Sen tempo para impor as súas ideas futbolísticas, o novo adestrador sacou 4 de 6 puntos nos típicos partidos que se lle viñan escapando ao Dépor
06 mar 2017 . Actualizado á 21:24 h.O fútbol está sometido, como case todos os xogos, ao arrevesado xogo dos «E se...?». O afeccionado inviste horas de conversación e lectura sobre exercicios imposibles para variar o rumbo do seu equipo cando veñen mal dadas, ou buscar a perfección en momentos de bonanza. E agora mesmo, é inevitable no Deportivo pensar nun gran condicional interrogante de fútbol ficción despois dos catro puntos de seis posibles que sumou Pepe Mel desde a súa chegada ao banco branquiazul: E se estaría Gaizka Garitano nos partidos contra Atlético e Betis?
O propio Mel recoñeceu non só o traballo do seu antecesor como base para o feito ata o de agora, senón tamén que a súa escasa semana e media na Coruña non serviu para impor grandes ideas futbolísticas. O traballo de Mel foi, principalmente, anímico: poucos exemplos máis facilmente identificables que o de Pedro Mosquera, un xogador afastado do seu mellor nivel, non só resucitado nos dous últimos partidos co balón nos pés, senón ademais altamente resistente á tunda física que leva o persoal (o coruñés disputou 180 minutos sen queixa nin molestia). «Teño a confianza que antes non tiña», resumiu o goleador herculino nO Molinón.
- MÁIS INFORMACIÓN: O 1x1 do Sporting-Deportivo
O Deportivo entrou nesa zona da tempada no que nin as sensacións nin as formas entran en valoración. Importan, por amais doutros matices, os puntos para acabar o sufrimento canto antes, e desde ese punto de vista, a era Pepe Mel empeza coas mellores noticias posibles. Clasificación aparte, a segundo mellor noticia é que o cadro de persoal parece crerse o que lle transmite. A fe e a intensidade física que lle puxo o equipo aos seus dous últimos envites, cunha peaxe importante no parte médico pospartido, falan ás claras da reacción interna no vestiario branquiazul.
Así, Mel fixo poucos cambios no equipo. É difícil saber de portas a fóra se a aposta por Mosquera responde a esa conversación de vestiario («O primeiro que fixen ao chegar foi chamar a Mosquera ao meu despacho e falar con el») ou á baixa de Guilherme. Si que se pode atribuír a Mel a aposta por Arribas no centro da defensa, que parece será xa inmutable salvo sanción, e o recurso de Fayçal Fajr como terceiro centrocampista con percorrido para a presión e calidade para o pase e a estratexia. Máis aló, a disposición do Dépor, as súas aliñacións e ata as substitucións realizadas por Mel poderían levar a rúbrica de Garitano.
A pesar de que ante os madrileños se mostraron máis argumentos futbolísticos en nO Molinón, os partidos ante o Atlético e o Sporting víronos os afeccionados deportivistas varias veces esta tempada. Concretamente, outras sete ocasións nas que o equipo branquiazul adiantouse no marcador e acabou cedendo un empate ou unha derrota. E ante os dous branquivermellos desta semana, pasou polas fases que caracterizaron ás dolorosas remontadas que lastraron a traxectoria coruñesa: voluntariosa posta en escena, momentos de bo fútbol, ocasións para unha vantaxe maior, gol en contra nunha acción illada no caso do Atleti... Ningúns dos cambios realizados por Mel (Bergantiños por Çolak en Riazor, Onda John en Xixón) terían pouco pase da crítica se os tivese realizado Garitano.
Ao Dépor sorriulle nas dúas últimas tardes a dose necesaria de fortuna que outras ocasións foi esquiva. Quizais a confianza que Mel tratou de insuflar nos seus mozos fose determinante nos reflexos de Germán Lux para evitar dous goles cantados a remates de Fernando Torres e de Traoré en cada partido. O Dépor era un dos equipos que máis remataba a porta cunha pésima porcentaxe de acerto. Promedia esta tempada 10 disparos por encontro. Ante o Atlético asinou 8, e ante o Sporting quedou en 6. Pero fixo dous goles que valen ouro en forma de 4 puntos, e ata permitiu o luxo asiático de fallar un penalti polo camiño.
As estreitezas do calendario, cunha determinante cita ante o Betis (gañar daría un colchón de 7 puntos co descenso, suficiente para encarar con garantías duelos ante Barça, Real Madrid e Celta) ao virar a esquina. Demasiado pronto de novo para testar se o Deportivo vive baixo o efecto da fascinación por Pepe Mel, ou se os resultados son máis froito dos caprichos do fútbol, que se lle negaron ao equipo coruñés noutras moitas ocasións.