Dous choques fronte a outros favoritos á fase de ascenso e o peculiar duelo co Celta B súmanse á cita copeira antes de pechar outro ano para o esquecemento
25 novs 2020 . Actualizado ás 05:00 h.Trece encontros polo menos sobre céspede natural. O Dépor consumiu rápido os campos menos propicios, salvando na quinta xornada a trampa do Luis Ramos. «Foi un partido de squash», denunciaba a duelo pasado un dos futbolistas branquiazuis que transitaran a herba sintética do Guijuelo. «Que conten o que queiran, pero se non estás acostumado é moi difícil xogar así; o primeiro toque só che serve para deter o balón, e enseguida hai un rival amais », recalcaba a micro pechado o xogador, sen necesidade de xustificar o triste espectáculo ofrecido. A atenuante do firme hase desvanecido, polo menos ata a seguinte fase, na que poderían coincidir conxuntos como o Laredo, que tamén se empregan sobre tapete industrial. Tampouco resiste xa a desculpa da rodaxe. O mes e medio transcorrido entre o enfrontamento co Salamanca e o do próximo domingo en Riazor é un tempo respectable para disimular os inconvenientes da planificación tardía, arrastrando a incerteza xerada polo esperpéntico caso Fuenlabrada. Non se rexistraron mentres tanto lesións de longo alcance e ata se puxeron en orde os papeis de Rolan. Fernando Vázquez probou cun e dúas puntas; con dous centrais e con tres. Montou un equipo sólido e solidario, e acusou recibo das deficiencias no remate e a transición.
O escenario está montado para ver ao Dépor crecer no xogo, máis aló do marcador. Once puntos son un respaldo contundente agora que arrinca a última costa dun 2020 para esquecer. Inaugurado en forma de espectacular reacción, frustrada logo de xeito irregular, e desenvolvido ao redor dun estadio baleiro nunha categoría á que o conxunto coruñés levaba corenta anos sen pertencer.
Racing de Ferrol, Pontevedra e Celta B configuran —duelo copeiro, á marxe— un tramo decisivo para as aspiracións branquiazuis. Os dous primeiros parecen, tanto por persoal como por situación na táboa, os grandes rivais do grupo na pelexa por ascender. O terceiro brindará o choque de maior morbo.
Tres derbis consecutivos nos que medir forzas e perfilar expectativas; todos sobre un terreo teoricamente favorable ao fútbol combinativo que Vázquez só quixo saltarse aposta en Guijuelo. Alí reclamou aos seus empregar o xogo directo e o reagrupamiento en torno ao balón como remedio ás dificultades para mover o coiro a nivel de chan con precisión. Borja Granero exerceu de elemento clave nas transicións ofensivas, aínda que os seus dotes para o desprazamento en longo non abondaron para deixar aos seus compañeiros en vantaxe.
Dous rivais con gol
O plan cambiará o vindeiro domingo en busca da iniciativa que se lle presupón ao favorito na súa casa, e que non ostentou fronte ao Coruxo. A baixa de Miku, sumada ao mal momento de forma de Rui Costa e Diego Rolan, disparan as posibilidades de retomar o 4-2-3-1, que engade alternativas a Borges e Uche na elaboración. Os ferroláns, a tres puntos do Dépor, estiveron moito máis finos a domicilio que na Malata, e lograron as súas dúas vitorias en condición de visitante. A zaga branquiazul, principal argumento do coliderato, pasará unha nova proba fronte a un adversario que anotou polo menos un gol en todos os seus encontros.
O Racing comparte a condición de máximo anotador do grupo co Pontevedra, seguinte rival dos coruñeses nun peche de 2020 idóneo para exhibir a necesaria progresión.