O exfabrilista chama a atención sobre os partidos contra o Alcorcón, o As Palmas e o Almería
01 mar 2019 . Actualizado á 09:23 h.Arrinca o mes dos 60 puntos, o que pode converter ao Dépor no máis firme aspirante ao ascenso directo a partir dunha puntuación que o deixaría, con once xornadas aínda por diante, ás portas do obxectivo. Desde os 48 puntos actuais e con 12 seguidos na casa por xogar, Cabalo (Salamanca, 1994) recoñece a oportunidade que se lles brinda, pero matiza que na súa mente só hai oco para o partido do luns (21.00 horas, Gol), cando os coruñeses reciban ao Alcorcón do extécnico deportivista Cristóbal Parralo.
-Que supón para o Dépor e para vostede volver ao estadio?
-Un mes novo. Comeza marzo, comeza un mes na casa, que temos que conseguir que sexa o noso. O luns é o primeiro partido e iremos como a todos os demais: a sacar os tres puntos ante a nosa xente.
-Enlazan dous empates seguidos na casa, ante a súa afección está a poder a responsabilidade?
-Non, penso que os xogadores cando saímos ao campo imos gañar, non pensamos en que momento está o equipo, ou a situación ou a necesidade. O equipo sae sempre a polos tres puntos.
-Sente que Riazor lles esixe máis do que poden dar?
-A única diferenza con respecto a aqueles partidos que gañabamos por 4-0 foi ter un pouco de sorte. Non fomos un equipo que se botou atrás ou que estivo mal. Tivemos maioritariamente o control do balón e máis ocasións que o rival. Estamos a ter un pouco de mala sorte para gol. Se metésemos unha ou un par das tantas que tivemos, gañásemos algún partido máis.
-Vostede estrelou un remate no traveseiro contra o Nàstic.
-Por iso dígoo. É a pequena mala sorte que estamos a ter agora, que non metemos tantos goles. Pero haberá un momento en que caian. Preocuparíame que non estivésemos a ter ocasións. Mentres as teñamos, non me preocupa tanto.
-Hai aspectos a mellorar?
-Podes estar desgustado, porque o equipo non consegue metela, ou porque tes a mala fortuna de que dá no pau, como me pasou a min, pero son cousas que pasan. Unhas veces entra e outras non. Preocuparíame que non chegásemos, que non tivésemos incidencia en ataque e que chegase un partido que estivésemos os noventa minutos amarrados atrás, ou agardando a ver que pasa. E non hai habido ningún así. E agardo que non o haxa nunca.
-Non lles fai dubidar este refacho de dous goles en catro xornadas?
-Haberá outros partidos que cheguemos dúas veces e fagamos dous goles. E diremos: «Vaia partido fixo o Dépor!»
-Como están a preparar estes tres partidos seguidos na casa?
-Primeiro o luns. Hai que facer un bo partido e sacar os tres puntos. E así sucesivamente. Sería unha bobada pensar en acabar marzo, se aínda non comezou. O día máis importante é o luns e, logo, pensaremos no seguinte.
-Ponlles nerviosos ser lideres?
-Non, as ocasións que hai habido déronse así. Sempre se busca a explicación, pero as cousas déronse así e foron partidos diferentes.
-Que lembra de Cristóbal?
-Convivimos pouco tempo, pero todos os recordos del, de Manjarín e de Luis Fandiño son moi bos. Todo ía como unha seda con eles. Cando convives con persoas que che fai doado as cousas e axúdante a mellorar, é moi sinxelo traballar.
-Era esixente?
-Si, estaba moi amais dos xogadores que interpretaba que lle podían dar moito máis, e esixíalles moito. Iso axuda. En canto á concentración e a aprendizaxe, se te están en constante medio toque de atención, sempre con bos modais e cunha forma de dicir as cousas que deixa pouso no xogador, iso axuda.
-Parécese a Natxo González?
-Son diferentes, non sabería dicir en que especialmente, pero son personalidades diferentes.
-En que diferéncianse?
-Teñen moitos coñecementos, pero no plano persoal non sabería dicir se se parecen ou non.
-Son dous adestradores crave na súa carreira.
-Si, Cristóbal fíxome gozar moitísimo do medio ano con el. Viña do Valencia de xogar a promoción, e chegar ao Dépor e loitar por un ascenso foi bonito. Natxo deume a posibilidade de subir arriba e ser parte deste persoal.
«Carlos ten a capacidade para saír disto e demostrar que é un xogador top»
Pese ao mal momento de Carlos Fernández tras a recaída da súa lesión, Cabalo destaca a fortaleza de carácter do dianteiro.
-Está a gozar a tempada ou estaa sufrindo?
-Estou a gozala, o ano pasado tamén, aínda que tiven bastantes lesións ao principio da tempada pasada, pero este ano estouna gozando.
-Como é a súa competencia con Saúl?
-É unha competencia moi sa e fainos crecer a ambos. Se tivésemos mal rolo ou piques bobos, ou malos entendidos, afectaría individualmente a cada un e sobre todo ao equipo, que está por amais de cada xogador. A unión e o grupo que facemos é o que nos fará estar arriba ou tiraranos abaixo. O equipo sempre é o máis importante.
-Como está Carlos Fernández?
-É un tío cunha forma de ser moi boa, moi dinámico e alegre, e iso é unha vantaxe emocionalmente. Sempre ten un sorriso. E todo o que lle sucede non parece que poida ser tan grande. Sempre leva a alegría na cara e é de agradecer. Seguramente non estea a vivir bos momentos, pero el ten a capacidade para saír disto e demostrar que é un xogador top.
-E Vítor Silva?
-Parece que ten unha pequena lesión. Animicamente non lle coñezo tanto e non podo opinar, pero ten que ser difícil vir ao Dépor e facerche dano nas primeiras sesións. Ten que ser complicado para un mesmo.
-Que parécelle?
-Creo que é un xogador tecnicamente moi bo e ten cousas diferentes. Pode axudar perfectamente ao equipo.
-Chegará un gol de Cabalo?
-Oxalá. Marcar no meu primeiro ano en Segundo sería moi bonito. Oxalá poida meter un gol e que sexa en Riazor.
-O do ascenso?
-Calquera que axude ao equipo será bo. Se podo elixir, prefiro en Riazor para que o vexan a familia e os amigos, para que o goce a xente que quero e quérenme e que sufriron ao meu lado.
-Segue ao Fabril?
-Si, aínda o outro día vino desde o aeroporto co móbil. Teño grandes amigos aí e intento velo sempre. Teñen unha situación complicada, o outro día perderon contra un rival que só lles fixo a ocasión do gol. As cousas están a facerse mellor agora. A ver se teñen esa pequena fortuna. Hai que sacar cousas positivas, facer un grupo forte e só pensar en gañar.