O mundialista marroquí do Málaga é unha das pezas crave do próximo rival do Deportivo
24 feb 2019 . Actualizado á 15:30 h.Munir Mohand Mohamedi (Melilla, 1989) atopou en Málaga a estabilidade que leva buscando desde que se iniciou no fútbol como porteiro, algo para o que parecía predestinado, xa que o seu pai (en afeccionados) e o seu irmán (en fútbol sala) tamén se enfundaron as luvas. Español e internacional con Marrocos (disputou o último Mundial), goza do momento antes de que as convocatoria internacionais volva situar o seu futuro nun brete, tal como lle sucedeu no Numancia. O domingo ás seis da tarde, agarda o Deportivo. Ou, mellor dito, Munir agarda co seu ferrollo ao equipo branquiazul.
-Como se atopa?
-Ben, gozando do momento, a verdade. Contento.
-Nótaselle. Pero algunha vez estivo a contragusto?
-En verdade non, especialmente desde que cheguei ao Málaga.
-Vostedes son líderes da categoría. Aínda que empatados co Osasuna e cun só punto de diferenza sobre o Deportivo, non parece unha situación para queixarse moito.
-Non o é, pero chegamos ao partido contra o Deportivo despois dunha vitoria importante contra o Raio Majadahonda [0-1]. Facíanos falta.
-Despois de tres partidos sen gañar [contra o As Palmas, Almería e Tenerife; a última vitoria fora contra o Lugo], xa empezaban a incomodarse?
-Non especialmente, pero é verdade que necesitabamos volver a esa dinámica de gañar. Estabamos a traballar duro para conseguilo. Agora vén un partido complicado.
-Os outros non o eran?
-Bo, eran dous partidos seguidos na casa contra o Tenerife e o Almería, xeráranse certas expectativas. Queriamos conseguir os seis puntos e non puidemos logralo. O equipo notouno. E, ademais, o rival que tocou fóra de casa, o As Palmas, era complicado.
-Faise longa a Segundo?
-Xa sabemos como é esta categoría. Máis que longa, que tamén o é, en realidade é moi igualada, o que a fai máis complicada. Por iso é importante que os refachos de resultados negativos non duren demasiado. Neste sentido, nós demostramos que somos un equipo mentalmente forte.
-Non teñen outra opción, se o seu único obxectivo válido é o ascenso.
-Bo, sabemos perfectamente a esixencia que implica militar neste club. Sempre quere estar ao máximo nivel e débese aspirar todo o máis alto, pero o camiño é duro e complicado.
-Como cre que lle poden facer dano ao Deportivo?
-Pois, a verdade, agardo un partido bastante complicado. O Deportivo estabilizouse en posicións bastante boas da clasificación. E non se pode deixar ao carón o peso histórico que ten este equipo. Ao noso favor está que xogamos diante da nosa afección. Vén de empatar na casa contra o Nástic e quererán resarcirse.
-Home, dáse por feito que ambos os equipos quererán gañar, vingan da situación que veñan. Ademais, o partido é importante, son rivais directos.
-Obviamente, pero sobre o que quero facer fincapé é que, ás veces, cando visita A Rosaleda un equipo da entidade do Deportivo, a xente xérase certas expectativas... Pero para nós son tres puntos, o mesmo que noutros partidos. É verdade que é un rival directo, pero non podemos pensar que será un partido definitivo.
-Vostede será o último escollo para os dianteiros do Deportivo, que non están a ter moita sorte.
-Xa, pois mira, mellor, mellor que non estean moi acertados. Son todos moi perigosos. O Deportivo ten xogadores importantes en todas as liñas.
PROBOU CO MONTAÑEROS CON 17 ANOS
Coa escusa da visita do Deportivo, Munir poderá reencontrarse, de forma indirecta, co seu pasado. Volver trece anos atrás significa atoparse ao gardameta do Málaga vivindo na Coruña. Sendo apenas un xuvenil.
-Como tomou a decisión de mudarse a Galicia?
-Pois tan só tiña dezasete anos de idade e necesitaba xogar. Simplemente, propuxéronme esta posibilidade de xogar no xuvenil de División de Honra. E decidín probar.
-Apenas estivo dúas semanas a proba antes de irse de novo.
-Foi moi pouco tempo. A verdade é que non teño moi bos recordos, a experiencia non foi boa. Digamos que non encaixamos ambas as partes. Ademais, cheguei en pleno verán e chovía moito. Nada se deu ben esas dúas semanas. Pero eu era moi mozo.
-O contrario ao que vive agora.
-Exactamente. Málaga é como a miña casa, teño familia e amigos, coñézoa ben. No ecuador da tempada, atópome moi feliz de vir aquí. Estou nun momento moi bonito da miña vida. Gozándoo moito. Levaba moito tempo querendo xogar no Málaga.
-En que sente que madurou con respecto ao mozo que se foi á Coruña?
-No futbolístico, son capaz de manter a miña regularidade. Ademais, contribuíu bastante o feito de que eu conectase co club. Cando xogas co corazón, que é o que máis pesa, e séntelo de verdade, o reforzo anímico é recíproco entre a afección e o futbolista.
-Teme que a internacionalidade volva pasarlle factura ao perderse partidos de Segundo?
-Non, non. Agora mesmo non penso niso.