A vida ao oeste do Val dá Rabeda

O municipio de Paderne de Allariz, con algo menos de 40 quilómetros cadrados de extensión, é punto de parada. A súa proximidade á capital ourensá, cun clima máis benigno no verán e no inverno, e o seu patrimonio natural e relixioso fan deste concello o lugar ideal para o descanso. Cunha economía centrada principalmente na agricultura e a gandería, a súa riqueza etnográfica tradúcese en fornos, muíños e hórreos, hoxe sen uso, pero de gran valor histórico. Paderne de Allariz está situado ao oeste do Val dá Rabeda e combina zonas chairas con montañosas.

CANTEIRA

Lagoa de Cantoña. En ocasións, a acción do home sobre a natureza dá paso a lugares únicos. É o caso da Lagoa de Cantoña, antes canteira de Rioseco, construída artificialmente e punto de encontro para aqueles que queren tomar un baño. O seu acceso é doado. Atópase ao paso da OU-0105 e mesmo hai unha zona de aparcadoiro próxima. No medio da auga existe unha construción que permite cruzar parte da lagoa.

PATRIMONIO ETNOGRÁFICO

Hórreos, muíños e fornos. A actividade económica está moi presente na paisaxe do municipio. Hai concentración de hórreos en Eiravedra, Siabal ou Vilameá, construídos con pedra, madeira e teza. Na primeira localidade existe, ademais, un forno antigo de elaboración de pan e unha era onde se realizaba a malla para obter os grans de centeo e trigo. Unha ruta de sendeirismo por Pontepedriña permite ver varios muíños, ao seu paso polo río Grañal.

RELIXIÓN

A Santa Pedra. No medio dun monte da parroquia de San Vicente atópase un reclamo relixioso singular. Trátase da Santa Pedra. En 1790 o párroco Antonio Cid encargou unha talla en pedra da virxe que colocou sobre unha pedra con forma de oído. A tradición conta que a auga que emanaba desa pedra era curadora. «Posiblemente trátase da cristianización dun lugar dun lugar de culto céltico-druídico anterior», explica unha placa aos pés da Santa Pedra. Atópase a menos de 10 quilómetros da capitalidade e non se accede en coche. Existe unha ruta de sendeirismo para chegar a ela que transcorre por camiños entre o bosque.

PATRIMONIO ECLESIÁSTICO

Iglesias e capelas. Os templos de San Pedro, San Salvador e San Lourenzo son os máis destacados da localidade. San Pedro de Figueiredo é de orixe románica con posteriores transformacións e San Salvador de Solveira é unha igrexa barroca de fachada sinxela. San Lourenzo de Siabal é o máis singular dos tres. Está construído sobre unha igrexa anterior románica e nel destaca o seu campanario de inspiración compostelá. No seu interior hai unha talla dedicada a San Salvador e retablos da virxe do Carmen e San Benito. Na parroquia de Mourisco atópase a capela da Virxe do Campo que data do século XIX. Unha das singularidades é o gran atrio cuberto cun tellado a tres augas.

 

SENDEIRISMO

Fraga de San Xés. Castiñeiros e acivros son só algunhas das árbores que conforman a ruta de San Xés. Está sinalizada e comparte espazo coa fluvial do río Grañal. Atravésanse varias pontes e descóbrense muíños.

---

---

---