Vinte días para mudar de pel

TORRE DE MARATHÓN

MARCOS MÍGUEZ

O Deportivo aínda precisa liberar varias das súas fichas, ten ata cinco postos incompletos e rexistra carencias en zonas sensibles que xa custaron o ascenso

24 jul 2019 . Actualizado á 05:00 h.

Por cada saída unha entrada. A fórmula de Carmelo do Pozo é sinxela, pero ten un enorme buraco. Disimulou con Gaku e Koné as espantadas de Expósito e Quique, e ata se pode entender que Aketxe, Galán, Koke e Lampropoulus poden suavizar as molestias de non contar con Carlos Fernández, Nahuel, Ortolá e Duarte, facendo equilibrios cos postos e o talento. Pero a lista de partidas é longa e os cedidos de volta son pouca solución e moito problema. Hai, por exemplo, catro laterais dereito e un esquerdo; e é nese carril sinistro onde enfocou o ollo o director deportivo, pasando por alto que a cojera afecta a moitas outras prazas. Ningunhas, capitais nese tramo da pasada campaña no que o Dépor condenouse a repetir Segundo.

Centrais

Unha fichaxe e a canteira. «Se segue Róber, non virá outro central», anunciou onte Carmelo, obviando na conta que o coruñés non xogará máis este ano por culpa da súa rotura de cruzado. Antes de que a temeridade se consolidase, aclarou que «o normal é que Róber non siga». Chegará así un terceiro defensor que sumar a Somma e Lampropoulus. O italiano, prometedor pero escasamente rodado -a súa situación foi a que provocou maiores remorsos a Natxo González-; o grego, novo en España. Enfrontados ambos á imaxe de Duarte e Marí, o mellor dúo de centrais da categoría. Postos a pedir, precísase especialista na zona esquerda. O que non chegará é un cuarto home para o eixo da defensa. Escarmentado polo fracaso de Íñigo López, o director deportivo aclarou que, ante unha eventual epidemia, quedará tirar do Fabril ou da enésima reconversión de Bóveda.

Laterais

A maior descompensación. O veterano futbolista vasco esqueceu as súas rutinas de central en favor das de carrilero, e no costado dereito protagonizou un das evolucións máis rechamantes do curso pasado. É agora mesmo o favorito para imporse na pelexa pola praza máis superpoboada, fronte á carestía que se experimenta do outro lado do campo. Catro para un, un para todo.

Mentres Bóveda compite con David Simón -que na 2018-2019 experimentou a traxectoria inversa: de máis a moito menos-, Valentín -case inédito na Coruña- e Juanfran -só pendente dunha chamada-, ninguén fai sombra dacabalo.

«O lateral esquerdo está encamiñado. Se tivese que vir xa, viría, pero temos que xogar cos tempos para ver que opción queremos». En canto queira Carmelo, haberá carrilero.

Centrocampistas

A pantasma do pasado. «Se sae un xogador dun perfil, virá outro do mesmo perfil. Neste momento hai dous dun criterio máis defensivo e outros dous dun criterio máis ofensivo». A trampa na suma de mediocentros do director deportivo destapouse hai un mes, cando lle partiron a cara a Bergantiños e Martí non atopou un tapón para a fenda. Xa contaba entón o técnico balear con Vicente e Mosquera. Ningún soubo tampouco suplantar a Expósito no labor creativo. Se o Dépor mantense remiso ás incorporacións na medular, resolver calquera incidente con Álex e Gaku esixirá o acerto de Anquela na recuperación de dous futbolistas que antes de perderse deron sinais de vida.

Extremos

O futuro de Fede. Se o sistema do novo técnico só demanda catro mediocentros para dobrar a praza, a esixencia de reforzos trasládase á banda. Alí aparece Galán e poderían aparecer Val e Aketxe. Resiste Pedro Sánchez e aguanta Fede. O de Aspe, crecido desde maio, é o único que garante implicación defensiva. O de Bombal, un dos poucos polo que o Deportivo aínda podería cobrar traspaso. Hai tempo que as bandas non achegan solucións no xogo branquiazul, e son clave na proposta de Anquela.

Dianteiros

Tres e medio con Rolan. «Temos tres dianteiros e Borja que xoga aí ás veces. Para que vinga alguén, debe saír alguén». Para Carmelo, Val suma no centro e os costados. Lóxico se a intención é a dun persoal curto. Arriscado se o técnico xoga con dúas puntas e o filial é un melón sen abrir, repleto de novidades. Incluso se ao míster lle dá por un enganche (ben escaso no persoal), a volátil situación de Rolan e a documentada fraxilidade de Koné deixan a portería como única praza pechada a tres semanas de que arrinque a 2019-2020.