Djurdjevic enfronta o seu fenomenal refacho anotador á seca que achega a Quique ao banco
27 ene 2019 . Actualizado á 15:38 h.O xogador máis caro da categoría, o que elevou aos 2,3 millóns o maior investimento nunha fichaxe na longa historia do Sporting, fíxose de rogar durante tres meses ata estrear o seu contador en Segundo. Mentres Djurdjevic sometíase a rodaxe, eterno para a inchada branquivermella, o conxunto asturiano pasou por Riazor. Alí, a súa único punta non chegou a xutar a porta, afastado da área, substituído por esgotamento no minuto 72 tras un corpo a corpo por quendas con Duarte e Marí. Dianteiro e centrais volverán medirse hoxe; esta vez, con dobre vantaxe para o ariete serbio: a de xogar na casa e a de atopar o camiño á rede. A bagaxe do 2018 en Liga detívose naquela solitaria diana que certificou a vitoria (2-1) fronte ao Tenerife; o do 2019 pouco ten que ver. Non hai encontro en que non marque, e xa van tres.
Resolveu un rebumbio na área do Zaragoza, largou un fenomenal derechazo desde o balcón da do Albacete, e realizou un control enorme para pechar por agora a súa conta, na do Alcorcón. Unha mutación repentina que onte quixo explicar Natxo González ao referirse ao xogador máis perigoso do próximo rival: «Moitas veces, ao saber que es o maior investimento do equipo e un xogador mozo tes unha responsabilidade engadida que puido pesar. Non hai máis que ver a soltura coa que está, a confianza que ten. Nestes casos sempre se necesita un proceso de adaptación, lémbrante o do investimento e méteste nunha espiral». «Pillámolo no momento máis doce da tempada», apuntou o míster, en alusión ao espertar anotador, de Djurjevic, coincidindo co apagamento do pichichi branquiazul.
Quique González leva a traxectoria oposta ao punta serbio. Sen gol en xaneiro e cun só, de penalti, nos últimos nove encontros en que participou. Aquel logrado desde os once metros a mediados de decembro era o décimo na conta do valisoletano, que non se moveu despois. «Tennos mal acostumados ao meter tanto de inicio, a que todo entraba», razoaba onte o seu adestrador. «É o que teñen os dianteiros», proseguía aludindo ao dobre vaivén.
«O seu estado non é o mellor»
Abundando na situación de Quique, Natxo recoñecía que «o seu estado non é o mellor». Pero rexeitou o míster que a situación lle preocupe: « Se antes traballaba hora e media máis despois do adestramento agora hai hora e tres cuartos. No día a día segue sendo eficaz e non se aprecia que estea mal, polo menos, externamente. Sabedes que a súa base é traballar e nese sentido estamos tranquilos».
A seca ten pouco que ver coa persistencia do valisoletano, cuarto xogador da competición que máis xuta (dúas veces por encontro) e na mesma posición no ránking de tiros a porta (un por duelo). Djurdjevic ocupa os postos 10 e 17 nestes apartados, liderados ambos por outro futbolista do conxunto coruñés. Carlos Fernández dispara case tres veces en cada cita e promedia 1,2 lanzamentos entre os tres paus. Se o Dépor cínguese ao ensaiado durante a semana, o futbolista cedido polo Sevilla ocupará a praza de punta nO Molinón. Natxo descartou que a decisión teña que ver co cambio de sistema, xa que «non hai ningunha diferenza», entre o que poden ofrecer os candidatos para ocupar o centro do tridente. «Se hai máis centros laterais, son máis correúdos Christian ou Carlos; se hai máis espazos ás costas da defensa, quizá se adapte mellor Quique», analizou.
A outra opción é un Santos renovado, segundo sinalou o seu adestrador aludindo á entrevista que onte publicou La Voz: «Como dixo, agora é máis feliz no día a día. Emocionalmente custáballe xestionar certas situacións que non lle levaban a ningún sitio». Onde o Sporting ten un referente, o Dépor dispón de tres.