Compite ante o líder, pero despídese do ascenso directo coa afección apupando ao míster, algún xogador sinalado e o cadro de persoal tocado no ánimo
07 may 2023 . Actualizado á 05:00 h.«Intentámolo todo». É probable que o problema vinga de aí. Que a frase, perdida entre outras moitas da rolda de prensa de Óscar Cano, capture a impotencia, e que non haxa peor estado para afrontar unha promoción. Non habería voltas que darlle ás catro palabras do míster se se cinguisen ao feito illado dun duelo co líder, por moito que a cita se dese en Riazor. Pero abarcan varias xornadas máis aló da da frustrada homenaxe a Arsenio en forma de triunfo rehabilitador. Acadan outras sonoras rifas ao técnico, que se lle indixestou á bancada, aínda que haxa algún feito illado que lle da razón.
Kuki Zalazar, por exemplo, non parece o estorbo que tantos viron nel, ata o punto de saudar con asubíos a súa presenza en banda para quentar. Necesitou o uruguaio dun larguerazo e unha exhibición pública de cariño dos seus compañeiros para reconectar coa afección. Agora, o foco da crítica parece trasladado a Rubén Díez. Flojea o centrocampista, diminuído ante a súa versión previa, ancorada no 2022. Non hai máis paciencia co maño, que ante o Alcorcón entretivo demasiado o coiro para o gusto da parte ruidosa do gentío; e perdeu balóns, ademais. Enseguida esqueceu a inchada daquel que viaxou de banda a banda para que Raúl Carnero esixise o paradón de Jesús Ruiz.
O ruxerruxe que lle acompañou ao abandonar o campo ascendeu de inmediato cando variaron os números do cartelón. Rubén non se ía só; con el marchábase o 10. Mario Soriano é un rapaz fenomenal, de sorriso perenne, finta endiañada e un disparo afastado capaz polo menos de arrincar un «uy». El se conta co indiscutible favor do respectable, por iso non precisaba o incendio do acelerante dos seus xestos de incomprensión.
Negou no alto coa cabeza, capturando a frustración no vaivén. Logo traduciuna en palabras Raúl: «Estamos decepcionados polo resultado, e tristes. Tiñamos a ilusión de brindarlle a vitoria a Arsenio. A análise é que non o conseguimos. Non hai máis». Si hai, si. Polo menos tres partidos de fase regular e un play-off.
«Non teño dúbida de que se toca xogar a promoción a xente vai estar connosco e o factor campo vai notar. Queren ver ao Dépor en Segundo e van saber deixar ao carón os asubíos para apoiar a matar», auguraba en zona mixta o lateral.
Tras el compareceu Roberto Olabe, convencido de que «este equipo ten moita enerxía e imos chegar preparados». Mirando xa o horizonte de xuño, para o que ademais de limpar mentes hai pernas que recuperar. «Pepe, a ver se volve xa; Jaime acabou tocado; Antoñito pediu o cambio; Trilli non puido ser convocado porque tivo febre durante toda a semana; Lucas tivo un corte ao final do partido...», rexistraba o parte de baixas do adestrador.
Un mes de marxe para alterar sensacións, soltar pernas, recuperar o pómulo de Alberto Quiles e obrar o milagre da conciliación. O persoal, polo si ou polo non, declárase inmune ao divorcio entre Cano e a lexión branquiazul. «Eses temas non nos inflúen, estamos co míster a full e imos estalo ata final», sostén Olabe. E por se nada cambia, aínda hai un detalle que axitar: hai un ano, Rubén da Barreira despediu a fase regular entre os asubíos do Carlos Belmonte e plantouse co vento en contra a xogarse o ascenso en Riazor.