Llenazo nos «leirapárkings» e mesas a rebentar na tempada alta da ruta dos viños de casa na área de Vigo
02 abr 2025 . Actualizado á 13:25 h.A primavera xa está aquí, e con ela, a tempada alta de furanchos na área de Vigo. Estes establecementos efémeros, auténticos templos da gastronomía e a tradición galega, viven o seu mellor momento. Máis dunha ducia están xa a pleno rendemento e a demanda non deixa de crecer. Imposible atopar oco sen reserva previa os sábados pola noite nos máis cotizados. «Hai quen xa nos chama o luns ou martes para gardar sitio para a fin de semana», confirman desde varios locais.
De xoves a domingo, as estradas secundarias do interior da provincia de Pontevedra énchense de coches guiados polo GPS en busca do furancho perfecto. Non fai falta mapa: a partir das sete da tarde, calquera cuneta, beiravía ou campo convértese en aparcadoiro improvisado. O sinal inequívoco é o característico loureiro na porta, testemuña dunha tradición que segue máis viva que nunca. Familias enteiras, mozos e maiores súmanse á experiencia única de compartir viños de colleita propia e tapas caseiras nun ambiente festivo e acolledor.
A tendencia é clara: os furanchos lograron conectar co público mozo. «Cada vez son máis os que se animan a vir, e iso garante o seu futuro», explican os donos. En portas de Semana Santa, se o tempo acompaña, agarda unha auténtica marea de visitantes. O atractivo destes lugares é tal que deron lugar á súa propia guía de referencia, a Guía Furanchín, considerada a Michelín destes santuarios gastronómicos.
Roberto Otero, a cargo do furancho A Fonte, situado na parroquia mosense de Torroso, preto do aeroporto, confírmao: «Estamos a servir a uns 200 clientes por noite en fin de semana». Abriu as súas portas a principios de marzo e desde entón non deixou de recibir reservas. «Cada ano vén máis xente e móvense máis. Sempre estamos fartos e os sábados e domingos xa só se pode con reserva», afirma sen deterse nin un instante no trajín de cuncas e pratos no que colabora toda a familia. Os seus clientes chegan desde O Porriño, Redondela e Vigo, atraídos pola autenticidade e a calidade das tapas. «Á xente gústalle o tradicional, o auténtico, e aquí atópanse ambas as cousas», subliña.
A simpatía e bo facer de Mónica Fernández e a súa familia, atrae multitudes. Desde o furancho Vos Cabalos, situado no Camiño do Quintal, lembra os inicios do negocio familiar: «Empezamos hai 28 anos na casa dos meus sogros que está aquí ao lado, e seguimos agora por respecto a eles, que traballaron toda a súa vida unha viña que non queremos que se perda». O seu furancho, que debe o seu nome á presenza histórica de cabalos na leira, converteuse nun referente. «Sempre está farto, o ambiente é como unha festa», di, mentres as súas fillas e xenros atenden as mesas nunha dinámica de traballo que non cesa e un ambientazo.
Juan e María, dous mozos de Vigo asiduos aos furanchos, defenden a súa importancia: «Encántanos a comida, pero tamén o bo rolo e a calidade. Non só é tradición, tamén axuda a asentar aos mozos no rural e a que non se perdan todas as viñas». Os furanchos transcenderon a súa función orixinal de vender o excedente de viño de colleita propia. Convertéronse nun atractivo turístico e cultural que dinamiza a economía local. A clave está no bo ambiente e a mellor oferta gastronómica: tortillas, raxo, zorza, empanadas e callos súmanse ao inconfundible sabor do viño servido en cunca. En Vos Cabalos, o domingo ao mediodía servíronse 50 tortillas, cinco empanadas e dez quilos de ovos, mentres as empanadillas de zamburiñas, carne, choco ou bacallau causaban sensación. O segredo, segundo Mónica, está na paciencia: «A cebola está dúas horas pochando na cociña de ferro».
Guillermo e Esther, de Tui, resumen o fenómeno: «Os furanchos teñen cada vez máis repercusión e recoñecemento, grazas tamén ás redes sociais para compartir experiencias». Atraen a máis mozos e convertéronse nunha cita ineludible».
Cun calendario de apertura que oscila entre decembro e xuño, cada furancho elixe os seus propios tres meses de actividade. O que é seguro é que, mentres estean abertos, seguirán sendo o epicentro dunha Galicia que celebra a súa esencia con viño, comida e boa compaña.