Luis Gómez: «Os policías locais fomos os primeiros socorristas de Bueu»
PONTEVEDRA
O xefe do corpo municipal, antes mariñeiro e patrón, ten claro que non será un xubilado «capataz de obra», senón que quere seguir no Concello, pero en política
30 ene 2024 . Actualizado ás 12:10 h.El preferiu enrolarse na «Universidade da vida» e, de momento, aos seus 63 anos, Luis Gómez vai sacándose os cursos con nota, mentres o seu currículo non deixa de engordar con novos retos.
Aínda que desde hai 31 anos está ancorado en terra e é a cara máis coñecida da Policía Local de Bueu, Gómez leva a auga salgada nas súas veas. O seu pai era armador e el comezou a traballar aos vinte anos como mariñeiro nos barcos propiedade do seu proxenitor, o primeiro deles, o Fabiola. No Lixoiros ou Lillairiños ía á sardiña e ao atún. Ata que se sacou o título de patrón na Escola Náutico Pesqueira de Vigo -foi alumno da primeira promoción- e a partir de aí foi ampliando horizontes coa pesca do bonito e a palometa, en rutas cada vez máis longas. Logo cambiou a pesca pola Marina Mercante e asegura que con todo o vivido no mar «xa non me espanta nin me asusta nada».
«Gustábame coñecer mundo -conta-. Aprendín idiomas, falaba alemán, un pouco de inglés e outro pouco de turco, aínda que logo vas perdendo. Co alemán, por exemplo, un ano resólveslle un problema a unha persoa e ao ano seguinte volve acudir a ti, e cústache máis».
Percorrer o mundo en barco ten os seus riscos. «Téñoo pasado realmente mal con temporais, furacáns...». Lembra o Fifi en Guatemala en 1974, na época en que facía unha ruta entre o Caribe e Estados Unidos. «Desde Guatemala levabamos banana e piña e á volta, desde Estados Unidos, estivemos unha tempada traendo roupa e axuda humanitaria para os afectados polo furacán», apunta. Tamén viviu as consecuencias da Guerra dos Seis Días no Mar Rojo . «Todo o mundo se marchou, colleume alí e quedei vixiando os barcos».
E como un lobo de mar decide virar de rumbo a terra firme? A finais dos anos setenta, Gómez estaba embarcado no petroleiro Minerva, que facía para unha compaña alemá a ruta entre Europa e Arabia e do que tomou o nome para a súa filla. Durante unha estancia en Bueu o seu amigo Florentino Resille comentoulle que ían convocarse oposicións a policía local e convenceulle para que estudase. «Leveime os libros e líaos no barco -relata-. Ata que me chamou dicindo que xa había data para as probas e abandonei o barco en Róterdan. Vinme e aprobei».
A vida como axente
Empezou a traballar de uniforme o 1 de febreiro de 1979 e recoñece que aquilo «foi un choque importante». «A vida cambiou -sinala-. Daquela levaba un ano casado e entón adapteime». Perdeu diñeiro, xa que dun soldo de 2.000 marcos alemáns (entón a 14 pesetas) pasou ás 18.000 pesetas que cada mes lle entregaban nun sobre en man. «Pero gañei que estaba en casa».
Cando empezou, o persoal da Policía Local era de cinco axentes, «todas da idade do meu pai, eu era o mozo». Hoxe son 15 e, como di Luis, «necesitariamos dous máis para levar ben todo», tendo en conta que se trata do único corpo de seguridade con presenza en Bueu (a Garda Civil está en Marín). No verán, é a circulación o que máis ocupa aos axentes, mentres que o resto do ano están a notar un maior incremento de actuacións por roubos. Aínda así, aclara que Bueu «é o terceiro municipio da provincia máis baixo en delincuencia». «A vantaxe que temos -matiza- é que estamos moi vinculados á cidadanía. Fíxose un traballo de campo moi bo». Os membros da Policía Local foron «os primeiros socorristas que houbo as praias». «E faciamos da ambulancia do pobo», engade, subliñando que en máis dunha ocasión, antes da creación do centro de saúde, acudían a algún areal en busca do médico de garda, que previamente lles deixou os seus acenos e datos sobre a súa vestimenta nun cartelito.
A erradicación da droga foi outro dos grandes retos e Gómez afirma que afortunadamente, as cousas cambiaron moito. «Hoxe preocúpanos o aumento do consumo do alcol entre os máis novos», indica. Con todo, di que o labor policial «xa non é o traballo no que estabas mañá e tarde, agora está a ser máis de funcionario que de policía», mentres refire que tivo unha excelente relación con todos os alcaldes da democracia, aínda que especialmente con Manuel Freire. E nunha persoa tan activa como el, está claro que a xubilación non vai ser o momento do descanso. «O día que me xubile quero seguir vinculado ao Concello nunha formación política, a min non me vai o de ser capataz de obra, quero facer cousas». O porto que ten como destino é o do PP: «Es de onde tes os amigos».