Afecta a ludopatía aos mozos de Santiago? Como detectala antes de que sexa tarde? O Concello toma medidas para previla

A.cv. SANTIAGO

VIVIR SANTIAGO

Un joven haciendo una apuesta deportiva.
Un mozo facendo unha aposta deportiva. CARMELA QUEIJEIRO

A campaña «Vas picar?», que organizan desde o concello, ocuparase durante as próximas semanas da prevención da adicción ao xogo entre menores, coincidindo hoxe co día nacional contra ela

29 oct 2023 . Actualizado á 10:26 h.

O problema da ludopatía afecta xa a un 12% dos mozos que apostan en liña en España, segundo datos do Ministerio de Consumo. A xeneralización deste problema, por suposto, fai que o 22% de todos os adictos sexan xa menores de 25 anos. O Concello de Santiago de Compostela, a través da concellaría de Dereitos e Servizos Sociais, Promoción Económica e Mocidade que dirixe María Rozas (Compostela Aberta) expúxose pór o seu granito de area na loita contra este problema, pois a capital galega non é unha excepción.

É por iso que repiten coa campaña «Vas picar?», orientada a mozos que cursen terceiro e cuarto de ESO. Os seus obxectivos son, principalmente, todos aqueles relacionados con erradicación da ludopatía prevíndoa, pondo en alerta aos propios raparigos e raparigas dos problemas que supón. Para levar a cabo esta tarefa contan coa colaboración de Ramón Molina, educador social da empresa Arelar, especialista en servizos socioeducativos.

Baixo o seu punto de vista, Santiago non escapa das medias estatais que reflicten o problema da ludopatía. Na cidade repítense os patróns que existen en calquera outro sitio, de maneira que aquí tamén están disparadas as apostas por internet entre os mozos, entre as que destacan, sobre todo, as deportivas, aínda que tamén o póker. «Isto débese precisamente a que hoxe en día vivimos co móbil na man, empregándoo para todo, de xeito que tamén para este tipo de actividades é útil», comenta o experto, encargado de dar os relatorios aos mozos nos institutos de Santiago.

Ademais, o móbil outorga privacidade, algo que non existía antes para o ludópata. É por iso que para un menor resulta máis sinxelo apostar a través do seu dispositivo, xa que nas casas de apostas teñen impedido o paso. «De tódolos xeitos, este traballo de controlar que non entren menores a ese tipo de locais ten que verse mellorado, pois hai casos, o mesmo que en máquinas presentes en bares», apunta Molina.

Para el, un dos grandes problemas ten lugar cando o apostar convértese en algo social, «como se as quedadas dos venres pola tarde cos amigos consisten en facer apostas para o partido da fin de semana, por exemplo». Cando se converte en competición, en demostración de destreza apostando mellor que os demais, deben saltar as alarmas.

Se a isto súmase o dato de que as apostas por vía dixital estímanse cinco veces máis adictivas que as físicas, dáse a tormenta perfecta. Isto é así porque non hai tantas trabas, ademais de que ao tratarse de diñeiro que non é físico, non pode palparse e notar que se perde. «Isto tamén acontece por exemplo cos cartos que se lle meten aos videoxogos, que poden traer melloras aleatorias para o xogador. Cando hai azar, pode crearse tamén esa adicción, malia que neste caso os mozos son directamente vítimas, pois non queren xogar os cartos, queren xogar ao xogo».

Que poden facer os pais?

A gran prioridade que deben ter pais e nais para confirmarse de que os seus fillos ou fillas non caen nestes mundos do xogo é ter unha boa comunicación con eles. En todos os casos a transparencia é boa, pero neste, aínda o é máis. «Coñecer o fenómeno da ludopatía é o primeiro paso para poder abordar o problema. Logo, saber os usos dos seus dispositivos que fai o rapaz tamén é clave,sempre dende a confianza, intentando que sexa el ou ela o que nos conte o que está a facer».

É xusto esa unha dos peores sinais, que o mozo oculte cousas. En casos extremos, por suposto, Ramón Molina recomenda acudir a algunha asociación de adictos para asesorarse, «ou mesmo no propio Concello de Santiago, onde estou seguro que poderán axudar a calquera que o precise».

As charlas, un factor fundamental

«O programa «Vas picar?», faise con alumnado de terceiro e cuarto de ESO, en tres sesións de traballo con cada grupo, e co obxectivo de previr as apostas», resume Ramón Molina. Traballarase expondo todos os factores de risco ás adiccións, «igual que se traballásemos con substáncias», e tamén cos factores de protección, «aqueles que poden servir como elementos aos que aferrarse para non caer na problemática co xogo o día de mañá».

É por iso que se intenta que os mozos se noten vulnerables ante o mundo das apostas, «xa que, ata hai ben pouco, os anuncios dos partidos de fútbol consistían basicamente en apostas deportivas», deixando claro que os mozos están expostos a elas. De todos os xeitos, sinala Molina, avanzouse moito na prevención nos últimos anos por parte do Ministerio de Consumo, «aínda que polo momento teñamos camiño por diante para erradicar estes problemas sociais e xeito definitivo».