Alfredo Saborido, veciño de Ames, recibiu un transplante hai 16 anos e hoxe o seu testemuño serve a Alcer para recrutar doantes
29 mares 2021 . Actualizado ás 22:43 h.O 2020 foi un ano complicado, en xeral, marcado polo coronavirus. Pero hai que lembrar que existen máis enfermidades que poñen en xaque as vidas e que, literalmente, custan un ril. Neste último ano efectuáronse 141 transplantes deste tipo en Galicia. En moitos casos, a posibilidade de prolongar a existencia depende persoas descoñecidas, como lle sucedeu a Alfredo Saborido. O veciño de Bertamiráns (Ames) foi diagnosticado dunha enfermidade renal crónica e desde os 25 anos convive cun órgano alleo, de cuxo anterior dono só coñece o seu sexo e a causa do falecemento. Hoxe, con 40, o seu testemuño serve para recrutar máis doantes anónimos a través da asociación para a loita contra as enfermidades de ril Alcer Coruña, onde desempeña as funcións de coordinador e traballador social. Alfredo explica que, como el, outros voluntarios participan nas súas campañas de sensibilización, que continúan de forma telemática para chegar a distintos grupos sociais: «Nas sesións con escolares falamos tanto do transplante como do tratamento de diálise, para que acaben palpando a realidade e vexan como é o día a día desta enfermidade». Leste mesmo mes, el participaba nunha charla para unha trintena de alumnos de sexto de primaria do colexio santiagués de San Jorge, guiada por María Oliveirais, traballadora social da delegación de Alcer en Santiago. E, uns días despois, ambos abordaron o tema da doazón de órganos con alumnado da Facultade de Enfermaría, que se involucrou en varios vídeos con motivo do Día Mundial do Ril sobre como medirse a tensión arterial e a glicosa para persoas diabéticas. Alfredo indica que hai cinco veces máis necesidades de doazóns das que se realizan. Defende, xa que logo, que o gran reto é chegar a todo o mundo e «que estas conversas cheguen ás barras dos bares... Falar de doazón implica falar de morte, pero é de forma positiva, porque supón dar vida unha vez que abandonas este mundo, o cal non deixa de ser un alivio. Falamos moito dos bens materiais na nosa vida, pero moi pouco do noso corpo e a quen llo imos deixar; e esta é unha vontade que se pode deixar manifesta a través dun carné doante, que non ten vinculación legal pero si expresa os teus desexos, ou do documento de instrucións previas que fan nos hospitais e é un trámite sinxelo a nivel burocrático para que a túa vontade quede anexa á historia clínica. Ábrese cando chega o momento necesario para tomar unha decisión, sen que recaia sobre a familia». Desde a propia experiencia, asegura que a enfermidade renal crónica é «tremendamente silenciosa e irrompe de forma moi abrupta, poñendo patas arriba o proxecto de vida. Ademais da parte clínica, hai unha afectación social, laboral, académica... Cando tes diálise tres días á semana, durante catro horas, iso require dunha organización e dun acompañamento social e das equipas sanitarias; e aí entra en acción Alcer, que presta atención psicosocial e apoio para mellorar a calidade de vida das persoas enfermas». Tras pasar os últimos anos dando difusión á enfermidade renal en todas as prazas posibles, sinala o traballador social de Alcer Coruña que entre os tópicos máis estendidos entre os adultos existe un medo a non estar realmente morto cando se decide doar órganos ao falecer: «Ao final, os medos están moi relacionados coa falta de información e con certa relixiosidade da morte en Galicia».
O novo Vacaloura
O santuario animal Vacaloura prepara todo para comezar as obras no novo terreo de Arzúa ao que se traslada. Inés Trillo anunciaba a través dun vídeo compartido nas súas redes sociais cal será o primeiro proxecto que acometerán. Aínda que seguen á espera dos orzamentos para as naves dos animais, están listos xa para empezar a reforma da casiña do voluntariado e poder aloxar alí aos primeiros residentes. Estes axudarán a valar a leira «mentres nós seguimos traballando aquí cos animais, para que poidamos mudarnos canto antes», indica Inés, quen lembra que serán benvidas as doazóns de mobles e electrodomésticos para facer habitable o lugar. Agardan poder introducir ao voluntariado residente en dentro de dous meses e que teñan un espazo «habitable e digno onde poidan descansar depois de duras xornadas de traballo polos animais». Aínda que as doazóns económicas poderán axudar a financiar as obras que hai que realizar para facer a zona de aseo, os chans e illar ben a edificación, a man de obra cualificada é tamén necesaria e animan a aqueles que teñan coñecementos de electricidade e fontanería que queiran colaborar a sumarse ao proxecto para encargarse da instalación de luz e auga. No caso de achegar mobles e electrodomésticos, indican que serán necesarias mesas e cadeiras, literas, mobiliario de cociña e de baño, forno, vitrocerámica, campá extractora, microondas, enxoval, andeis, armarios, prato de ducha e roupa de cama.
«Regueifa» no cole
Volve a regueifa ás aulas. Josinho dá Teixeira e Lupe Blanco imparten 11 talleres en 4 centros educativos de Ames sobre este canto improvisado tradicional. Empezaron no CEIP de Ventín e acabarán o día 14 no IES de Milladoiro, tras pasar tamén polo colexio de Agro do Muíño e o instituto de Bertamiráns. En sesións de hora e media búscase transmitir a tradición aos mozos e revitalizar o uso do galego entre elas dunha forma lúdica e fomentando valores positivos. A iniciativa forma parte do proxecto Enreguéifate, impulsado este ano polos concellos de Ames, Santiago, Teo, Rianxo e Pontevedra.