Excompañeros durante a súa etapa de futbolista e nos despachos eloxian ao novo secretario técnico, «gran coñecedor do mercado»
29 ago 2020 . Actualizado á 05:00 h.Ano 1992. Meho Kodro, aquel goleador bosníaco da Real Sociedade longo como un día sen pan que chegou a ser xogador do Barcelona, augou o debut de Alfonso Serrano (Valladolid, 1970) na elite. Xogou os 90 minutos nun 1-0 en Atocha con triunfo dos locais ante o Valladolid de Camiñeiro, Engonga e os colombianos. Tras aquel bautismo, chegarían outros oito partidos, todos eles como titular. E xa. Nove encontros en Primeira División son o acumulado da carreira da nova man dereita de Barral. O resto da súa traxectoria, repartida entre Segundo e Segundo B, investiuna maioritariamente no Numancia.
Dezaoito anos e cinco meses despois daquel debut, o valisoletano estampaba onte a súa firma como novo secretario técnico do Deportivo. Un descoñecido para a parroquia branquiazul que chega avalado polo seu coñecemento do mercado e o seu traballo (en distintos roles) das parcelas deportivas do Numancia, Valladolid, Valencia, Tenerife, Recreativo de Huelva ou Málaga e que se incorpora á área deportiva do club coruñés tras finalizar ás bravas a súa última etapa profesional como director deportivo o Córdoba en Segundo B, Unha entidade con ínfulas de ascenso o curso pasado pero que comezou unha deriva institucional antes de que acabase sequera o mercado estival. Aquilo condicionou as fichaxes. Serrano asinou o que puido e non o que quixo, pero o peor veu despois. Venda do club, meses de falta de pagamentos, a policía xudicial nas oficinas, novos propietarios chegados desde Barhein... Saíu escarmentado da entidade franjiverde.
Serrano inicia na Coruña unha nova etapa, menos exposto desde o parapeto da secretaría deportiva e non da dirección.
Do campo aos despachos
Ser centrocampista de carreira marca unha forma de entender o fútbol. Tamén despois de colgar as botas. Pazolo, exdelantero do Racing de Ferrol en Segundo, coincidiu con Alfonso Serrano na tempada que ambos compartiron no Leganés na categoría de prata. O galego no ocaso da súa carreira; o valisoletano no albor da súa, cedido nun club no que labrarse unha traxectoria lonxe do José Zorrilla.
A aquel mozo «máis ben tímido» e cun comportamento «sempre excelente», xa se lle intuía un interese polo fútbol que transcendía ao dun salario a final de mes. «Sempre tivo moita inquietude. Coñecía a moitos futbolistas, tiña esa visión de estar todo o intre falando duns e doutros, de analizalos. Creo que o xogar de centrocampista facíalle ter unha boa visión do que era o fútbol, penso que iso lle axudou a tomar a decisión de dedicarse á secretaría técnica ao deixalo», apunta Pazolo.
Traballador discreto con currículo nos labores de scouting do Valencia e na parcela deportiva daquel gran Málaga europeo de Manuel Pellegrini —chegou a rexeitar a proposta do xeque da Rosaleda para ocupar o posto de director deportivo—, á súa traxectoria nos despachos non lle acompaña ningunha gran fotografía de celebración de ascenso. Estivo preto, pero o Xetafe impediuno na promoción da tempada 2016-2017, con Martí aos mandos dun Tenerife deseñado por el.
Aínda que o recordo das súas etapas en Huelva ou Córdoba non é o mellor para esas afeccións, o seu traballo na illa, como director deportivo en dous ciclos (2006-2008 e 2014-2018), deixou pegada. E diñeiro. El foi quen recrutou a Gaku Shibasaki no 2017 e o que apostou por José Luis Oltra para o banco 10 anos antes, na súa primeira etapa antes de ter que abandonar o club por motivos persoais. Serrano ofreceu a renovación ao valenciano tras un curso difícil antes de deixar a entidade e Oltra acabou asinando o ascenso a Primeira na seguinte campaña.
«É un moi bo secretario técnico e un moi bo director deportivo. Un perfecto coñecedor do mercado, do español e atreveríame a dicir que do internacional, sobre todo o suramericano. É un currante nato, moi próximo ao adestrador e ao corpo técnico. Moi bo tío. E moi discreto. Só teño palabras de eloxio para el e creo que é un acerto por parte do Dépor», destaca Oltra.
O exentrenador branquiazul, que aínda hoxe garda boa relación con Serrano, fai balance das dúas décadas de traballo nos despachos que leva o novo secretario técnico do Deportivo: «Desde a distancia e visto con perspectiva, pódese apreciar que o que el fai é un traballo ben feito. Deu beneficios aos seus clubs ,con traspasos de xogadores que chegaron por un prezo e saíron por outro, e creou persoais competitivos».
Pero se por un adestrador apostou Serrano na súa carreira é por Raül Agné, co que contou para os seus proxectos en Huelva, Tenerife e Córdoba. «Confiou en min cando eu empezaba en Xirona e levoume ao Recre. Eu era moi mozo e non o coñecía de nada. É un tipo moi profesional, da vella escola, moi metódico. Coñece moito o mercado, tanto o nacional como o estranxeiro», coincide Agné. Parece haber consenso niso.
