O presidente do Sindicato Nacional da Pesca inaugura a nova sede da Casa do Pescador de Cangas
29 ene 2017 . Actualizado ás 04:00 h.A mediados de xullo de 1968, Pescanova puña no mar dous novos conxeladores, o Gondomar e o Gelmírez. A factoría con sede en Chapela estaba en plena fase de conquista dos mares con estas unidades capaces de procesar a pesca abordo. A aventura comezara en 1961 coa primeira expedición do Lemos ao Atlántico austral. O éxito daquela misión propiciou a expansión da flota de Pescanova e un cambio de hábitos alimenticios na poboación española, que foi incorporando o peixe á súa dieta independentemente do lugar onde vivise. O Gelmírez e o Gondomar supuñan un gran avance na capacidade de traballo a longa distancia da empresa xa que eran o maiores buques conxeladores existente entón en todo o mundo. A súa tecnoloxía permitía realizar o fileteado do peixe antes de chegar a porto. A dirección de Pescanova anunciaba entón que se estaban construíndo outros dous barcos de características aínda superiores ás novas unidades. Cando o Lemos iniciou as súas mareas austrais, estaba abrindo un sistema de pesca ata entón descoñecido. As mareas consistían en varios meses afastados de Galicia, enchendo as súas grandes adegas con toneladas de pescada e pixota.
Pero no mundo do mar non todo é prosperidade e boas noticias. O 11 de setembro de 1968, os habitantes da parroquia moañesa de Meira espertábanse cunha tráxica noticia. Seis veciños faleceran afogados a noite anterior faenando abordo do Anxos na Costa dá Vea. A tripulación do vapor pescaba robaliza nas proximidades de Cabo Home cando unha onda traizoeira levou o barco contra as rocas. Só un tripulante logrou salvarse. Tres dos falecidos eran membros dunha mesma familia pertencentes a tres xeracións distintas. Un cuarto membro daquela familia logrou salvarse. José Costas Rodríguez relatou posteriormente a La Voz de Galicia: «Non se como me atopei nunha roca, mollado, coa auga pasándome por amais do corpo. Debeu ser unha onda a que me trasladou ata terra firme; debeu ser a mesma onda que botou ao Anxos ao cantil». Curiosamente, este sobrevivente, que andou oito quilómetros antes de atopar axuda, estaba de vacacións no seu servizo militar na Armada. «Pórme en pé e empezar a correr aloucadamente. Creo que berraba. Por fin localicei a estrada e durante 8 quilómetros camiñei con todas as miñas ansias. Un automóbil detívose e deixoume en Moaña», concluíu o seu relato o único sobrevivente. O estado do mar e a proximidade da costa fixeron moi complicadas as tarefas de rescate dos corpos dos falecidos. Tres foron recuperados nas horas inmediatas grazas á colaboración dos propios veciños de Meira, que unha vez avisados trasladáronse rapidamente á zona do accidente. Curiosamente, os tres desaparecidos eran os membros dunha mesma familia.
Unhas semanas despois, en Cangas, Agustín Bárcena, presidente do Sindicato Nacional da Pesca, procedía a inaugurar a Casa do Pescador. «Na miña anterior visita leveime unha gran tristeza comigo ao visitar o antigo local», sinalou o mandatario. E, meu dito meu feito. Cangas conseguiu o diñeiro do Estado e púidose construír o novo edificio.