.
Pasadas as oito da tarde, e co dispositivo de urxencias estabilizado e os feridos evacuados, a Garda Civil procedeu á detención do empresario de Tui Francisco González Lameiro, propietario do material pirotécnico almacenado neste soar de Paramos sen autorización. O arrestado está acusado dos presuntos delitos de homicidio por imprudencia, imprudencia e danos por imprudencia, segundo explicaron fontes da investigación, que engadiron que devandito almacén clandestino dependía dunha pirotecnia situada en Baldráns, no mesmo municipio de Tui. O exalcalde Enrique Cabaleiro asegurou que el mesmo ordenara clausurala hai anos.
Apocalíptico
Tras o estrondo, brotou unha bóla de fume branco seguida de varias columnas de ton máis escuro. A onda expansiva provocou a rotura de cristais en decenas de edificacións e vehículos da contorna, ademais de incendios forestais, que quedaron controlados ao redor das seis da tarde, aínda que os servizos de extinción seguiron refrescando a zona ata a noite para evitar o rebrote das chamas. Os técnicos especialistas en desactivación de artefactos explosivos (tédax) concluíron os labores de revisión da zona afectada pouco antes da medianoite para empezar canto antes o rebo e a análise das vivendas derrubadas por mor deste suceso. A unidade canina do instituto armado pasará a noite no barrio da Torre para buscar vítimas baixo os cascallos.
O caos chegou a tal nivel que a Cruz Vermella instalou na zona cero un hospital de campaña con capacidade para cincuenta persoas, mentres que o Concello de Tui habilitou cuartos de hotel na vila para reacoller ás vítimas que perderon as súas casas, e que terán que repartirse entre os negocios hostaleiros que se solidarizaron cos afectados.
200 desaloxados
O outro refuxio solidario estaba no pavillón Villarei. O Concello habilitou este recinto techado para acubillar ás familias afectadas. Das 200 persoas desaloxadas, unha parte numerosa xa buscaban pouco antes da medianoite o seu sitio na pista central e as bancadas para pasar a noite.
O presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijoo, tranquilizou ás persoas que perderon a súa vivenda. «Non se preocupen», díxolles, polo problemas patrimoniais, xa que recibirán cobertura, aseguroulles. E insistiu en que «o máis urxente é saber se hai máis vítimas». O teléfono de atención habilitado polo Concello de Tui para os afectados é o 619 102 013.
«Non queda nada, todo explotou e ardeu»
Os afectados relatan como a deflagración levou por diante as súas casas e gran parte das súas vidas, que algúns, din, non recuperarán
JAVIER ROMEU/ MÓNICA TORRES
«Somos seis e cinco estaban en casa no momento da explosión. A miña muller, dous fillos, outros tantos sobriños, un con minusvalía, e unha cuñada, tamén minusválida. Da casa non queda nada, nin a porta principal. Saíu voando, igual que as galiñas». Cóntao Roberto Vázquez, veciño de a pirotecnia clandestina que explotou onte no lugar da Torre, Tui: «Está a 20 metros da que era nosa casa. Agora non hai nada, todo explotou ou ardeu». A poucos metros, pegada ao cordón policial, Carmen Alén segue chorando: «A miña casa arde aínda, saín gateando porque se me caeu o teito amais . Ao meu marido sacárono primeiro». Ao lado, a súa prima, Sonia Alén, que leva media hora sen saber nada das súas fillas, ambas as ingresadas nun hospital de Vigo con queimaduras de gravidade: «A miña filla tiña o pelo ardendo e rescatei á miña irmá de entre os cascallos». A súa casa está a 30 segundos andando do galpón que explotou: «Está todo destruído, nin unha parede aprovéitase. Foi un estrondo horrible, empezou a caernos todo amais , foi horrible. ¡Horrible!».
Ambulancias, médicos e voluntarios atendían na estrada secundaria de Calvario a canta persoa necesitábao. Veciños de todas as idades choran, uns buscando a soidade nas cunetas, outros abrazándose. Unha muller, tamén residente na zona, cunha fenda na fronte e o pulso descontrolado, conta: «Saímos como puidemos, pero o problema foi chegar á rúa. Non había nada, era coma se unha bomba levase todo por diante. Un pesadelo, sobre todo para os nenos: xa nunca esquecerán todo o dano causado».
Lume e chamas
«Estaba en casa co meu marido, na parte de abaixo, cando escoitamos a explosión. Saímos pero xa todo era lume e chamas, había tubos de lume polo chan. Todas as fiestras e portas saíron despedidas, non quedou nada», relata Antonia Martínez, que engade: «En toda a miña vida pasei tanto medo, está toda a casa desfeita. Ninguén sabía que había iso no galpón». «Isto non se pode explicar. Eu estaba coas miñas fillas e as nenas puxéronse a berrar ao oír xa a primeira explosión. Non sabiamos que pasaba, houbo un gran estrondo e a porta blindada saíu disparada. Se non a para unha viga da sala, impacta contra a miña irmá, que estaba no sofá. Isto é surrealista, non o podemos crer», engade Marisa González.
«Estaba no salón descansando porque traballei de noite. A primeira explosión lanzoume contra a televisión, deixoume aparvado, fun correndo á cociña en busca da miña filla, abrazámonos e xa saímos de casa mentres caían os cascotes, e sentimos outras dúas explosións. Ao saír axudamos a un veciño que non podía saír só e vimos que desapareceran casas», expón Marco Antonio Estévez xunto a Matilde Fernández, veciña de Tomiño que non dubidou en desprazarse ao sentir na súa casa «o máis parecido a un terremoto» que oíu nunca.
Risco prolongado
O cordón policial impedía o acceso á propiedade que almacenaba fogos artificiais e bombas de palenque. O risco, pasadas as oito da tarde, seguía sendo extremo: «Temos que afastar cada vez máis aos veciños ampliando o perímetro de seguridade. Non sabemos que material falta por arder ou explotar, e pode haber outra gran explosión», explica un garda civil mentres abre paso a unha señora en cadeira de rodas mareada pola calor, o cheiro a pólvora e o fume: «Pero cómo puido pasar isto? Non teño casa, quedei sen ela», repetía en bucle.
Un residente, que milagrosamente saíu indemne, invita a entrar na súa casa, completamente esnaquiza no seu interior. Nin tabiques nin portas nin cristais nin mobles, nada se salvou. Só o dono, que estaba dentro. Nin un corte, nin unha ferida. El mesmo recoñece que puido ser peor: «Foi igual que unha bomba atómica e podo contalo. É un milagre que non haxa máis mortos».
PARA SABER MÁIS
