Çolak, Juanfran e Navarro bombardearon sen froito a área do Espanyol
09 may 2017 . Actualizado á 05:00 h.A mala perna, os nervios e as présas xogaron unha mala pasada a un Dépor sen escusas, que estaba obrigado a gañar ao Espanyol para sentenciar a permanencia, pero ao que os plans se lle torceron e non soubo como reaccionar. Só atopou unha vía cara ao gol e, impulsado pola bancada, dedicouse a golpeala unha e outra vez, sen darse conta de que cos cotelos nunca a rebentaría.
A idea estaba clara: a baixa dun rematador nato como Joselu, ao que Pepe Mel impulsara á titularidade ata a lesión que impedirá ao futbolista galego volver xogar esta tempada, obrigaba aos coruñeses para favorecer as virtudes do seu pichichi, Andone. Entre as calidades do internacional romanés, á marxe dese carácter guerrilleiro e o seu espírito por traballar e correr, tamén figura a condición de merodeador da área. Trátase dun olfateador de ocasións, capaz de marcar unha decena de goles (os que leva agora mesmo) desde ese sexto sentido que parece gozar para recoñecer antes que ninguén o lugar onde vai caer o balón, alí onde vai haber un fallo do defensa ou por saber anticiparse a un rexeite... e, sen tempo para pensamento ningún, rebañar o balón e xutar a gol.
O equipo coruñés lanzouse á abordaxe da área do Espanyol desde o aire. Nada menos que 51 centros bombeou en busca de remate, pero máis nada que 11 chegaron ao seu destino. Entre Çolak (15, incluídos 9 saques de esquina), Juanfran (14) e Navarro (7) protagonizaron nada menos que 36. Por que non alcanzaron o seu obxectivo e fixeron máis dano ao rival? Así o explicou Pepe Mel ao termo do partido de onte: «Foron centros malos, porque ti cun porteiro como o que ten o Espanyol (Diego López mide 196 centímetros) se pos un centro que é medio globo, obviamente non rematas nin unha, pero o importante é chegar ata aí para poñela. Puxémola mal. Recordo que foi o partido do día do Málaga cando falabamos de algo parecido». Naquel encontro ao que o adestrador se refire, o da última vitoria deportivista (2-0), houbo 25 centros á área do cadro andaluz, xusto a metade, e os dous goles chegaron de senllos envíos de Luisinho e Juanfran cara a Joselu e Mosquera.
O pasado domingo, en cambio, o Espanyol defendeuse mellor. Os seus laterais pisaban a área propia habitualmente e, ademais, Javi Fuego incrustábase coma se dun central tratásese para reducir aínda máis os espazos. Só desde este éxito táctico do equipo barcelonés (e lembrando o axioma de que o fútbol non son matemáticas) pódese explicar que aqueles 10 disparos ao Málaga valesen dous goles e destes 21 apenas só un batese ao espigado porteiro galego. Pero ao mérito do adversario hai que engadir outro ingrediente máis á potaxe que derivou na derrota e mantén a incerteza no devir do Dépor durante estas dúas xornadas finais: o factor psicolóxico. Os erros non forzados, a inquietude e as urxencias con que os coruñeses xogaron o domingo de principio a fin. Porque ao Málaga lle remataron 4 veces a porta, pero ao Espanyol só unha máis, 5 (dúas de Andone, unha de Onda John, outra de Çolak e a última de Fayçal).
Hai moito que adestrar ata converter ao que 51 centros á área non lle chegan para gañar nun equipo de Primeira de verdade.