COMENTARIO
04 feb 2006 . Actualizado á 06:00 h.Me vou referir, nesta ocasión que, para conservar a nosa historia como testemuña do que fomos e do que seremos para as vindeiras xeracións, non podemos esquecer na memoria vos nosos esforzos individuais e colectivos. Nada hai mellor que, conservando a fe e ou entusiasmo na memoria dá mocidade, que éstes compartan as súas experiencias non proceso creativo dous seus proxectos inmediatos. Con todo, eu preferiría, que apostásemos xa por eles e que aproveitando ou seu potencial poidamos prestixiar a nosa terra, porque temos condicións para dar ou salto. Pero para iso, temos que ser vos galegos vos primeiros en crelo. Vos sonos, as inquedanzas, tamén poden modificar vos acontecementos. Moitas veces ou esforzo non correspóndese coa recepción esperada. Na vida real, neste caso a cousa quedou pola metade e ou único que cabe é a resignación. Por iso, sen dúbida, cabe agardar que a curto prazo, construíndo coñecemento, confianza e comunicación, resultará moi útil para vos colectivos, as empresas,; recoller froitos, buscando implicar a todos vos membros preocupados. Pero tamén a historia está feita de pequenas cousas, de esforzos individuais, que carecen, ao meu xuízo do recoñecemento que merecería. Así pois, nas ocasións actuais parellas, as experiencias do que fomos ao longo do tempo, revela a nova presenza dá que cómpre estar ben atentos.