Un estudo internacional atribúe a desaparición das gaivotas ao botulismo, unha enfermidade que causa parálise severa

VIGO

Un equipo con participación do Centro Oceanográfico de Vigo analizou mostras tomadas de aves do sur de Portugal. As Cíes perden o 92% das súas gaivotas en vinte anos
13 may 2025 . Actualizado á 01:59 h.Unha epidemia está a baleirar o Parque Nacional dás Illas Atlánticas de gaivotas patiamarillas. É un problema que vén de lonxe. En Cíes, por exemplo, contabilizáronse 1.342 parellas reprodutoras en 2024, un 92% menos das que se rexistraban en 2004. Hai 20 anos había nas tres illas un total de 15.564, o que certifica que o arquipélago perdeu nove de cada dez gaivotas nos últimos anos. A illa máis afectada é a de San Martiño, cunha perdida do 95% das parellas reprodutoras en 20 anos. No mesmo período, Ou Faro perdeu un 85% e Monteagudo, a que ten a maior poboación, un 92%. A desaparición da gaivota de Cíes non é un evento illado, a especie está a sufrir en toda Europa e, ata o de agora, non había un diagnóstico concreto do problema. Esta mañá un equipo científico internacional, con participación do Instituto Español de Oceanografía (IEO, CSIC), anunciou que identificou o botulismo como a causa máis probable da síndrome parético, unha enfermidade que provoca parálise severa en aves acuáticas, especialmente gaivotas.
Durante a investigación analizaron 571 mostras procedentes de 377 aves, tanto sas como con síntomas de parálises, tomadas na costa sur de Portugal. Os resultados mostran que o 100% das 22 aves enfermas analizadas deron positivo en neurotoxina botulínica, mentres que ningunha das aves asintomáticas presentaba esta toxina. Desde o IEO explican que a síndrome parético maniféstase con síntomas como parálise fláccida das extremidades, dificultade respiratoria (disnea) e diarrea, impedindo que as aves poidan alimentarse, nadar ou escapar de depredadores. Ademais, indican que o centro de recuperación de fauna RIAS atende cada ano a esgalla de aves con este cadro clínico, logrando a recuperación de máis da metade, aínda que ata o de agora se descoñecía a súa orixe.

«O botulismo aviario é unha intoxicación provocada pola toxina producida pola bacteria Clostridium botulinum, que prolifera en ambientes acuáticos con altas temperaturas e exceso de materia orgánica. As aves adoitan intoxicarse ao consumir larvas de mosca que se desenvolven en cadáveres en descomposición contaminados pola toxina que produce a bacteria, aínda que no caso concreto das gaivotas non está claro cal é a vía de exposición á toxina», indican os investigadores. O estudo tamén detectou en varias mostras a presenza doutras toxinas ambientais, como toxinas paralizantes de marisco e microcistinas (producidas por microalgas). Aínda que os niveis detectados non serían suficientes por si sós para causar parálise severa, os investigadores apuntan a que poderían contribuír ao enfraquecemento xeral das aves e agravar os efectos do botulismo.
Tamén se identificaron dous casos positivos de gripe aviaria entre aves aparentemente sas, o que resalta a necesidade de ter en conta múltiples causas posibles nos casos de mortalidade de avifauna silvestre. «A detección temperá de brotes de botulismo e a adopción de medidas rápidas, como a retirada de cadáveres ou o control da calidade da auga, son fundamentais para previr episodios de mortalidade masiva e protexer a biodiversidade», sinala María Victoria Mena, directora clínica e investigadora do centro de recuperación de fauna RIAS.
O traballo, publicado en dous artigos na revista Toxins, levouse a cabo en colaboración co centro de recuperación de fauna RIAS, o Instituto de Investigación en Recursos Cinexéticos (IREC), o Centre for Environment Fisheries and Aquaculture Science (Cefas), o Instituto de Diagnóstico Ambiental e Estudos da Auga (IDAEA-CSIC), o Scientific and Production Center of Microbiology and Virology de Kazakhstan e o Institut Pasteur da Universidade de París. «Este estudo é un claro exemplo do valor da investigación multidisciplinar e da colaboración entre institucións científicas e centros de recuperación, que permite identificar e abordar problemas ambientais complexos usando ás aves como especies sentinela», conclúe Lucía Soliño, primeira autora dunha das publicacións e investigadora do Centro Oceanográfico de Vigo do IEO.