Xosé Álvarez Castro: «O máis importante non é saber moito de matemáticas, senón ser boas persoas»

Xosé Álvarez Castro (Pontevedra, 71 años) recogerá el día 4 la Cebola de Ouro, distinción con la que Sanxenxo reconoce su trayectoria profesional en la enseñanza y su implicación en su vida cultural hasta la actualidad, cuando ya es profesor jubilado. El galardón supone «unha satisfacción porque é un recoñecemento ao meu traballo durante ese tempo, e que conste que eu non creo que fixera un traballo fóra do normal, senón o que era a miña obriga como profesor».

Pepe Álvarez, como lo conocen sus alumnos y vecinos, explica que llegó a la enseñanza por una cuestión de «vocación», porque «sempre me gustou o ensino e por iso foi a miña profesión». Matiza que en aquí «sempre tes que traballar as persoas, formar á xente que vai levar a sociedade no futuro, e é moito máis enriquecedor para unha persoa dedicarse ao ensino ou a calquera profesión que sirva para mellorar a vida da xente».

El colegio de Magaláns fue su segundo destino cuando tenía 25 años. Antes había estado en Salceda de Caselas y escogió Dorrón cuando tuvo oportunidad porque «estaba máis cerca do lugar onde vivía e me gustaba a zona tamén». Aquel primer año en Magaláns, Álvarez lo define como «ilusionante porque éramos novos e máis un grupo de profesores que estudáramos xuntos varios de nós, e que coincidiu coa posta en marcha de todo o ciclo educativo nese centro ao ano seguinte de chegar nós».

Así pues, su estancia en Magaláns fue «unha etapa ilusionante» a la que puso fin su traslado al IES de Baltar en 1999, abriendo otro momento vital y nuevos retos. «Alí había unha praza en Historia e como eu, aínda que era profesor de Matemáticas e Ciencias, tamén tiña a licenciatura en Historia, din ese salto». Admite que fue «un salto un pouco raro», pero pronto se sintió cómodo en su nueva posición, donde desarrolló el resto de su vida profesional. Estuvo en el equipo directivo y fue jefe de estudios o secretario muchos años.

Jubilado en el 2013, Pepe Álvarez señala que cuando impartía clases tenía claros sus objetivos, que iban más allá de que los alumnos supiesen el temario. «Eu sempre pensei que o máis importante non era saber moitas matemática, química ou historia, senón ser boas persoas». Sostiene que «o máis importante que ten unha persoa é empatizar cos demais e respectalos, e máis importante que os saberes». Asegura Pepe Álvarez: «Unha persoa pode ser moi sabia en algunha materia e ser detestable a nivel social».

Sobre cómo se ha ido transformando la enseñanza, Pepe Álvarez sostiene que «foi a peor en canto a organización do ensino, non en canto o profesorado que fai todo posible para facelo mellor». Apunta: «Toda esa carga burocrática, o papeleo constante e documentos que despois non valen para nada é unha maneira de desperdiciar os recursos educativos», porque resta tiempo a mejorar los conocimientos y técnicas de los docentes. Sobre las nuevas tecnologías, confiesa que está «sempre a favor», aunque depende de cómo se utilicen porque «hai que ser crítico e saber utilizala nos momentos xustos».

---

---

---