O equipo coruñés leva a rifa de Riazor tras outro exercicio de impotencia, incapaz de reaccionar polo seu escaso fútbol e a expulsión de Borges
02 may 2016 . Actualizado á 08:32 h.O Deportivo establécese no sufrimento. Non hai tempada tranquila na Coruña, por moito empeño que puxesen os branquiazuis na causa durante a primeira volta da liga. Pero outra derrota na casa (0-2) ante un Xetafe que fixo o xusto para levarse os puntos de Riazor abocan a dúas xornadas de transistores e nervios, contra rivais tan pouco apetecibles como Vilarreal e Real Madrid. O Dépor encaixou gol por 19º partido consecutivo (unha volta completa de Liga) e, a pesar de comezar con mellor cara que as últimas semanas, volveu ser o equipo partido, inseguro e sen capacidade de crear ocasións. Para máis inri, cando tocou a rebato para remontar o gol de Pedro León na segunda parte, quedou en inferioridade pola innecesaria expulsión de Borges e sen respostas. A rifa da bancada anuncia unha tormenta de aquí ao final da liga, sexa cal for o resultado dun ano á deriva.
Empeñado como está en porlle sal a unha tempada que todos desexaban eslamiada despois da tensión do ano pasado, o Deportivo encaraba o duelo contra o Xetafe como unha purificación. O desmoronamiento dos últimos meses sacudiu os cimentos do trono de Víctor Sánchez do Amo e a tensión no vestiario fíxose evidente nos últimos adestramentos. Pero tres puntos ante o Xetafe, por moito que as contas saísen co empate, faría borrón e conta nova dos últimos meses de caída libre e desencanto. Recuperado Luis Alberto, Víctor dispuxo os seus catro maiores talentos en ataque para meter man a unha das tres peores defensas do campionato. Durante 25 minutos o Dépor vestiuse do equipo punzante e agresivo do primeiro tramo de Liga. Pero foi un efecto gasosa e tras as burbullas quedou o pouso do cadro cadavérico das últimas entregas.
Callou minutos ilusionantes o Dépor, con Luis Alberto movéndose polo flanco de ataque, e o Fede Cartabia máis fino da tempada no caneo. Guaita fixo unha parada de mérito aos seis minutos ao tiro combado do gaditano, mentres que os desbordes do arxentino pola banda dereita non atopaban centros á altura do seu mérito. O Dépor esqueceu pronto os problemas de Damián Suárez con Fede, e para cando Lucas pateou fose unha falta afastada, o Xetafe xa asentara os seus piares, e despois de frear a sangría de pelotas perdidas, empezou a saltar a gabia da presión coruñesa.
Por momentos Borges e Mosquera elevaron o ton do centro do campo do Dépor respecto ás últimas semanas, pero o Xetafe atopou unha solución: balóns a Pedro León. O murciano gañou case sempre a acción a Fernando Navarro e desde o seu extremo dereito creceu o cadro azulón. Chegada a media hora, o partido era do Xetafe. Sarabia rozaba o pau tras a primeira contra perigosa dos madrileños, e unha grosear perda de Mosquera desaproveitouno Álvaro Vázquez ante Manu, aínda que estaba en fóra de xogo. O Deportivo rompera outro partido nun ida e volta con poucas chegadas na portería rival e sensación de fraxilidade de campo propio cara atrás.
Foi así como se fraguou o 0-1. Tras outra imprecisión do Xetafe preto da súa área, Luis Alberto filtrou un bo pase para Lucas no interior da zona de castigo. O coruñés non se decidiu a xutar e, no contragolpe, ben e sinxelamente fiado polo Xetafe, Pedro León usou a súa zurda para bater a Manu polo seu pau. O partido, deseñado como unha final, adquiría tinguiduras de drama. Riazor vestírase de festa para animar ao seus pero o ambiente pasou a estar cargado de tensión. Houbo rabia de inicio tras o descanso. Fede Cartabia, o branquiazul máis inspirado, probou a Guaita desde o balón parado e despois tras volver escapar de Damián. Pero Borges cometeu unha imprudencia en zona de pouco perigo e viu un segundo cartón innecesario. A expulsión cernou o simulacro de reacción do Dépor, que antes de quedarse sen o tico introducira a Cani e a Juanfran.
O Xetafe facía minutos que só buscaba a contra. Puido sentenciar Scepovic pouco despois do castigo a Borges, pero o seu tiro embistió a Manu. O Dépor era un feixe de nervios, ao que con todo só facíalle falta un gol para solucionar a papeleta do partido e dunha tempada nun descenso imparable cara ao desastre, se a liga durase dúas xornadas máis. Poucos exemplos mellores que a patada plena de frustración de Fernando Navarro a Vigaray, que lle puido custar a vermello. Non houbo épica porque aos males do Dépor faltáballe o xa habitual do córner en contra. Vigaray bateu a un Manu pouco aplicado e o equipo coruñés encaixou desde a esquina por sexta vez no últimos nove partidos. Scepovic puido empeorar o tema pero atopou o pau no tempo engadido. O recurso tardío a Oriol Riera só serviu para sublevar á bancada, cuxa paciencia se viu tan reducida como o crédito de equipo e corpo técnico.
Ficha técnica
0 - RC Deportivo: Manu Fernández; Laure (Juanfran, min.61), Arribas, Sidnei, Fernando Navarro (Oriol Riera, min.86); Pedro Mosquera, Celso Borges; Fede Cartabia, Luis Alberto, Fayçal Fajr (Cani, min.61); e Lucas Pérez.
2 - Xetafe CF: Guaita; Miguel Ángel (Cala, min.70), Vergini, Vigaray, Damián; Lacen; Pedro León, Medrán (Juan Rodríguez, min.79), Moi Gómez, Sarabia; e Álvaro Vázquez (Stefan Scepovic, min.57).
Goles: 0-1, min.41: Pedro León. 0-2, min.85: Vigaray.
Árbitro: Clos Gómez, do colexio aragonés. Expulsou a Borges, do Deportivo, no minuto 64 por dobre amarela. Tamén amoestou a Lacen (min.20), Sarabia (min.27), Vigaray (min.50), Cala (min.72), Medrán (min.74) e Moi Gómez (min.93), do Xetafe; e a Navarro (min.75), do Deportivo.