O sucedido hoxe en Soria pon por fin en relevancia o aspecto táctico tan aldraxado ata o momento, que gaña relevancia grazas aos tres puntos e ao visto sobre o céspede dos Paxariños. Cos mesmos futbolistas púidose apreciar unha posta en escena totalmente diferente, seguindo a máxima de que se non se poden cambiar os xogadores sempre queda o recurso de cambiar polo menos o sistema. O froito da decisión foi importantísimo a todos os niveis.
Permite, para empezar, dotar de confianza ao equipo, que gañou en solidez. A liña defensiva estivo moi ben, moi arroupada, minimizando moitísimo os erros, a pesar das poucas sesións de adestramento. As carencias a nivel técnico dalgún xogador seguen estando aí, pero o corrixible en tan pouca marxe, corrixiuse. Ao estar máis xuntos e coa liña máis poboada, hai tempo para emendar fallos dos compañeiros.
E a partir de aí, a liña de medio campo xogou coa seguridade que achega ter as costas ben gardadas e así puido crecer a nivel ofensivo. Sentiuse coa liberdade e a posibilidade de facer cousas. Viuse a Peru soltarse en ataque, e fases de moi bo xogo, especialmente no inicio da segunda parte, con criterio na medular.
En ataque, destacar a mobilidade e a actitude irreprochable de Mollejo, esta vez estivo moi ben acompañado por un Aketxe moi participativo e as xa referidas incursións de Peru. Contar con Val fai ademais que en realidade xogues con dúas puntas, aínda que sexa de forma asimétrica, coroando unha posta en escena esperanzadora.