Ramón Salaverría: «As redes sociais son un espello distorsionado da realidade»
LECER\
O profesor e xornalista pensa que o modelo xornalístico dixital de pagamento «é un proceso que xa non ten marcha atrás»
30 novs 2018 . Actualizado ás 05:00 h.Sostén Ramón Salaverría, vicedecano de Investigación da Facultade de Comunicación da Universidade de Navarra, que a dialéctica xornalista actual real «é a que se dá entre medios dixitais asociados a computadoras e medios dixitais de consumo a través de dispositivos móbiles». Tamén que a participación do lector é un dos eixos sobre os que pivota a profesión na actualidade. Deses aspectos está tratando estes días no módulo de xornalismo dixital que imparte na segunda edición do Máster en (MPXA), Produción Xornalística e Audiovisual organizado pola Fundación Santiago Rey Fernández-Latorre e a Fundación Amancio Ortega.
-Menciona na súa conta de Twitter a chea de ver á cantante Rosalía en todas partes. Clónanse os medios?
-Cada vez é máis importante un factor esencial dentro do xornalismo de calidade: a orixinalidade. No ámbito dos medios dixitais hai un nivel desbordante de redundancia. Isto xera desinterese por parte do público. Os medios que son capaces de ter unha voz propia distinta da gran maioría dos competidores son os que se están labrando un futuro. O outro é irrelevante.
-Isto prodúcese cando os medios se preparan para dar o paso ao muro de pagamento. Ese é o gran reto de éraa dixital?
-Se ti dás un contido que non se diferencia do resto unha cousa é que queiras cobrar e outra que vaia a haber alguén disposto a pagarche. A clave para instituir un modelo de negocio baseado no pagamento pasa por entender que un debe diferenciarse. Desde ese punto de vista, os medios máis arraigados cunha comunidade, sexa esta rexional ou temática, que se convertan en referente indiscutible son os que realmente están en condicións de dar o salto a ese tipo de negocio.
-Este salto xa se fixo noutros países. Como funciona?
-Que os xornalistas lle deamos valor ao produto que producimos é algo que debemos recuperar. A información, cando é de calidade, ten valor. E, sen dúbida, custa facela. O caso paradigmático é The New York Times. No ano 2012 instituyó o modelo de pagamento mixto ou poroso. Hai certa cantidade de contidos que podes ver, pero outros que só poderás ver se che convertes en usuario de pagamento. Eles teñen tres millóns de subscritores.
-En España levamos 18 anos regalando información en Internet. Pódese reconducir?
-Pensemos nos contidos televisivos. Se alguén nos dixese nos noventa, cando só existía Canal + como canle de pagamento, que 28 anos despois pagaríase por unha boa parte dos contidos televisivos non nolo creriamos. Agora xa non nos é estraño pagar. Pagar xa non é raro. É o que vai ocorrer nos xornais dixitais. É un proceso que xa está en marcha e non ten marcha atrás.
-Todo iso nun clima de cuestionamiento dos medios.
-Hai un fenómeno xeral de cuestionamiento das institucións. Igual que o son os partidos políticos, a monarquía ou a universidade, de onde eu veño. Os medios, tamén. Estano por un tipo de fenómeno que eu creo que estamos a contribuír todos a magnificar. As redes sociais non son a sociedade. Non se pode establecer unha equivalencia real entre o que se le aí e a realidade. As redes sociais non son a realidade, senón un espello distorsionado da realidade.