Os fondos da Deputación descobren imaxes das praias na primeira metade do século XX
24 jun 2025 . Actualizado á 01:35 h.«Os arquivos conservan un patrimonio único e irreemplazable que se transmite de xeración en xeración. Os documentos son xestionados nos arquivos desde a súa orixe para preservar o seu valor e o seu significado. Xogan un papel esencial no desenvolvemento da sociedade contribuíndo á constitución e salvagarda da memoria individual e colectiva». Isto di a Declaración Universal dos Arquivos asinada en Oslo, e adoptada pola Unesco no 2011. O documento, ademais, aposta polo libre acceso por parte dos cidadáns para «enriquecer o coñecemento, protexer dereitos e mellorar a calidade de vida». Pode dicirse que poucas institucións galegas traballaron tanto nesta liña nos últimos anos como a Deputación de Pontevedra.
Atopo, o metabuscador do organismo provincial, permite coñecer a golpe de clic fondos que son testemuño da historia e evolución da provincia. As súas imaxes (preto de 10.850.000 xa) reflicten o desenvolvemento económico, político, social e cultural do territorio. As achegas do Museo de Pontevedra, do servizo de Patrimonio Documental e Bibliográfico da Deputación, dos arquivos municipais (vanse sumando cada vez máis concellos) e doutras institucións, públicas ou privadas, enriquecen este banco.
A variedade temática é tan ampla que moitas veces permite acoutar circunstancias e cronoloxía. Por exemplo, comprobar como eran as praias e o veraneo nas Rías Baixas na primeira metade do século XX. Algunhas imaxes son un auténtico tesouro. Areais hoxe de referencia turística, rayanos coa masificación, eran páramos case virxes hai un século. Pódense ver un puñado de casas ao redor de praias de Sanxenxo, Nigrán, O Grove ou Baiona. Outras imaxes rescatan da memoria lugares de baño que xa non existen, como os que cargaron os sucesivos recheos que se comeron o centro de Vigo. Cangas, por exemplo, era unha longa sucesión de praias que o tempo se encargou de liquidar a base de peiraos e edificacións sen ningunha orde que se converteron en pantallas visuais que tapan a ría.
Outro apartado, dentro do veraneo, é das estampas máis persoais. Doazóns privadas nas que se descobren non só paisaxes, senón tamén modos de vestir e costumes sociais da época. Bañadores masculinos con tirantes, roupas femininas que tapaban ata os nocellos e os establecementos máis emblemáticos, como o Gran Hotel dA Toja.
Atopo segue acumulando novidades. Entre as últimas achegas figuran os fondos gráficos do Liceo Casino de Vilagarcía e do parque natural das Cíes.