Mañá falaremos do Valencia-Deportivo porque para sufrir sobra tempo. Hoxe repetiremos que a Liga aperta máis a cada xornada que pasa. Aqueles equipos de abaixo que non vexan aumentar os puntos perderán a súa praza en Primeira para volver a Segunda, categoría que a ningún dos máis implicados resultará descoñecida. O descenso é unha ameaza para eses equipos que non levantan cabeza a pesar dos seus esforzos porque no fútbol non abonda coa boa vontade.
O Córdoba é un exemplo, marcha afundido nunha clasificación que puido aliviar fronte ao Xetafe, pero ao equipo que adestra Djukic faltoulle experiencia para sacar froito do 1-0 que tiña de vantaxe moi preto do final. En lugar de botar man de mil recursos e pecharse nas inmediacións da súa área para defender o gol que tanto lle custou conseguir, os cordobeses seguiron despregados, facilitando ao Xetafe un dominio que lle valeu o empate e, despois, un triunfo que tampouco foi xusto. O 1-1 chegou en propia meta e o 1-2 nun córner. Falando de saques de esquina, vén á mente un Deportivo-Valencia (3 de outubro de 1948) gañado polo Valencia (1-2) despois de que o equipo coruñés lanzase 16 saques de esquina sobre o marco valenciano defendido por Eizaguirre. Dos 45 minutos do segundo tempo, non chegaron a xogarse nin a metade, porque as artimañas dos veteranos Álvaro e Juan Ramón que formaban a defensa, e con Iturraspe por diante, facilitou aos valencianos a continua ocasión de interromper o xogo. Por iso é polo que a metade do tempo perdésese en sinalar as faltas e executalas sen resultado no marcador. Se o Córdoba fixese algo parecido antonte á noite, seguro que non se lle escaparon os 3 puntos dun partido tan importante para eles.