Por esta tenda de Compostela pasan centos de recordos gardados en cintas de vídeo que se resisten a desaparecer

Patricia Calveiro Iglesias
Patricia Calveiro SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO CIDADE

Raquel Vazquez

Yago Costoya foi pioneiro en Galicia, hai 20 anos, nunha dixitalización que pronto será imposible de realizar

09 may 2021 . Actualizado ás 11:01 h.

Cando aínda era impensable o de levar un teléfono no peto, e mentres que os móbiles foron só un aparello para chamar e mandar SMS, en toda ocasión especial había unha videocámara coa que inmortalizar o momento. Vodas, celebracións en familia, vacacións, aniversarios, concertos de bandas afeccionadas, esa primeira viaxe fóra de España... Todos eses recordos quedaron gardados na cinta dunha videocámara ou dun VHS, condenados ao esquecemento xunto ao pasado analóxico. Aínda hai quen gardan na súa casa eses tesouros do terreo persoal, incapaces de desfacerse deles por motivos sentimentais. Para mostra, os centos de cintas que lle chegaron a Yago Costoya tras o confinamento. El ofrece en Compostela a posibilidade de dixitalizalas e constata que no último ano «houbo un bum». «Na corentena, a xente tivo tempo para todo e, facendo limpeza en casa, atoparon cintas antigas. Á maioría xa non lle funciona o vídeo e déronse conta de que non podían velas... por iso agora hai tanta demanda para dixitalizar», explica desde o seu negocio, Disco Prezo. Aínda que o seu medio de vida principal son os vinilos, conta que hai 20 anos empezou a ofrecer este servizo e «fun o primeiro en Galicia en facelo», destaca. Foi todo froito dunha casualidade. Estaban a instalarlle un computador novo na tenda de Santiago de Chile e chegou un amigo cunha cinta de vídeo, preocupado pola caducidade do formato. «Aí xurdiu a idea», di o arzuán. A comezos de século, non era aínda un problema comprar un videograbador ou un reprodutor para levar a cabo o proceso. Pero agora si. «Xa non se fabrican e cada vez é máis complicado atopar un de segunda man en bo estado, especialmente o Betamax. Os que teño vanse estragando, por iso eu sempre ando detrás deles. Haberá un día, dentro de moi pouco, no que xa o que non poida seguir facendo isto porque non haberá con que substituílos. Ademais, as cintas vanse deteriorando co paso do tempo e moitas veces xa non se pode rescatar a imaxe. En Galicia, coa humidade que hai, o analóxico vese máis afectado», apunta Yago, quen viu romper a chorar a máis dun ao escoitar no seu establecemento a voz dun ser querido xa falecido por última vez, sabendo que as imaxes eran irrecuperables. A dixitalización é en tempo real e leva as mesmas horas que dure a cinta. El chegou a acumular ata 400 e a empregarse día e noite para sacar o traballo adiante. Aclara, iso si, que realiza o proceso coa pantalla en negro, para respectar a intimidade dos clientes, e recoñece algunha vez leváronlle gravacións subidas de ton. De feito, comenta entre risos, hai xente que xa lle prevén para que non se asuste do que podería ver antes de que el lles informe de que non reproduce a imaxe na súa pantalla. Polas súas mans pasaron cintas chegadas desde Barcelona, Madrid, Valencia... «O problema é que en moitos sitios se puxeron a dixitalizalas a través do computador e co cartón de imaxe que teñen polo xeral non queda ben, por iso logo mándanas a aquí, onde temos os medios e fibra óptica, coa que o percorrido se fai curto e rapidísimo».

XOAN A. ADOITAR

Corpus Christi no hotel

A Asociación do Corpus Christi de Ponteareas inauguraba onte unha exposición no Hotel Oca Porta do Camiño de Santiago, na que se mostran as imaxes captadas por tres xeracións de fotógrafos da cita declarada de interese turístico internacional. Coincidindo con esta presentación, os alfombristas do municipio realizaron un dos seus famosos deseños efémeros na recepción do hotel, no que casualmente se aloxaban o actor Sergio Pazos e o exjugador de baloncesto Fernando Romay, invitados esta semana do programa Luar (TVG). O selfie era obrigado e que acabase en Instagram inevitable (hashtag: Corpus Christi no hotel).

«Maios» en Mouromorto

Non houbo festa rachada, pero polo menos non faltou un maio para celebrar en Teo a chegada da primavera como manda a tradición. Trinta nenos, de entre 1 e 6 anos, encargáronse onte de construílo coa axuda das súas familias na área recreativa de Mouromorto. O artesán teense Oli Xiráldez dirixiu a actividade grupal organizada desde o Concello, para a que se esgotaron todas as prazas. Os asistentes puideron, ademais, participar nun taller de manipulando «liberdade absoluta» materiais naturais e orgánicos.