Un goberno practicamente en funcións pon en xaque o decidido tres anos antes por outro goberno en funcións mentres as accións da pasteira derrúbanse
23 mares 2019 . Actualizado ás 20:55 h.Poñamos en contexto o asunto: un Goberno da nación en funcións, formado polo PP e presidido por Mariano Rajoy, acordou en 2016 outorgar a prórroga por 60 anos máis a Ence para continuar en Lourizán. Tres anos despois outro Goberno da nación practicamente en funcións (non o está formalmente pero ten data de caducidade coas eleccións xa convocadas), presidido por Pedro Sánchez, acaba de decidir que non defenderá a decisión que tomou o seu predecesor cando haxan de celebrarse os xuízos pendentes. Porque -non o esquezan- este asunto onde se vai a sustanciar será ante un tribunal. Será a Audiencia Nacional a que haberá de pronunciarse sobre a legalidade do acordo que tomou o gabinete de Rajoy facultando a Ence a seguir no asentamento actual ata 2073. O que acaba de facer o gabinete de Sánchez é ordenar á representación xurídica que actúa por orde do Goberno, é dicir a Avogacía do Estado, que se absteña de defender os postulados antes utilizara para fundamentar aquela decisión. Iso é, de xeito simple, o que significa que a Avogacía do Estado «achándese» neste procedemento.
Trompazo bolsista
A importancia da decisión que acaba de tomar o Goberno foi tremenda economicamente. Feitos consumados: unha das empresas do selecto IBEX 35 pegouse un trompazo tremendo ao perder 158 millóns de euros, consecuencia do derrubamento da cotización bolsista das accións de Ence entre o xoves e o venres.
No entanto, no político non hai nada definitivo. Calquera sabe que o resultado do 28 de abril pode propiciar diferentes escenarios: un igual de disparatado que o actual; outro no que Sánchez puidese ter máis marxe de escanos e posibles estribos para negociar un goberno; ou ben outro radicalmente distinto, antípoda, se chega a prosperar un posible tripartito PP-C´s-Vox como pasou en Andalucía.
Se seguise Sánchez, o cerco a Ence podería ter continuidade. Pero en cambio seria esperable que un hipotético Goberno presidido por Pablo Casado ou Albert Rivera, destejiera o que acaba de ocorrer e contraordenase á Avogacía do Estado.
Ao rebufo do ruído orixinado estamos a asistir a unha catarata de reaccións e postulados esporeados polas próximas citas electorais. Cada cal está a aproveitar para construírse un discurso a rendibilizar. O seu propio relato.
Tufillo electoral
O PSOE vende unha decisión que tardou tantos meses en tomar e cuxo tufillo electoral resulta inocultable. Por que agora e non antes? Tino Fernández xa aproveita para insistir na pretendida «mesa de negociación» que os socialistas postulan desde que Sánchez acadou A Moncloa. Un «desideratum» que intimamente saben irrealizable máxime cando atribúen a responsabilidade de convocala ao actual alcalde de Pontevedra.
Miguel Fernández Lores e o BNG están no seu discurso do que non se apearon en lustros. O preito que deberá sustanciar a Audiencia Nacional procede do férreo rexeitamento do Concello á continuidade de Ence. Agora agarraches con «satisfacción moderada» á decisión do Goberno. No fondo non se fían un chisco nin descoidan que despois do 28A, a situación política do país pode cambiar todo. Aínda que os nacionalistas seguirán impertérritos: «non é non».
O PP consegue unha trincheira desde a que intentará sacar máxima rendibilidade. Tanto Alberto Núñez Feijoo como Rafa Domínguez encañonan ao PSOE e ao Bloque. O presidente da Xunta xa puxo este tema en «o eixo da campaña» do PP galego tanto en xerais como en comicios locais. Pola súa banda o candidato popular á alcaldía persegue responsabilizar a Lores do que chamou «puñalada trapera ás 5.100 familias que dependen de Ence». A acusación de Domínguez non deixa de ser truculenta pois a decisión de que a Avogacía do Estado achándese debe imputarse só ao PSOE, non ao BNG, independentemente da cerrazón de Lores coa pasteira.
E finalmente queda a empresa. Ence activou os mecanismos para unha defensa sen concesións. Autoridade Portuaria, empresas auxiliares e sector madeireiro xa saíron a alertar do risco económico para o PIB galego que suporía a perda de Ence Unha perda que mesmo a empresa cifrou en 185 millóns de euros nunha comunicación á CNMV na que, con todo, admitía como «improbable» o peche sen alternativas da fábrica de Lourizán.
Despreocupación cidadá
A pesar de todo o escrito e devandito sobre este novo xiro do «eterno» tema de Pontevedra, hai un dato insoslayable que quero lembrarlles: no imaxinario cidadán, Ence deixou de ser desde hai anos, un tema importante. Nos dúas últimas sondaxes realizados nesta cidade pola empresa Sondaxe para La Voz de Galicia, a presenza da celulosa e a súa continuidade non está entre os dez asuntos que máis preocupaban á poboación. No último, a sondaxe de febreiro, figuraba no lugar 16. Probablemente débase a que rendeu unha resignación realista máis que unha aceptación entre a cidadanía. Sexa como for, unha vez máis teño a sensación de que estamos a asistir a unha tormenta virtual, protagonizada por políticos, organizacións ecoloxistas e a propia pasteira a través dos medios informativos. Pero o público, está a outras cousas.