«Non rachedes ou rural»: berro desde Pontevedra para que o Goberno pare a A-57 e non «tire ao lixo» 105 millóns en só cinco quilómetros de autovía

Flanqueadas por responsables de Greenpeace, Amigas dá Terra e Ecoloxistas en Acción, as voceiras da plataforma de afectados pola construción da autovía A-57, é dicir, pola posta en marcha polo Ministerio de Transportes e Movilidad Sostenible, dun vial que supostamente é a circunvalación de Pontevedra pero que na práctica supón a construción dunha vía de alta capacidade que cruza de cheo dúas parroquias do municipio, Bora e Xeve, mostraron o seu rexeitamento a esta obra. Falaron con palabras fortes para mandarlle unha mensaxe clara ao Gobierno de Pedro Sánchez sobre un vial cuxo trazado é moi similar ao da AP-9, xa que parte de Vilaboa, por onde pasa a autoestrada de sempre, e desemboca en Barro: queren que se paralice a construción da autovía A-57. Por que? Por múltiples razóns, entre elas o «machadazo ambiental» que supón e o feito de que parte en dous o rural pontevedrés, pero tamén por unha cuestión práctica. Consideran que non serve para nada, que se van a «tirar ao lixo» os 105 millóns de euros orzados só para os cinco quilómetros do segundo tramo (o primeiro ten as obras avanzadas e o terceiro aínda permanece verde). 

Falou primeiro Manuel Santos, voceira de Greenpeace en Galicia. E fíxoo pensando na cidade na que estaba a pronunciar as súas palabras, é dicir, en Pontevedra. Dixo que esta urbe ten un modelo moi concreto, que se pon de exemplo en toda Europa, e que a A-57 choca frontalmente coas políticas sostibles e para as persoas. Sinalou que ante unha emerxencia climática como a actual é imperdoable que se pretenda construír unha estrada que practicamente discorre paralela á AP-9, que o proxecto debe borrarse do mapa e centrar os esforzos en restaurar o primeiro tramo (cuxas obras se supón que están na recta final). «Se o que se quere é mellorar a mobilidade non se pode optar por construír estradas que impliquen mover máis vehículos e máis uso de combustibles fósiles. Necesitamos políticas de transporte sostibles». E botoulle en cara ao BNG e ao PSOE que nos seus acordos de Gobierno inclúan tanto a rebaixa da AP-9 e a posta en marcha dun servizo de trens de proximidade entre Pontevedra e Vigo e que con todo logo opten por este tipo de infraestruturas: «Non é necesaria, non é funcional. Que invistan todos eses cartos en mellorar a rede de transporte público. No rural galego non fan falta autovías, fan falta servizos», sinalou. Posteriormente, indicou tamén que Galicia está xa á cola de España en canto a extensión declarada como Rede Natura e que aínda amais fanse infraestruturas que a ameazan: «Aquí póñense en risco seis mil metros cadrados de Rede Natura». 

Falou despois Adriana Echeverría, de Amigas dá Terra, que tamén incidiu en que non é de recibo que nun momento de emerxencia climática óptese pola política trasnoitada de construír novas infraestruturas por un sitio polo que xa discorre outra vía de alta capacidade. Sinalou que «esta estrada vai ser un castigo ao rural galego e habería que ter en conta que Pontevedra non é unha illa climática, que o que se vai facer aquí vai ter una repercusión moi grave». E as súas palabras completounas Cristóbal López, de Ecoloxistas en Acción, que se centrou sobre todo na ruptura social que vai supor este novo trazado en parroquias como as de Xeve e Bora: «A afección é tremenda e sobre todo é innecesaria. Vaise poñer un muro que non ten sentido ningún entre os veciños desas zonas. Por iso dicimos rotundamente que non a este proxecto e pedimos que se restaure o dano feito no primeiro tramo». 

Mari Carmen Tenorio e Ronsel Eirín, voceiras da plataforma de afectados, tamén ofreceron un rosario de argumentos. E fixérono, como é habitual nelas, desde dous ámbitos: o da cabeza e, tamén, o do corazón. Tras vinte anos pendentes dos vaivéns desta infraestrutura, de que dependendo de quen estivese no Goberno decidísese unha cousa ou outra e de que ao longo dos anos chegasen a presentar miles de alegacións, poderían escribir un libro achegando cifras sobre a afección a casas (calculan que no segundo tramo derrubaríanse catorce vivendas, pero máis de cen quedarían pegadas á estrada, con trincheiras diante ou debaixo de viadutos, soportando o ruído dos coches) ou do drama ambiental que supón construír tres viadutos e que o trazado atravese a parte do río Lérez con maior valor ambiental. Así como porcentaxes do escaso tráfico ao que daría saída esta nova infraestrutura en comparación cos danos que calculan que suporá. Pero o que contan afogando as bágoas non é iso, senón como se imaxinan que vai ser o futuro no corazón rural de Pontevedra, en Bora ou Xeve, onde elas consideran que hai gran calidade de vida: «A xente que vive aí é case toda maior. É xente que se xunta para contar os contos e falar dos netos. ¿Que van facer cando teñan que percorrer dous quilómetros para xuntarse porque unha estrada vai rachar as súas aldeas? Non queremos irnos do rural, no rural fai falta xente e servizos, non unha autovía que non é funcional», conclúen. E coas súas voces rotas prometen que seguirán dando a batalla. Cren que o que se está xogando Pontevedra é demasiado importante como para mostrar o máis mínimo síntoma de cansazo tras dúas décadas batallando coa A-57. 

---

---

---