Imanol Idiakez: «Só por ver á xente celebrando que a súa Dépor volve ao fútbol profesional merece a pena todo o que pasamos este ano»
TORRE DE MARATHÓN
«Entre todos conseguimos que o espírito da piña saíse á rúa. A afección tamén ha visto que había unha conexión entre eles, e foi unha enerxía impresionante», engadiu
31 may 2024 . Actualizado á 20:07 h.Un auténtico baño de masas. Así viviu a súa visita a La Voz Imanol Idiakez (San Sebastián, 1972). Chegou cuestionado e finalizou o curso como un auténtico líder, aclamado por todos os subscritores. O preparador relata como viviu o ascenso e destaca os puntos fortes deste Deportivo.
—Foi un dos máis solicitados neste evento.
—Foi unha pasada. A xente está contenta e é moi agradecida. Desde que ascendemos paráronme varias veces pola rúa para darme as grazas, e dáme ata vergoña. O único que fixemos é o noso traballo do mellor xeito. Esta cidade e este equipo non podían estar máis en Primeira Federación.
—Quen lles ía a dicir en xaneiro que, agora, estarían a celebrar un ascenso, a pesar de todo.
—Isto é o deporte. Os que levamos toda a vida nel, sabemos que isto funciona así. A tempada foi un bo exemplo do que é tanto o deporte profesional como a vida. Hai que crer no que un fai e seguir loitando. Sempre se pode dar a volta á situación. Este persoal demostrou o que significa ter fe e ser cada día mellores. O que pasou estas dúas semanas foron unha tolemia, as ganas que había de ver á súa Dépor no fútbol profesional, só por iso merece a pena por todo o que pasamos.
—Agardaba semellante reacción da afección?
—Es consciente da potencia dos seguidores, pero non te imaxinas tanto. Acábansenos os cualificativos. É unha marabilla poder ver a tanta xente feliz. Iso dálle sentido a todo o que facemos.
—Cal foi o momento clave para que cambiase a dinámica do equipo?
—Foi un proceso. Empezamos a ter problemas, lesións, malos resultados... E nese tipo de situacións hai grupos de persoas que tiran a toalla e outros que pelexa máis. Tivemos a sorte de atoparnos co segundo tipo. O día da Ponferradina na casa sentimos que atoparamos algo que nos gustaba. Sufrir tanto na primeira volta fixo que o valorásemos todo máis.
—Como conseguiu crear un vestiario tan unido?
—O mérito é deles. Nós sempre intentamos darlle valor ao grupo. As persoas son a clave de todo, e creo que xuntamos grandes e marabillosos profesionais, cuns bos liderados. Entre todos conseguimos que ese espírito saíse á rúa. A afección tamén ha visto que había unha conexión entre eles, e foi unha enerxía impresionante. É unha gozada vivila.