Tacha Swinton duplícase nunha historia de pantasmas

La Voz REDACCIÓN / LA VOZ

PRATA O Plomo

.

Filmin estrea este venres a película «A filla eterna», dirixida por Joanna Hogg, unha historia con tinguiduras de conto gótico que profunda nos lazos familiares

18 ago 2023 . Actualizado ás 08:58 h.

Cando un actor se duplica en pantalla adoita facelo para interpretar a xemelgos —de feito, este desafío coñécese como twinning—, pero na filla eterna, que hoxe estrea Filmin, Tacha Swinton dobra papel para dar vida a unha muller e á súa nai anciá. Dirixida por Joanna Hogg (TheSouvenir ) e estreada mundialmente no Festival de Venecia, a película exorciza os lazos familiares a través de Rosalind e Julie, que deciden pasar unha fin# de semana xuntas nun hotel de Gales que un día foi a vella casa da súa estirpe. «Ao chegar a Moel Famau, un lugar envolto en sombras e néboa onde o pasado parece seguir no presente, ambas ven mergulladas nunha serie de acontecementos desorientadores que acabarán por revelar a complexidade da relación que as une», reza a sinopsis da plataforma.

O filme, que respira toda a beleza do conto gótico, xoga cos códigos do cine de terror para, en realidade, propor un drama introspectivo. «As nosas conversacións durante a rodaxe eran a continuación doutras que xa mantiveramos durante anos ao redor da relación coas nosas nais. Foi unha experiencia tremendamente emocional e costa moito expresala con palabras», explicou Joanna Hogg respecto diso. Segundo Swinton, ambas se lanzaron «de cabeza nun intento de chegar onde máis doe».

Produce a cinta Martin Scorsese, quen recomendou a Joanna Hogg ler as historias de pantasmas de Henry James para familiarizarse cos mecanismos do medo en ambientes realistas. A cineasta tamén se detivo no relato They, de Rudyard Kipling, e nas películas Suspense, de Jack Clayton e A noite do demo, de Jacques Tourneur antes de afrontar este proxecto.

Non é a primeira vez que Tacha Swinton encarna a personaxes distintos nunha mesma historia, pero nunca antes desdobrouse nun mesmo plano. «Asombroume a súa incrible habilidade construíndo dous xeitos de falar totalmente diferentes. Na sala de montaxe había momentos en que cheguei a pensar que eran dúas actrices distintas», admitiu a directora.