Obseso do adestramento e a alimentación, a volta á Coruña descobre un futbolista á alza
28 oct 2014 . Actualizado á 19:07 h.Desde que regresou, Fabricio (nacido o fin de ano de 1987 en Vecindario, Gran Canaria) insiste en que cambiou moito respecto á súa primeira etapa no Deportivo. Refírese a que deixou atrás a vida (definida por el mesmo como aloucada nunha entrevista recente a La Voz) que lle acompañaba entón, cando debutou en Primeira tras a agresión de Munúa a Aouate. E incide en dous aspectos, o descanso e a alimentación. «Cando es máis mozo necesitas vivir e saía máis, non respectaba a alimentación, comía calquera cousa e agora volvinme máis... non maniático, pero si algo obsesivo para comer moi ben, de coidarme ao máximo, de respectar as horas de descanso e a un futbolista alóngalle a súa carreira deportiva e agradéceo o seu corpo».
Conta Fabricio que non permite ningún luxo -«nin doces nin xeados», di- e segue así os exemplos de Munitis e Marchena. Lembra que o miúdo exfutbolista, do que aseguran que acudía ás comidas cunha báscula na que pesaba todo aquilo que inxería, introduciulle no interese pola alimentación: «Un día na concentración de Isla Canela (verán do 2006, con Caparrós no banco) díxome: 'Senta aquí comigo'. E o ano pasado Carlos Marchena, unha gran persoa e un gran compañeiro, estaba a estudar un curso de dietética e nutrición, e deixoume os libros e a partir de aí vin o importante que era saber alimentarse. Tamén me levou a comer un pan especial, certo leite, non calquera, senón de soia, os cereais de tal tipo, o arroz integral, a pasta igual, así que me volvín un pouco obsesivo ao comer».
O exdeportivista Jesús Vázquez, con quen Fabricio coincidiu no Recreativo, lembra que naquela etapa non se concentraban na previa dos partidos na casa, así que ambos comían xuntos na casa do propio Jesús. «Tamén viña Fidel Chaves, o que está agora no Córdoba, e sentabámonos aquí coa miña muller e os meus fillos e gustáballe coidarse moito e comer ben, pero é que aquí, como en Galicia, tamén temos moi bos produtos», explica o xogador de Santa Olalla del Cala, na comarca de Xabugo.
Pero Fabricio non cambiou nas súas ganas de adestrar, unha faceta pola que chamou a atención desde a súa chegada como prometedor xuvenil. «Falaba cos fisioterapeutas del e contábanme que só quería adestrar e adestrar, que estaba lesionado [rompeu a tibia nun adestramento] e el quería traballar igual», lembra o mediocentro do Recreativo e corrobórao Manu, o meta do Alavés, co que Fabricio compartiu portería no Dépor e o Fabril: «Eramos os que máis adestrabamos. Os demais íanse ao ximnasio, pero nós saïamos a curtirnos un pouco. Incluso cando chegou Aranzubia iamos meterlle cana. É un traballador impresionante».