Costas dá seis meses ao Talaso de Oia para que desmantele a súa toma de auga do mar

O Talaso de Oia atópase nunha rúa sen saída. Costas deulle seis meses para que desmantele todas as súas instalacións de captación de auga do mar para o seu spa e de verteduras. O motivo é que a concesión para a ocupación do espazo público marítimo leva caducada desde o 2018. Só hai unha forma de que os propietarios do negocio poidan evitar o peche. Deben acreditar a legalidade das instalacións ás que dá servizo. Pero aquí téñeno moi difícil. O complexo hoteleiro de catro estrelas ten pendente o cumprimento dunha orde de derriba ao ser anuladas xudicialmente as súas licenzas. O Concello de Oia intenta sortear esta orde firme dun xuíz mediante a aprobación dun plan especial para salvar polo menos un parte da mole levantada nunha ladeira de Cabo Silleiro sen un permiso que o ampare. Con todo, o Instituto de Estudos do Territorio advertiu en contestación a unha consulta municipal que o seu proxecto de plan especial non vai por bo camiño. Non corrixe o enorme impacto visual nun enclave paisaxístico de grande interese. A administración local de Oia vaise a gastar outros 6.000 euros de diñeiro público para completar un documento técnico e intentar que non se vaia a pique unha empresa privada. A alcaldesa xustifícao nun decreto para evitar responsabilidades patrimoniais maiores que poderían hipotecar as arcas municipais por moitos anos e porque a orde de derriba é contra o Concello.

Mentres tanto, o Talaso de Oia segue aberto e preparando toda a súa oferta de lecer para este Nadal. A actividade empresarial nunca se interrompeu a pesar da anulación das licenzas e as ordes de derriba.

O denunciante tivo que recorrer ao Defensor do Pobo para que o Ministerio de Medio Ambiente contéstelle sobre a extinción da concesión para a ocupación de espazo público na costa por parte de Balneario da Atlántico S.L. A empresa tiña unha concesión administrativa para a ocupación de 267 metros cadrados de fondos mariños e terreos de dominio público marítimo terrestre para a legalización das tubaxes de auga de mar e desaugadoiro do balneario de augas termais situado nAs Mariñas. O permiso fora outorgado no ano 98 durante 20 anos. As obras que levaron a cabo non se adecuaron ao proxecto presentado e segundo o cal se lles outorgou a concesión. A compaña presentou un proxecto modificado e de legalización da captación de auga do mar.

En todos os casos de extinción dunha concesión, o estado decidirá sobre o mantemento das obras e instalacións ou o seu levantamento e retirada do dominio público e da súa zona de servidume de protección a expensas do interesado. O Servizo de Costas solicitou á Dirección Xeral da Costa e o Mar o 17 de outubro que se pronuncie sobre o posible mantemento ou retirada das tubaxes do Talaso na zona marítima. A resposta desta institución que ten o obxectivo de protexer o medio ambiente costeiro e mariño foi que «debe proceder ao levantamento das instalacións ás súas expensas, salvo que nun prazo de seis meses presente unha solicitude de nova concesión co mesmo obxecto, na que se acredite a legalidade das instalacións ás que dá servizo».

Pero actualmente, o Talaso non está en condicións de acreditar a legalidade. O Instituto do Estudos do Territorio, dependente da consellería de Medio Ambiente, pon moitos peros o plan especial de infraestruturas e dotacións para a instalación de talasoterapia que foi aprobado inicialmente hai dous anos.

Este plan encargado e custeado polo Concello propón a eliminación das alturas que incumpren a normativa urbanística e a rexeneración parcial da orografía. Pero no Instituto de Estudos do Territorio examinárono e ven lagoas. Todo indica que a ordenación non corrixirá o impacto visual. Consideran determinante que sobre a rasante natural sobre a que se fixa a altura máxima «non é posible comprobar en qué medida se acomoda á verdadeira rasante natural que presentaba o terreo con anterioridad á execución das obras do hotel talaso». O informe considera que a proposta de ordenación «non melloraría moito o actual impacto das edificacións». O estudo de impacto de integración paisaxística tampouco é completo para o obxecto e alcance do plan especial que, por outra banda, «non reflicte dunha forma o suficientemente clara cales serán as condicións da futura edificación». O documento adoece dunha documentación gráfica precisa. «Bótase en falta imaxes ou esquemas tridimensionais que permitan comprobar as condicións de integración na paisaxe», sinala o informe. As edificacións deberán adaptar a súa altura e presentar unha imaxe final asimilable á escala das edificacións tradicionais da zona.

---

---

---