A necesaria refundación do Deportivo

Paulo Alonso Lois
Paulo Alonso REDACCIÓN / LA VOZ

TORRE DE MARATHÓN

CESAR QUIAN

O enésimo fracaso do equipo aboca ao club a unha transformación radical da súa estrutura, desde o consello de administración ata a dirección deportiva, o persoal e a promoción da canteira

13 jun 2023 . Actualizado á 15:41 h.

O fracaso do Deportivo, o seu novo pesadelo na Primeira Federación, aboca ao club a unha refundación. A unha renovación completa da súa estrutura e modelo, desde o consello de administración, ata o papel da canteira, pasando polos profesionais do proxecto deportivo e o persoal de futbolistas. A afección confírmase como o principal patrimonio da entidade, farta de sufrir decepcións e á espera das solucións tantas veces prometidas, pero que nunca chegan.

Consello de administración

Un necesario cambio, con perfís máis vinculados ao fútbol

O consello de administración profesional queda retratado unha vez máis co fracaso do que é directo responsable. Pouco se sabe do seu proxecto para o Deportivo, máis aló dalgunha rolda de prensa illada do presidente, Antonio Couceiro. Nin o máximo mandatario nin a maioría dos conselleiros actuais teñen un perfil deportivo nin experiencia suficiente relacionada co fútbol de elite. Máis aló da lóxica presenza dun home de confianza de Abanca no máximo órgano do club, ninguén chegou con bagaxe ao consello, e agora o fracaso do proxecto sitúalles como posibles baixas. A excepción protagonízaa Miguel Juane, exinternacional coa selección española de baloncesto, bregado na xestión de clubs e experto en dereito deportivo.

Estrutura

Sen director deportivo e cun secretario técnico que non seguirá

O Deportivo leva anos funcionando sen un director deportivo. A cabeza do proxecto encomendoulla ao xornalista Carlos Rosende, que entrara a colaborar co club na primeira etapa de Richard Barral, e que se integrou formalmente na estrutura baixo o paraugas de Carmelo do Pozo, para converterse logo en secretario técnico. Creou o seu propio equipo, con Juan Giménez como man dereita e varias persoas da súa confianza. Fallou na confección do persoal e na elección de adestradores.

Tanto Rosende como Giménez deixaron este luns de pertencer ao Deportivo, tal como anunciou o club nun comunicado. O Deportivo chega xa ao mercado máis tarde que outros competidores, e sen responsable da parcela deportiva. Na súa breve aparición tras o fracaso de Castelló, Couceiro anunciou «moitísimas decisións» inminentes. De momento, só se foron Rosende e Giménez. Tras os bandazos das últimas tempadas o perfil para a dirección deportiva require un profundo coñecemento da terceira categoría e do mercado de xogadores específicos para esa competición, así como a experiencia coa canteira. O club entrevista desde hai semanas a profesionais.

Persoal

Talento, carácter e experiencia para subir

O Deportivo leva anos sen cumprir cos seus obxectivos, con frecuencia con xogadores que se venden no verán como estilistas e rematan engulidos pola competitividade fronte a futbolistas máis aguerridos, ofrecen unha pobre adaptación para xogar en campos da terceira categoría e fáltalles carácter. O último curso deixa exemplos claros de decepcións: Retuerta, Jaime, Lapeña, Antoñito, Pepe, Rubén Díez, Olabe, Pepe, Isi Gómez, Ibai Gómez, Gorka Santamaría, Arturo Rodríguez, Kuki Zalazar...

Canteira

Slogans que non se cumpren e unha aposta que non se traslada ao adestrador

O actual consello de administración fixou como unha teórica aposta estratéxica o traballo de canteira e a promoción dos principais talentos no primeiro equipo. Como unha decisión para aumentar o vínculo de identidade da bancada co equipo, xerar patrimonio e, tamén, facilitar vendas futuras que alivien a dramática situación económica da entidade. Nada diso sucedeu no primeiro equipo. A promesa incumprida é aínda máis flagrante cando desde as categorías inferiores xurdiron ningúns dos mellores talentos da base branquiazul en décadas, grazas ao traballo de profesionais da casa afastados dos focos. Co tapón no primeiro equipo, varios mozos marchan a outros clubs, e outros agardan por unha oportunidade que case nunca chega. O propio Óscar Cano deixou en evidencia a falsa aposta do consello de administración pola canteira, ao insistir unha e outra vez en que non aliñaba canteiráns e que ninguén lle mostrara esa decisión como prioritaria.

O resultado, no peor Deportivo da historia —no seu terceiro ano seguido na terceira categoría—, negáronselle minutos a xogadores que renderan xa antes nesta liga, como Trilli, ao que se lle impediu tamén foguearse nunha cesión en xaneiro. O futuro pasa por incorporar a promoción de xogadores da canteira como unha obrigación, como si sucede noutros moitos equipos en categorías moito máis competitivas.