Luis César, con 429 partidos ás súas costas en Segundo, prepárase para recibir ao Elxe de Nino, o home marca da categoría en goles e duelos disputados
09 nov 2019 . Actualizado á 05:00 h.Ningún adestrador da actual Segunda División dirixiu máis partidos que Luis César.
Ninguén disputou máis partidos na categoría de prata que Nino. O dianteiro, que cumprirá 40 anos en xuño e segue sen data de caducidade, encabeza unha lista interminable de marcas en Segundo. É o que máis minutos xogou, o que máis goles meteu e o que a máis rivais diferentes enfrontouse. Nas filas do Elxe, Tenerife e Osasuna, Nino viu pasar 76 camisetas distintas. Entre elas as do Nástic de Tarragona, o Albacete, Poli Exido, Alcoyano, Lugo ou Valladolid, equipos que foron a casa de Luis César. Tamén a elástica verde do Racing de Ferrol.
Pasou máis dunha maioría de idade desde que o fútbol os citou por primeira vez. Foi no mes de setembro do 2000 na Malata. Luis César dirixía ao Racing no seu regreso a Segunda División con Unai Emery no persoal departamental. Nino —aínda con ficha do filial— lograra gañarlle a partida a Changui como titular tras a retirada de Claudio Barragán naquel Elxe de Mazinho. Contexto como foto fixa dun fútbol non tan afastado.
Claudio e Nino compartiron dous cursos na disciplina ilicitana. O do regreso definitivo desde a Segundo B e un ano na categoría de prata. «Xa daquelas apuntaba xeitos», lembra o mítico dianteiro do Superdépor. «Estabamos en Segundo B e xogámonos o ascenso na promoción contra o Melilla. Recordo que el marcou o gol da vitoria na casa e eu en Melilla. Creo que é o futbolista no que deberían de mirarse moitos», rememora Claudio, que confesa que lle doe moito ver ao Deportivo como pechacancelas de Segundo, pero considera a Luis César o home ideal para reflotar a nave coruñesa.
Con 974 partidos ás súas costas e dúas décadas de experiencia nas súas respectivas áreas, Luis César e Nino reencontraranse en Riazor. Un dianteiro e un adestrador. Eles son os actores principais desta anella posta en escena. Pero á trama sóbranlle os personaxes de repartición. O fútbol é moi pequeno e nas viaxes por esta categoría é doado coincidir no vagón.
Moisés García León foi outro dianteiro envasado ao baleiro. A súa dilatada carreira foi sinónimo de goles alá onde foi. Zaragoza, Pamplona, Leganés, Vigo, Vilarreal ou Sevilla. Así ata un total de 13 cidades. Elxe foi unha delas. Defendeu ao equipo da franxa verde durante dúas tempadas. Do ano 2003 ao 2005. Dous anos despois, Luis César converteríase no seu adestrador no Poli Exido.
«Creo que non se retirará aínda», vaticina Moisés sobre o futuro inmediato de Nino. «Seguín moito ao Elxe este ano porque agora traballo nunha empresa de representación. Véxoo moi ben fisicamente e estano dosificando ben», asegura.
«Non pensaba que xogaría tantos anos, pero tampouco o pensaba de min mesmo. —Moisés colgou as botas con 39 anos— Tiña 33 ou 34 anos cando coincidín con el. Chamábame Tanque e sempre me dicía ‘xa é horita de que te retires', e eu contestáballe ‘pero como me vou a retirar se estou a meter goles todas as fins de semana'. A el estalle pasando o mesmo. Está a marcar e atópase a gusto», asegura un Berce que fai moi poucos días conversaba co seu excompañero. Non hai dúbida de que garda bo recordo de Nino. Non tanto da súa etapa con Luis César nEl Ejido na que apenas xogou e o equipo acabou descendendo.
Fran Noguerol é outro nexo en común. Quizais o colmo dos nexos. Porque o galego, ademais de compartir vestiario con Nino no Elxe e ser adestrado por Luis César en Albacete, tamén foi compañeiro do arousán no seu último ano como porteiro do Racing.
«Coincidín con Nino no ano 2001. Era moi mozo e xa estaba asentado no primeiro equipo, pero nunca imaxinas que vaia ter unha carreira tan longa e chea de marcas. Pero non te sorprende, porque sempre tivo moi bos hábitos. Ás ceas do equipo tiñámoslle que obrigar a ir. Non me estraña a súa lonxevidade», asegura Noguerol, que tamén garda un cariño especial para Luis César.
«Fun compañeiro seu cando se estaba sacando o título e logo foi o meu adestrador dous anos e medio en Albacete. Ascendemos con el», lembra á vez que destaca a súa traxectoria nos bancos. «Ten moito mérito. O mundo dos adestradores é complicadísimo. Ser futbolista tamén, pero ao final hai 25 xogadores por persoal e só un adestrador. É difícil manterse, pero ter unha carreira como a que el ten é impresionante», valora Noguerol.
A batalla máis anella do fútbol de Segundo a gana de momento o técnico do Deportivo, que acumula oito vitorias nos dezasete enfrontamentos entre ambos. Pero Nino cheira a vinganza e se está afiado podería deixar ao seu vello rival gravemente ferido.