Telmo Martín: «Non me gusta navegar»

SANXENXO

CLAUDIA GÓMEZ

O alcalde de Sanxenxo, confinado con coronavirus, é optimista respecto ao verán e agradece ao rei emérito a publicidade que lle deu á vila

16 feb 2021 . Actualizado á 17:11 h.

Encerrado nun cuarto da súa casa tras dar positivo en coronavirus, Telmo Martín (Meaño, 1958) bota as súas contas para que non se lles escape outro verán. Di ser optimista.

-Como se atopa?

-Estou ben, teño poucos síntomas. Fíxenme a PCR por precaución, porque non me sentía mal.

-Como se confinou?

-Somos dous conviventes, a miña muller e eu. Quedeime nun cuarto.

-Haberase pertrechado ben para combater o aburrimento.

-Estou co computador e o teléfono e non paro. Bo, é o que adoito facer.

-Ten algo de medo?

-Non, ningún. Asústanme máis ningúns que me chamaron explicándome que o pasaron peor.

-Cre que teremos un verán máis ou menos normal?

-Creo que será bo porque coa vacina non creo que cheguemos ao verán coa situación actual. Teño unha sensación positiva porque, ademais, é necesario tela, o mundo non se acaba aquí. Será un bo verán, en Sanxenxo e en Galicia.

-Lin que emigrara vostede a Alemaña con 14 anos...

-Si, porque os meus pais xa estaban alí. Eles fóronse cando tiña 4 anos. Daquela había que emigrar e Alemaña foi un bo destino. Cando volvemos montamos o negocio que tivemos sempre.

-Con 14 anos, sen coñecer o idioma... Non sería doado.

-Non, pero tamén era unha oportunidade. Lembro coller o tren que tardaba dous días en chegar a Alemaña desde Redondela. Cando chegamos a París, baixei á estación e vin toda aquela xente... Nunca vira tanta xente xunta. En Alemaña estiven menos de dous anos.

-Sempre me preguntei por que vai todo quisqui a Sanxenxo coa cantidade de lugares parecidos que ten a costa galega..

-Eu creo que hai dúas respostas: o encanto e a beleza do lugar e que a xente de Sanxenxo foi emprendedora e aberta. Por iso convértese no principal destino turístico do norte de España por noitadas. A praia de Silgar é unha praia urbana única.

-Moléstalle que se diga que Sanxenxo é un pouco rico?

-Non, non me molesta. Pero eu creo que é cousa de anos atrás, cando non todo o mundo podía viaxar e a xente que viña aquí era de clase media alta e por iso colleu esa fama. Iso xa non ten sentido. Aquí temos un turismo de calidade, pero de clase media. Calquera persoa pode pasar aquí uns días de vacacións, iso sábeo vostede.

-E pola rúa pódeste cruzar cun actor famoso ou cun expresidente do Gobierno...

-Aquí, cando vén calquera famoso, non o estamos vendendo para saír nos medios. E veu xente moi importante que pasou practicamente desapercibida.

-De Sanxenxo falouse moito ultimamente por ser o último destino en España do rei emérito. Iso é boa ou mala publicidade?

-Eu creo que é moi boa. Aquí estamos moi orgullosos diso. O rei Juan Carlos ten aquí un amigo que é Pedro Campos e estamos encantados de que os amigos traian a persoas tan importantes. É impagable a cantidade de publicidade que nos deu. Hai quen colle doutra banda, pero nós estamos encantados. Mire Sanxenxo é un lugar de descanso moi bo cunhas condicións climáticas estupendas.

-Só lles falta quentar un pouco a auga.

-Ja, ja. É moi boa para a circulación.

-Vostede é un empresario ou un político?

-[rotundo] Eu son un empresario. Fun alcalde de Sanxenxo, intentei selo en Pontevedra, onde nos quedamos a un puñado de votos; ofrecéronme ir á política nacional e fun deputado con Mariano Rajoy e logo pedíronme de novo que volvese a Sanxenxo. Pero nunca deixei de estar na empresa. O outro é unha cousa secundaria e moi vocacional, aínda que lle dedico moitísimo tempo porque o levo no sangue e encántame o público.

-Pódese xestionar un concello como unha empresa?

-Deberíase de poder. Hai unha burocracia que non se entende; mareamos á xente. Non estou de acordo, por exemplo, en que nos teñamos que espir diante de todo o mundo. Paréceme ben que se controle e que teñas que declarar diante dunhas persoas determinadas, pero non de todos. Cando fun deputado, tiven que publicar o diñeiro que tiña na conta que, por circunstancias, era o que era. Ao día seguinte non sabe a cantidade de chamadas que tiven de xente pedíndome diñeiro. Iso non pode ser.

-Gústalle navegar?

-Non. Invítanme moitas veces, pero son máis de «onde pisa ou boi», como dicimos aquí. En 2005 fun a Ciudad do Cabo e Pedro Campos invitoume a un barco da Volvo Ocean Race. Recordo que pasei moito medo. Chegoume.

-Celta ou Dépor?

-Son socio do Celta de toda a vida. Pero gústanme todos os equipos galegos. Cando estaban en Primeira o Celta, o Deportivo e o Compostela, fixémonos socios dos tres para que non se enfadasen os clientes.

-Defínase en catro palabras.

-Hiperactivo, traballador, responsable e creo que son unha boa persoa.

-Que tal cociña?

-Moi mal. Prefiro pola e recoller a mesa.

-Cando ten tempo, que gústalle facer?

-Camiñar. Só e sen auriculares. Pénsase mellor. Recomendoumo Mariano Rajoy.

-De que arrepíntese?

-Quizais de non dedicar máis tempo á miña filla, á miña familia.

-Dicir unha canción.

-Gústame Frank Sinatra ou Bruce Springsteen. Ao meu xeito, defíneme ben.

-Que é o máis importante na vida?

-O máis importante é ter saúde. Pero tamén que a xente te queira. A min, se me falta o cariño da xente síntome enfermo.