Aposta por un Dépor en promoción a final de curso e por un futuro na Coruña: «Quérome quedar aquí»
07 nov 2019 . Actualizado á 09:15 h.Samuele Longo (Valdobbiadene, Italia, 1992) exercítase con braga ao pescozo e abandona a sesión pouco antes de que remate. Só por precaución. «Tiven un pouco de febre, pero non é nada. Pasará».
-O Dépor, pechacancelas. Trece partidos sen gañar. Aínda pode aspirar a algo máis que salvarse?
-Estou completamente convencido. A realidade é que quedan moitísimos puntos por disputar, aí está o calendario. En Segundo tres partidos bos lévante arriba, e dous malos devólvente á parte baixa. Agardan aínda moitos cambios e por iso hai que ir realmente partido a partido ata que chegue o momento de tirar unha liña e ver a que altura estamos e a que podemos aspirar. Creo que podemos entrar en play-off tranquilamente.
-Esta situación parecerase pouco á que imaxinaba cando decidiu vir.
-Está claro que non imaxinaba isto, pero así é o fútbol. Vin ao Deportivo con toda a ilusión do mundo porque se fósemos capaces de subir eu quedaríame, e esa é a miña ilusión máis grande. Xogar aquí en Primeira é a ilusión de moitos neste vestiario.
-A ilusión de quedarse. Once equipos en nove tempadas. Non lle frustra ser xogador de ida e volta?
-Teño o que me tocou e búscolle o lado positivo. Claro que non era o que me imaxinaba cando era pequeno, levo anos dicíndoo, pero ao final aprendín de moitos adestradores, tiven moitos compañeiros de todo tipo. O que sucede é que xa son 27 anos e gustaríame algo de estabilidade, non cambiar todo cada vez. Xa só o feito de non facer máis mudanzas… Ir dun lado a outro, empezar sempre de cero, adaptarte… Todo iso pesa. Por iso elixín tamén o Dépor; este é un club co que ascender e no que quedarme.
-Acostúmase un a esa itinerancia? A súa é unha situación practicamente única no seu deporte.
-Non. Non te acostumas. Antes quixen estar máis tempo en Xirona, e antes noutro equipo, claro. Por suposto que é duro non poder facelo, pero é mellor se non o pensas, se buscas sacar o mellor partido a cada sitio e a cada equipo. Queres quedarche nun sitio? Si. Por iso seguir no Dépor sería a hostia para min. Non sei cantos máis haberá na miña situación, seguramente moi poucos, pero sei que é algo que me tocou a min, e xa. Sei que é o que pasou e son asuntos de club, non meus. O meu é pensar no día a día. En que agora estou no Dépor e quérome quedar aquí.
-Hai algo positivo nese continuo ida e volta?
-Creo que teño unha mente máis aberta que anos atrás e aprendín cousas, costumes, de cada lugar polo que pasou, pero aínda que sexa medianamente mozo si creo que todos os meus cambios non me axudaron. Por exemplo, a formar familia.
-Cada tempada un estilo distinto. Con cal quédase?
-Iso depende moito do tipo de partido. Aquí en ningúns me resulta máis doado xogar ao lado de Chris porque chegan moitos balóns e dividímonos a disputa, e noutros me virá mellor ter ao lado un mediapunta. O que eu prefira é o mesmo. Importa o que decida o adestrador.
-Ata o de agora a decisión foi mantelo de titular. Non está no seu mellor momento individual. Teme a volta a Riazor? O descontento do público?
-A min Riazor gústame. Vexo un campo bonito, de Primeira. Logo está claro que se nos pitan ou bérrannos, custaranos máis concentrarnos, pero están no seu dereito. Ven a un equipo construído para estar arriba e que non o está.
-Canto lle inflúe o ruído da bancada?
-Iso é parte do que aprendín no meu paso por tantos equipos. Xa vivín situacións peores. Non escoito nada, non leo nada, non me inflúe. Nin cando as cousas van mal, nin cando van ben. Cando era máis mozo estaba máis pendente do que dicía a xente, pero aprendín do pasado que iso non axuda; agora íllome de todo e vou polo meu camiño.
-Íllase de radio, televisión, prensa, redes sociais...? É posible iso hoxe en día?
-Cando as cousas non van ben, non axuda estar pendente dos comentarios. E cando van ben, tampouco achega nada positivo escoitar que es Deus. Estamos nun mundo condicionado polas redes sociais e hai que saber manexalas. Teño as miñas contas e danme igual os comentarios; fíxome no que me interesa, non no que digan de min.
-Aprecia unha evolución nese terreo ao longo da súa carreira?
-Cando empecei xa había Twitter e de todo; para min o fútbol naceu así. Seguramente antes habería menos distraccións para o futbolista, pero están así as cousas e tes que levalo. Eu sei canto vallo, o que estou a dar e o que teño que mellorar, logo que cada un teña a súa opinión.
«O Deportivo non ten que xogar para Longo, é Longo o que xoga para o Dépor»
Longo non deixou unha boa impresión en Fuenlabrada. «Non foi un bo partido. Foi complicado. Eles atrás estaban moi fortes e o aire facíanos as cousas máis difíciles», explica.
-Ten fama de sufrir especialmente coas derrotas e cos días malos a nivel individual.
-Desde neno son así. Se perdía ía a casa enfadado, non falaba aos meus pais durante horas. Agora mellorei, pero é verdade que se as cousas non van ben non me sae a alegría. Non me gusta perder.
-Aféctalle o ánimo? Esta situación está a pasar factura?
-Non. Se falamos de moral, son sempre moi positivo. Dos máis positivos. Tómome as cousas en serio. Creo que son moi bo profesional e fago as cousas con criterio, sempre metido no que estou a facer. Teño a intención de mellorar e son moi entusiasta do que fago. Encántame adestrar, gózoo.
-Aínda non marcou esta tempada. Iso tampouco lle xera máis inquedanza?
-Somos dianteiros. Xúlgannos por iso. Está asumido. Pero nun deporte grupal nós somos os que finalizan as accións e na nosa mala dinámica, nin o resto de dianteiros nin eu tivemos moitas ocasións. Máis aló diso, traballo para o equipo e o equipo valórao.
-Traballo que en Fuenlabrada fíxolle xogar de costas a portería, algo que non está entre as súas grandes virtudes a pesar de o seu físico.
-É o fútbol que agora necesitamos. O Deportivo non ten que xogar para Longo, é Longo o que xoga para o Dépor. O partido faise máis feo de ver, pero eu intento facelo o mellor posible. Se tivésemos máis xogo, máis recursos, quizá eu tería máis ocasións, pero iso non pode servir de escusa, estamos nun momento en que toca xogar máis en longo do habitual e a min tócame pelexar por eses balóns.
-En que insiste máis Luis César?
-Estamos moi metidos na fase defensiva. Necesitabamos traballala bastante e niso centrámonos. Estamos a ter unha melloría nese aspecto e unha vez que rematemos con iso poderémonos ocupar doutras cousas.
-Pero iso tradúcese en menos gol. O sinalado é o punta.
-Este deporte é de equipo. Se mellorar a fase defensiva dá puntos, non hai que pensar en se o dianteiro sae prexudicado. Trátase de mellorar a nivel defensivo desde os xogadores de arriba, e estámolo facendo; logo teremos que mellorar na fase ofensiva e tamén o faremos.