O de Amoeiro exhibiu desenvoltura fronte ao veteranísimo Cote nO Molinón e serviu unha asistencia fenomenal a Barbeiro xusto antes de saír do campo
10 may 2025 . Actualizado á 21:43 h.«Cústalle arrincar». Se o di unha nai... A María José non se lle escapa que ten na casa un futbolista de impacto lento, máis indicado para o colectivo que para o individual. Desmente o xogo de Diego Gómez a condición de extremo puro na que sempre o viu Óscar Gilsanz. O esquinó no Fabril e mantívoo escorado desde o reencontro polo Nadal. Unhas festas que acabaron marcando a aínda incipiente carreira do rapaz. O parón invernal do 2021 brindoulle a oportunidade de adestrarse por primeira vez co Dépor: metíase en cama ás oito da tarde, vencido pola emoción, e ao día seguinte viaxaba entre Amoeiro e Abegondo acompañado por María José, que investiu aquelas vacacións en levar ao seu fillo para adestrar.
Ano e medio despois viuno debutar con gol moito máis preto do pobo, en Espiñedo, durante un amigable seguido tamén desde a bancada pola avoa Francisca e que enfrontou aos coruñeses co club en que Diego aínda habería de completar a súa formación. O pasado verán, optou por saír prestado para recuperar o ritmo perdido a causa dunha lesión. O rendemento co Arenteiro e a saída de Lucas Pérez abriron unha porta e brindáronlle un dorsal. «Coa chamada de decembro para que volvese todo foi rápidísimo, nin o pensou», explicou Fernando Soriano ao presentar a renovación ata o 2030 doutra das xoias do patrimonio branquiazul.
«Sei que vai ser difícil», asumiu o futbolista, preguntado polas opcións de abrirse oco nunha praza asignada a David Mella. Pero púxose o mono e seguiu picando pedra. Titular a finais de marzo fronte ao Cartaxena, sen pena nin gloria; como a finais de abril, na visita ao Racing de Santander. E de novo, elixido para saír de inicio nO Molinón. En fronte, Cote Rozamentos, aos seus 35, quince anos maior.
Sufriu o veterano, que rascou as canillas do raparigo e tratou de amedrentalo, recriminándolle esaxerar nunha das refregas. Non se arredró o novo dono do 7, que enseguida roubou o coiro ao asturiano e buscou a Zakaria no interior da área inimiga. A deixada do neerlandés desperdiciouna Yeremay. Minuto 25 do seu encontro número 15 no Deportivo. Diego Gómez entrara en calor.
Acadada a hora de partido, asistiu por recomendación. «Falei con el antes de saír: díxenlle que intentase o centro porque ten moi boa perna, moi bo golpeo». O canteirán, obediente, redondeou o desmarque de Barbeiro cun envío en diagonal. «Levantou a cabeza e púxoa onde quixo». O punta só tivo que estirar a perna para chegar á rede. Cumprido o encargo, Diego foise ao banco. Guarda forzas para máis.