Falece Carlos «o Negro», un gran loitador do sector naval e vigués distinguido

Vigués distinguido, obreiro loitador e futbolista, faleceu tras unha longa enfermidade José Carlos Rodríguez, coñecido como Carlos o Negro. O Concello premioulle en 1997 pola súa batalla continua por mellorar as condicións dos traballadores do naval, especialmente dos das súas empresa. Falecido aos 78 anos foi incinerado e enterrado no cemiterio de Pereiró acompañado dos seus familiares e os seus antigos compañeiros do estaleiro Vulcano polos que tanto loitou. Jouse Carlos Rodríguez foi daqueles pioneiros da loita sindical desde moi nova. Comezou a traballar como aprendiz no estaleiro Factorías Vulcano en 1971. En 1972 participou na folga que tantas consecuencias tivo desde o punto de vista laboral e político. «Foi unha persoa cento por cento reivindicativa», lembraba Antonio Fernández Vidal, máis coñecido como Sesé, que foi presidente do comité de empresa de Vulcano durante dezaseis anos e compartiu moitas inquietudes e mobilizacións con Carlos O Negro. Se ha ir coa saúde moi mermada deixando un fillo e unha filla. Levaba moitos meses mal e tiña dificultades para falar porque estaba moi tocado dunha enfermidade que lle afectou á fala.

Carlos pasou a súa mocidade en Coia, un barrio creado nos anos 70 no que os traballadores de Vulcano tiñan a súa propia torre axardinada e con espazos preto para practicar deporte. Era asiduo do campo de fútbol posto que lle apaixonaba este deporte. Xogou no Victoria , o equipo de fútbol vinculada a un barrio onde a parroquia Cristo da Victoria sempre se caracterizou por apoiar aos obreiros e a mellora das condicións laborais.

Máis adiante construíuse unha casa en Chapela, na ladeira do monte mirando á ría. Era un tolo polo fútbol e a súa vida estivo ligada ao deporte como xogador e logo como adestrador de mozos. Tamén xogaba no equipo de fútbol que tivo o propio estaleiro Vulcano.

Os seus antigos compañeiros destacan o seu espírito de solidariedade e a súa identificación co estaleiro para o que traballaba e que entón daba 1.200 empregos en Vigo. Na factoría naval foi trazador, é dicir, interpretaba os planos para que logo se convertesen en cuadernas do barco. Foi unha época dourada na que Vulcano estaba presidida por Fernando Santodomingo, que levou ao estaleiro aos seus máis altos fitos. «Entón os que estabamos alí dentro diciamos que eramos vulcanistas, era unha mentalidade que estaba estendida, identificabámonos/identificabámosnos coa empresa á vez que negociabamos o convenio co propio Fernando Santodomingo», lembra Sesé que compartiu anos de traballo e loita con Carlos o Negro, que sempre tivo a gala a súa pertenza e a súa loita en Comisións Obreiras. Cando a continuidade do estaleiro estaba no aire polo fin da concesión, Carlos o Negro tamén se mobilizou.

---

---

---